“Ο ρατσισμός είναι κάτι που οι άνθρωποι υπερβαίνουν μέσω της φιλίας”, είχε πει o Vincent F. Rocchio. Το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, είναι ένας χώρος διαφορετικός από τους άλλους. Μέσα στους κόλπους του παίρνουν σάρκα και οστά οι λέξεις «ανθρωπιά» και «αλληλεγγύη». Εκεί ο ρατσισμός είναι μια λέξη άγνωστη. Έλληνες καθηγητές-εθελοντές από όλη την Αθήνα, διδάσκουν σε μετανάστες από όλες τις γωνιές του κόσμου την ελληνική γλώσσα και όχι μόνον. Η γλώσσα και η επικοινωνία είναι δύναμη. Και στο Κυριακάτικο Σχολείο οι εθελοντές οπλίζουν εργαζόμενους μετανάστες και πρόσφυγες με τη δύναμη της γνώσης με σκοπό να μπορούν ανταποκριθούν στις ανάγκες της καθημερινότητάς τους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη μου επαφή με το Σχολείο έγινε την Κυριακή 18 Οκτωβρίου ύστερα από πρόσκληση ενός φίλου που είχε ακούσει για την ενημέρωση που θα πραγματοποιούνταν με αφορμή τις τρέχουσες εξελίξεις στο προσφυγικό. Μέχρι πριν, οι γνώσεις μου για τον τρόπο λειτουργίας του, περιορίζονταν σε πληροφορίες από φίλους, γνωστούς και social media. Το Κυριακάτικο Σχολείο βρίσκετε σε μια ήσυχη γειτονιά στο Κολωνό. Η πόρτα του ήταν ανοικτή ενώ οι μαθητές του, που μόλις είχαν τελειώσει το μάθημα, κατέβαιναν τις σκάλες ενημερώνοντάς μας ευγενικά ότι επάνω μας περιμένουν εθελοντές και οι υπεύθυνοι για να μας μιλήσουν. Ο χώρος είχε γεμίσει από κόσμο που είχε φτάσει εκεί για να ενημερωθεί για τους πρόσφυγες. Αφού προβλήθηκε πρώτα ένα αρκετά εύστοχο ντοκιμαντέρ (φτιαγμένο από δύο εθελοντές του σχολείου, όπως πληροφορηθήκαμε), ξεκίνησε μια ανοιχτή συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των παρευρισκομένων. Αυτό που αμέσως μου κίνησε το ενδιαφέρον ήταν πέρα από τον πολύχρωμο και ευχάριστο χώρο του Σχολείου, η προθυμία και η όρεξη των εθελοντών.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω περισσότερες πληροφορίες και να ενημερωθώ καλύτερα. Έτσι την επόμενη μέρα επικοινώνησα με την Έλενα Παπαγεωργίου, μια από τους υπευθύνους της προσπάθειας αυτής και εκείνη δέχθηκε αμέσως να με συναντήσει. Λίγες μέρες μετά, δώσαμε ραντεβού σε ένα καφέ στο Παγκράτι λίγο πριν ξεκινήσει ο «Περίπατος ενάντια στην Ισλαμοφοβία», μία από τις δράσεις στις οποίες συμμετείχε το Κυριακάτικο Σχολείο.
Όπως μου είπε και η ίδια, το Σχολείο λειτουργεί πάνω από μια δεκαετία. Άνοιξε τις πόρτες του όταν είχαν αρχίσει να παρουσιάζονται -τα λίγα τότε- πρώτα κρούσματα ρατσισμού, με πολλούς εθελοντές, μαθητές, όχι μόνον μαθήματα, αλλά και αντιρατσιστική δράση, συμμετοχές σε διαδηλώσεις και γιορτές.
“Φέτος το Σχολείο όμως έγινε ευρέως γνωστό, ήταν βέβαια γνωστό, αλλά σε έναν μικρότερο κινηματικό χώρο. Φέτος όμως λάβαμε τεράστια βοήθεια”. Πρόσφατα, με ενημερώνει περήφανη, ότι ξεκίνησαν να διδάσκονται και μαθήματα ξένων γλωσσών, με τους μαθητές να μπορούν πλέον να παρακολουθήσουν αγγλικά και γερμανικά.
