Ξεκίνησα να γράφω για το τρίπτυχο Ελλάδα-Τουρκία-Ε.Ε. υπό το πρίσμα της προσφυγικής κρίσης, όμως η κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού από την Τουρκική πολεμική αεροπορία ανέτρεψε πλήρως τα σχέδια μου. Νωρίς σήμερα το πρωί ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος τύπου SU-24 κατερρίφθη από Τουρκικά μαχητικά σε Συριακό έδαφος κοντά στη συροτουρκική μεθόριο. Οι πληροφορίες για τη ζωή των δύο πιλότων ποικίλουν με το πρακτορείο Reuters να υποστηρίζει ότι είναι και οι δύο νεκροί ενώ η Τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι ζωντανοί.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας και εμπνευστής του πολιτικού δόγματος που ακολουθείται για πάνω από μια δεκαετία, Αχμέτ Νταβούτογλου, δηλώνει ότι είναι καθήκον της χώρας να υπερασπιστεί τα χερσαία και εναέρια σύνορα της από τυχόν παραβιάσεις. Από την άλλη πλευρά ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, χαρακτήρισε την τουρκική κίνηση ως «πισώπλατη μαχαιριά από τους συνεργάτες των τρομοκρατών», δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Τουρκία κατηγορείται ότι συνεργάζεται ή βοηθάει το ΙΚΙΛ. Η πολύμηνη απραξία της δεύτερης μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στον νέο πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία αλλά και η στάση που κράτησε η Τουρκία στις μάχες στο Κομπάνι δυσχέραιναν τη θέση της στη διεθνή κοινότητα. Κάποιοι θεωρούν ότι το Χαλιφάτο εξυπηρετούσε σε μεγάλο μέρος τα άδηλα συμφέροντα της Τουρκίας (σε σχέση με τους Κούρδους αλλά και τον ίδιο τον Μπασάρ Αλ Άσαντ και τους υποστηρικτές του), ενώ κάποιοι άλλοι κάνουν λόγο για μια αρκετά πιο περίπλοκη σχέση μεταξύ των δύο.
Όπως είναι φυσικό, φόβοι εκφράζονται για συνέχιση και κλιμάκωση των θερμών επεισοδίων με κάποιους μάλιστα να μιλούν και για έναν ενδεχόμενο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάτι τέτοιο βέβαια φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο. Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και Ρωσία μετά από πολλά χρόνια πολεμούν από κοινού τον ίδιο αντίπαλο και η πράξη αυτή της Τουρκίας, ΝΑΤΟϊκής συμμάχου των ΗΠΑ, όσο σοβαρή και αν είναι δεν δύναται να τινάξει στον αέρα αυτήν τη σχεδόν ιστορική συμμαχία.
Τέλος αν μου επιτρέπεται μια πρόβλεψη θα ήθελα να πω πως ο μοναδικός χαμένος από αυτή την ιστορία δεν είναι άλλος από την ίδια την Τουρκία. Μετά την παντελή κατάρρευση του δόγματος Νταβούτογλου και τη θεωρία περί «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», η Τουρκία ανοίγει μέτωπα τα οποία δεν θα μπορέσει και να αντιμετωπίσει. Οι κινήσεις αυτές της Τουρκίας την οδηγούν στην πολιτική και γεωπολιτική αποδυνάμωση της. Το ερώτημα όμως είναι ένα, θα μπορέσει η χώρα μας να εκμεταλλευτεί το γεγονός αυτό προς όφελός της ή οι εσωτερικές αναταράξεις δεν θα το επιτρέψουν στην Αθήνα.
