Αφορμώμενος από τα χθεσινά έκτροπα στο παιχνίδι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού 2-1 (22/02/2015), επιθυμία μου είναι να αναφερθώ σε ένα ευαίσθητο θέμα που πέραν του αθλητικού ενδιαφέροντος που δημιουργεί, είναι ενδεικτικό για να καταλάβουμε το επίπεδο μίας κοινωνίας η οποία διαπιστώνουμε καθημερινά ότι διακατέχεται από κάθε είδους απογοητεύσεις (προσωπικές, εργασιακές, οικονομικές κλπ.) και ταυτόχρονα το γεγονός ότι παρά τις συνεχείς αλλαγές της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, τίποτα δε φαίνεται να διαφοροποιείται επί της ουσίας στο συγκεκριμένο τομέα, λαμβάνοντας υπόψη τις επί χρόνια συνεχείς εξαγγελίες περί του αντιθέτου.
Εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, παρατηρείται μία όλο και αυξανόμενη τάση προς το λεγόμενο “χουλιγκανισμό”, δηλαδή σε εξωαγωνιστικές αντιπαραθέσεις μεταξύ οπαδών, προέδρων, παραγόντων κλπ. Με μεγάλη λύπη βλέπουμε ότι συχνά πυκνά υποθάλπονται επεισόδια και συρράξεις από προέδρους ομάδων, με σκοπό την πρόκληση προβλημάτων σε άλλους συλλόγους, προς όφελος εκείνων που τις προξενούν. Η μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας στους αγωνιστικούς χώρους συνιστά αίτιο για την πρόκληση επεισοδίων, καθώς δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ομαλή διεξαγωγή ενός αθλητικού θεάματος ανεξαρτήτως εμβέλειας, πόσω μάλλον μεγάλης όπως ένα παιχνίδι ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, τους 2 μεγαλύτερους συλλόγους της χώρας. Παράλληλα, η διαφθορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, συνοδευόμενη από αλλοίωση αποτελεσμάτων και αποφάσεις το σκεπτικό των οποίων είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό, αποτελεί αίτιο για τη δημιουργία επεισοδίων στα γήπεδα, καθώς εκφράζεται μένος προς συγκεκριμένες διοικήσεις και ομάδες, οι οποίες λέγεται ότι ευνοούνται από το εν λόγω καθεστώς στο χώρο του ποδοσφαίρου,. Αξίζει να αναφέρουμε και άλλες αιτίες όπως η προώθηση της βιας μέσω των ΜΜΕ, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των οπαδών, οι πρακτικές που ακολουθούνται από τους οργανωμένους συνδέσμους φιλάθλων, η ατιμωρισία από πλευράς των αρμοδίων αρχών και η κρίση που παρατηρείται σε κάθε επίπεδο (οικονομική, ηθική, κρίση αξιών και θεσμών κ.α.) που οξύνουν το φαινόμενο και διογκώνουν τις αντιπαραθέσεις στον τομέα των ομαδικών σπορ. Βλέπουμε δηλαδή ότι το λαοφιλέστερο άθλημα τείνει να αποτελεί πεδίο συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, ειδικά στην περίοδο που διάγουμε, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να ενώνει τους πολίτες, καθώς δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε την τεράστια δύναμη που διαθέτει να φέρνει ανθρώπους από διαφορετικά backgrounds πιο κοντά.