Το κράτος όπως λέει και η ίδια “θα έπρεπε από μόνο του να έχει δημιουργήσει αυτές τις δομές, αλλά εμείς θεωρούμε πως με τον τρόπο αυτό δείχνουμε την αλληλεγγύη μας προς τους μετανάστες. Τους μαθαίνουμε τη γλώσσα και μετά όλοι μαζί διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Τους βλέπουμε σαν ένα κομμάτι δικό μας”.
Για να βοηθήσει κανείς το μόνο προαπαιτούμενο στο Σχολείο είναι το να είναι απόφοιτος λυκείου, δεν ζητάμε φιλολόγους μας λέει, μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, “αρκεί να έχει καλή διάθεση και χρόνο.» Ενώ, «οι μαθητές μας είναι άνθρωποι που φεύγουν από τις πατρίδες τους για οικονομικούς κυρίως λόγους -πρόσφυγες και μετανάστες ουσιαστικά- οι οποίοι θέλουν να επενδύσουν στην ελληνική γλώσσα, θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν εδώ”. Μάλιστα πολλοί από τους παλαιότερους μαθητές είναι σήμερα εθελοντές και βοηθούν και εκείνοι όπως μπορούν.
[miscellaneous type=”subscript”]Πηγή: Epoca Libera images[/miscellaneous]
Την ρωτώ εάν η κοινωνία μας είναι ξενοφοβική. “Αυτό αλλάζει ανάλογα με την περίοδο”, μου απαντά, “αν με ρώταγες πριν το καλοκαίρι θα σου έλεγα σε ένα βαθμό ναι. Τώρα όμως που ήρθαν όλοι αυτοί οι πρόσφυγες, ο κόσμος κατάλαβε ότι είναι άνθρωποι κατατρεγμένοι. Μαμάδες με τα παιδάκια τους που θέλουν απλά να φύγουν από τη φρίκη του πολέμου. Νομίζω πως το σκηνικό έχει αλλάξει. Σε καμία περίπτωση ο κόσμος τώρα δεν αντέδρασε ξενοφοβικά. Έδωσε τώρα τον καλύτερο του εαυτό. Άνθρωποι στο ναυάγιο στην Κάλυμνο έβγαζαν τις κάλτσες τους για να τις δώσουν στους ναυαγούς”. Μου εξηγεί πως παρά την οικονομική κρίση ο κόσμος ανταποκρίνεται και πάλι καλύτερα απ’ ότι σε κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη. “Ο βαθμός αλληλεγγύης είναι απίστευτος. Λάβαμε βοήθεια ακόμα και από τη Χαλκίδα. Μας έφεραν πράγματα από τη Σουηδία. Μας πήραν τηλέφωνο άνθρωποι από την Ισπανία. Έχουμε αποτελέσει κόμβο μεταξύ των νησιών και άλλων χωρών και πόλεων”.
[miscellaneous type=”subscript”]Πηγή: Epoca Libera images[/miscellaneous]
Οι μετανάστες δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως απειλή από την κυβέρνηση, θα μου πει λίγο αργότερα, «οι άνθρωποι σήμερα δεν πρέπει να απογοητευτούν και να στραφούν προς τη Χρυσή Αυγή. Δεν πρέπει η Χρυσή Αυγή να μείνει ο μόνος αντιμνημονιακός πόλος».
Για το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, δεν υπάρχει διαχωρισμός των ανθρώπων σε φυλές, ούτε οι άνθρωποι διακρίνονται ανάμεσα σε «πρόσφυγες» και «μετανάστες». “Δεν μας απασχολεί να δείξουμε για ποιον λόγο φεύγει κάποιος άνθρωπος από τη χώρα του. Όπως άκουσα και εχθές, δεν μπαίνεις στη θάλασσα εάν η θάλασσα δεν είναι πιο ασφαλής από τη στεριά”, μας λέει η Έλενα Παπαγεωργίου.
Οι άνθρωποι δεν απομονώνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν διαχωρίζονται με βάση τις φυλές, δεν διακρίνονται με βάση το χρώμα. Αυτό είναι ένα μάθημα που το Κυριακάτικο Σχολείο διδάσκει εδώ και αρκετά χρόνια.
Για περισσότερες πληροφορίες ή παροχή βοήθειας και υποστήριξη του έργου του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών, επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του συνεδρίου ή την επίσημη σελίδα στο Facebook.
