Ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης μίλησε σήμερα 18/03 στην ραδιοφωνική εκπομπή του Κώστα Αρβανίτη “Η Φυλή των φίλων”. Με τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη απάντησε όπως είναι λογικό για το φαινόμενο του bullying και το ρόλο του υπουργείου του στην αντιμετώπιση του.
Αναφέρθηκε σε πολλά ζητήματα γύρω από αυτό το θέμα όπως στη σχέση ενδοοικογενειακής και ενδοσχολικής βίας, στο ρόλο των θεσμών, των διευθυντών σχολείων, των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, των δεκαπενταμελών, της αστυνομίας κτλ.
Όμως όλα αυτά τα θέματα φαίνονται ασήμαντα όταν ο ίδιος δεν αναγνωρίζει τη σημασία του bullying και εκμηδενίζει ένα φαινόμενο που συναντάται σε κάθε πτυχή της κοινωνίας μας και δυσχεραίνει τις ζωές πολλών κοινωνικών ομάδων.
Οι δήλωσεις “Άκουγα στην τηλεόραση προχθές, βρίζει ο ένας τον άλλον και είναι bullying, αν σε πει χοντρό είναι bullying, αν σε πει γυαλάκια είναι bullying” και “Αν κάθε μαγκιά της ενηλικίωσης, αν κάθε εφηβικό παλληκαριλίκι ή μια παρεξήγηση ερωτική ή μια αθλητική σύγκρουση αν ήταν ή δεν ήταν το πέναλντυ, μια λεκτική εκτροπή θεωρήσουμε ότι είναι bullying, εντάξει όλη η Ελλάδα κάνει bullying” όχι μόνο υποβαθμίζουν ένα σοβαρότατο ζήτημα αλλά επιδοκιμάζουν μια κουλτούρα που θεωρεί πως το πρόβλημα είναι η αδυναμία των θυμάτων να αντιμετωπίσουν τον εκφοβισμό και όχι η ίδια η ύπαρξη του εκφοβισμού.
Δεν γίνεται από τη μια πλευρά να ψέγει κάποιος τις μπαλοθιές λέγοντας πως “…υπο μία έννοια είναι μορφή εκφοβισμού” και από την άλλη να υποστηρίζει πως η διαπόμπευση ανθρώπων για χαρακτηριστικά εξωτερικής εμφάνισης (χοντρός, γυαλάκιας) δεν είναι. Επίσης θλιβερό και πιθανότατα πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως δεν υπήρξε καμία αναφορά στο φαινόμενο εκφοβισμού λόγω διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού, κάτι που δείχνει πως ούτε με την “πρώτη φορά αριστερά” κυβέρνηση δεν θα σταματήσει το κράτος να αντιμετωπίζει την ομοφυλοφιλία ως ταμπού.
Ο υπουργός είχε απόλυτο δίκιο όταν είπε πως ενώ η ελληνική κοινωνία έδειξε τρομερή ευαισθησία για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη σε πέντε ημέρες θα είμαστε σε άλλο θέμα. Φαίνεται όμως πως ξεχνάει πως από τη θέση που κατέχει, αυτό μπορεί να το αλλάξει. Είναι στο χέρι του να κρατήσει στην επικαιρότητα το θέμα του εκφοβισμού, εαν αποφασίσει να πράξει οτιδήποτε σε μια προσπάθεια να αποτρέψει παρόμοια μελλοντικά περιστατικά.
Δυστυχώς όμως δεν θα πράξει τίποτα και αυτό είναι προφανές όταν στην αντιπαράθεση ενός politically correct συστήματος (όπως το ανέφερε) και του μεσογειακού ταμπεραμέντου υποστηρίζει το δεύτερο.
Ο ίδιος ζήτησε πολιτικό χρόνο. Δυστυχώς δεν χρειάζεται μόνο πολιτικός χρόνος, χρειάζεται και πολιτική βούληση. Χρειάζεται ξεκάθαρα να πούμε πως αν το politically corect είναι όντως έξω από το μεσογειακό ταμπεραμέντο, να αλλάξουμε ταμπεραμέντο.
