Με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να είναι προ των πυλών τίθεται το ζήτημα για κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α αν αναλογιστούμε ότι η τωρινή κυβέρνηση δεν διαθέτει τον κατάλληλο αριθμό βουλευτών για να αναδείξει νέο Πρόεδρο. Επομένως, και με βάση τις δημοσκοπήσεις, ας υποθέσουμε πως έρχεται στην κυβέρνηση ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Τις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη άλλοι τις υποστηρίζουν και άλλοι όχι. Σίγουρα το έργο που παρουσιάζει δεν είναι εύκολο αλλά ούτε και “παροχολογία” όπως τον κατηγόρησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αν όμως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α φτιάξει κυβέρνηση με τους όποιους συμμάχους και τελικά αποτύχει πλήρως στο να εφαρμόσει τις προγραμματικές του δηλώσεις τότε ποιά θα είναι η επόμενη μέρα στην Ελλάδα; Προκύπτουν μάλλον τρεις εκδοχές.
Η πρώτη είναι να επιστρέψουμε πάλι σε μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πιθανώς με νέο πρόεδρο στην ηγεσία της διότι το κλίμα θα βαρύνει αν χάσουν τις επικείμενες εκλογές του Φεβρουαρίου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να βρουν νέα πολιτική διότι το να ξαναεφαρμόσουν ένα νέο μνημόνιο θα είναι αδύνατο να επιτύχει με την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται η χώρα, πόσο μάλλον από τη στιγμή που δεν πετυχαίνει και με την υπάρχουσα κατάσταση. Άρα η στροφή ξανά στην Δεξιά θα γίνει με αλλαγές και κάτω από προϋποθέσεις.
Η δεύτερη εκδοχή είναι η συσπείρωση τις κεντροαριστεράς. Ορισμένα από αυτά τα κόμματα μπορεί να έχουν βρεθεί ήδη στην κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α με συνεργασία. Θα είναι απαραίτητο ωστόσο να δημιουργηθεί ένα κόμμα το οποίο θα κατατάσσεται στο Κέντρο και θα εκφράζει μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Βέβαια για να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρξουν υποχωρήσεις από αυτά τα κόμματα στις θέσεις τους και να γίνει μια συσπείρωση με νέο κόμμα, νέο πρόεδρο και ενδεχομένως και νέα πρόσωπα.
Η τρίτη εκδοχή είναι αυτή την οποία θα απευχόμασταν όλοι, δηλαδή το να φτάσουμε στην κατάσταση της Γερμανίας του 1932. Το οικονομικό κραχ που είχε ξεσπάσει στην Αμερική το 1929 είχε επιπτώσεις στην Ευρώπη και είδαμε πως το κόμμα του Χίτλερ ξαφνικά από το 2% στο οποίο βρισκόταν έφτασε το 35% σε δημοσκοπήσεις διότι εκλογές δεν έγιναν ποτέ. Στην περίπτωση της Ελλάδας η άνοδος της Χρυσής Αυγής ευθύνεται και εκείνη κυρίως στην οικονομική κρίση. Όποια χώρα και αν βρίσκεται σε κρίση είναι εύφορο έδαφος για την εμφάνιση ακραίων στοιχείων εξαιτίας της δυσαρέσκειας του λαού για την κατάσταση της χώρας του. Η δημοτικότητα της Χ.Α έχει ανέβει αρκετά μετά την σύλληψη τους πέρυσι τον Οκτώβριο και θα ανέβει κι άλλο αν ελευθερώσουν τα ηγετικά τους στελέχη. Επίσης, η άνοδος της ακροδεξιάς είναι έκδηλη σε όλη την Ευρώπη όπως στην Γαλλία, την Ελβετία την Φινλανδία κ.α. και έτσι φαίνεται πως υπάρχει μια γενικότερη αναταραχή στην Ευρώπη και μια γενικότερη άνοδος της ακροδεξιάς γεγονός που δεν μπορεί παρά να είναι αρκετά ανησυχητικό.
Επομένως, αν και όλα τα παραπάνω είναι απλά υποθέσεις θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να μην κινδυνολογούμε σχετικά με μια κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α για να μην αναγκαστούμε να σκεφτούμε ξανά ποια θα είναι η επόμενη μέρα στην Ελλάδα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να περιμένουμε. Ίδωμεν.