Αξίζει να σταθούμε στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της κατάστασης στην οποία βρίσκεται μία κοινωνία και των τεκταινόμενων στα γήπεδα στην εποχή μας. Η τωρινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τις καθημερινές αποτυχίες στη ζωή ενός μέσου έλληνα πολίτη συντείνουν στην εκδήλωση ακραίων μορφών αντίδρασης στους αθλητικούς χώρους και στην υποβάθμιση του προϊόντος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο. Με μεγάλη μας θλίψη βλέπουμε ότι πόλλοι εκ των συμπολιτών μας “βγάζουν τα απωθημένα τους” εντός του γηπέδου, ξεσπώντας για τα καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν συνεχώς λόγω της πολυεπίπεδης κρίσης που μας περιβάλλει. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, τόσο πριν, όσο και μετά υφίστανται φαινόμενα όπως ρίψη φωτοβολίδων, εισβολή οπαδών εντός των αγωνιστικών χώρων και ύπαρξη εχθρικού κλίματος προς την εκάστοτε φιλοξενούμενη ομάδα, με αποτέλεσμα να δημιουγείται ένα περιβάλλον εμπόλεμης ζώνης, αντί για ένα περιβάλλον ευγενούς άμιλλας, συναγωνισμού και fair play. Η σωματική ακεραιότητα των παικτών τίθεται εν κινδύνω και μπορούν να προκληθούν ζημίες με ενδεχομένως τεράστιο κόστος για τους αθλητές και τις υποδομές. Αποθαρρύνεται η προσέλευση των φιλάθλων (όσων εκπέμπουν υγεία) στα γήπεδα και μειώνεται η εμπιστοσύνη προς τους αρμοδίους φορείς, καθώς επίσης και προς το ίδιο το προϊόν. Ο ακραίος φανατισμός και η βία είναι κατάλοιπο των ανωτέρω και αξίζει να σημειώσουμε ότι οι δυσκολίες των πολιτών στην καθημερινότητά τους λειτουργούν ως όχημα για παραβατικές και έκνομες συμπεριφορές εντός των γηπέδων και συμβάλλουν σ’αυτή την αρνητική εκτόνωση εκ μέρους μίας μερίδας οπαδών ή των φιλάθλων εν συνόλω.
Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 2-1,στιγμιότυπο κατά το οποίο ο ποδοσφαιριστής του ΟΣΦΠ Jimmy Durmaz δέχεται βροχή αντικειμένων από την εξέδρα στην προσπάθειά του να εκτελέσει κόρνερ. (22/02/2015)
Κλείνοντας, για την αντιμετώπιση του προβλήματος που παρατηρούμε με λύπη ότι γιγαντώνεται όλο και περισσότερο, χρείαζεται συντονισμένη δράση μεταξύ της πολιτείας και των συλλόγων και καλύτερη συνεννόηση ανάμεσα στη διοργανώτρια αρχή, την ΕΠΟ, τις ομάδες και όλους τους εμπλεκόμενους φορείς προκειμένου να διασφαλίζεται στο ακέραιο η ομαλή διεξαγωγή μιας ποδοσφαιρικής αναμέτρησης και ιδίως των αγώνων υψηλής επικινδυνότητας, όπου ο φόβος των επεισοδίων είναι πιο μεγάλος. Χρειάζεται να αλλάξει άμεσα η κουλτούρα και η νοοτροπία των Ελλήνων αναφορικά με το πως βλέπουν μία συγκεκριμένη αναμέτρηση,καθώς το ποδόσφαιρο είναι γιορτή και όχι πόλεμος μεταξύ συμπατριωτών για πράγματα που στο κάτω-κάτω θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι υποθέσεις δίχως ουσία. Ταυτόχρονα δε, είναι απαραίτητη η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που ισχυεί για την τιμωρία των παραβατών, με τη θέσπιση αυστηρότερων ποινών για όσους υποπίπτουν σε έκνομες ενέργειες εντός ενός γηπέδου. Ευχή όλων είναι να εφαρμοστούν άμεσα τα παραπάνω μέτρα για να καταφέρει ο κόσμος να επιστρέψει στα γήπεδα, να αυξηθούν τα έσοδα των ομάδων και γενικότερα να επικρατήσει ένα καθεστώς φιλικό και καθαρό για τη βελτίωση των συνθηκών του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχουμε δει ότι μας έχει χαρίσει πολλές ωραίες στιγμές κατά το παρελθόν και έχει τη δύναμη να το κάνει και στο μέλλον, αρκεί να υπάρξει η πολιτική βούληση για σαρωτικές και ουσιαστικές αλλαγές που θα του δώσουν νέα πνοή για να ανακάμψει και να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των φιλάθλων όλων των ομάδων!
ΥΓ. No to Racism – United in Diversity.
