Το 2015 πρόκειται να μας αφήσει με απορίες αλλά και με αινίγματα ως προς τη νομιμότητα που έχουν οι δρώντες, τόσο προς το Διεθνές Δίκαιο όσο και προς τις πράξεις των Κρατών, η οποία απορρέει από τις διεθνείς συμβάσεις και τον καταστατικό χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Στις 26 Νοεμβρίου ο Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου κατέθεσε στο Κοινοβούλιο motion αν θα πρέπει το Ηνωμένο Βασίλειο να βοηθήσει στους βομβαρδισμούς της Γαλλίας και της Ρωσίας στη Συρία λέγοντας: «So I am in no doubt that it is in our national interest for action to be taken to stop them. And stopping them means taking action in Syria – because it is Raqqa that is their HQ».
Το ψήφισμα 2249 αποτελεί μια συλλογική δήλωση της βούλησης των κρατών για την αντιμετώπιση της τρομοκρατικής οργάνωσης του ISIS με οποιοδήποτε μέσο είναι δυνατό (= all necessary measures, αναφέρει στην ρήτρα 5). Ωστόσο, το ψήφισμα δεν κάνει κάποια αναφορά ως προς την νομιμοποίηση της χρήσης βίας για την καταστολή της οργάνωσης, καθώς δεν γίνεται ούτε μια αναφορά στο Κεφάλαιο 7 του Χάρτη.
Πιο συγκεκριμένα, το Κεφάλαιο 7 του Χάρτη αναφέρει ότι, κατόπιν ρητής απόφασης από το Συμβούλιο Ασφαλείας, τα κράτη μπορούν να λάβουν όποιο μέτρο είναι δυνατόν, σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο, για την επίτευξη της ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας. Έτσι, το ψήφισμα 2249 δεν προσφέρει το νομικό υπόβαθρο για να κατατεθεί και να ψηφιστεί ένα τέτοιο ερώτημα σε ένα εθνικό Κοινοβούλιο.
Επομένως το πραγματικό ερώτημα είναι: «Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει την νομική βάση για μια πράξη στρατιωτικού χαρακτήρα εναντίον της Συρίας στην αποχή συγκεκριμένης εξουσιοδότησης από το Συμβούλιο Ασφαλείας;»
Ο Πρωθυπουργός του Η.Β. επικαλέστηκε το δικαίωμα της συλλογικής και ατομικής αυτό-άμυνας για να δικαιολογήσει την απόφαση του. Όσον αφορά την συλλογική άμυνα, η οποία αναφέρεται στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Η.Ε., ο Πρωθυπουργός εξέφρασε την επιθυμία του να βοηθήσει τις χώρες που έχουν ήδη πληγεί, Γαλλία και Ρωσία, στις πράξεις τους κατά του ISIS αλλά και να προστατεύσει την ίδια του τη χώρα. Προκειμένου, όμως, ένα Κράτος να δικαιολογήσει το δικαίωμα της αυτό-άμυνας πρέπει να πληρούνται κάποια κριτήρια, όπως παραδείγματος χάριν, το Κράτος πρέπει να αποδείξει ότι απειλείται από μια προκείμενη επίθεση, ανεξαρτήτως χαρακτήρα.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας, από την άλλη πλευρά, δήλωσε ότι το ISIS έχει την ικανότητα να προχωρήσει σε περαιτέρω επιθέσεις. Αυτό είναι αρκετό ώστε τα Κράτη να λάβουν κάποια μέτρα στο εσωτερικό τους, όπως έλεγχο σε διεθνείς αερολιμένες κ.λπ., ωστόσο το κάθε Κράτος θα πρέπει να προχωρήσει σε έρευνες και να αποδείξει στη διεθνή κοινότητα ότι όντως υπάρχει απειλή στα εδάφη του, προκειμένου να προχωρήσει στη χρήση βίας.
Εν κατακλείδι, το Ηνωμένο Βασίλειο ψήφισε με θετική ψήφο προς το ερώτημα του Πρωθυπουργού του, την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου. Κατόπιν, στις 4 Δεκεμβρίου το Γερμανικό Κοινοβούλιο κλήθηκε να λάβει μια παρόμοια απόφαση. Ο διχασμός όμως παραμένει μεταξύ του αν η πιθανή απειλή ή χρήση βίας είναι δικαιολογία για τη χρήση βίας ή αν η βία είναι η καλύτερη πολιτική που μπορεί να λάβει ένα Κράτος.
