Συναισθηματικά ορμώμενος θέλω να γράψω ένα άρθρο το οποίο αφορά την Δυτική Αττική την περιοχή την οποία μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω, να δημιουργώ. Αυτό το θέμα δεν θα μπορούσε παρά να πραγματεύεται τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα.
Αρχίζοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω πρώτον ότι ο τέως περιφερειάρχης Αττικής κύριος Σγουρός από την στιγμή που έχασε στις αυτοδιοικητικές εκλογές ακύρωσε κάθε απόφαση και σχεδιασμό σύμφωνα με απόφαση του στο περιφερειακό συμβούλιο και στον ΕΔΣΝΑ και έριξε το μπαλάκι στην νεοεκλεγείσα αρχή και δεύτερον ότι όταν μιλάμε για εργοστάσια καύσης πρέπει πρώτα να έχουμε κατά νου γιατί πράγμα μιλάμε.
Αρχικά να συμφωνήσουμε ότι δεν μιλάμε για εργοστάσια στα οποία απλά βάζεις σκουπίδια μέσα στο εργοστασιο και αυτά απλά καίγονται. Προϋποθέτουν ότι το 90% των σκουπιδιων που θα φτάνει εκεί θα ειναι ήδη ανακυκλωμένο από την πηγή δηλαδή από τα σπίτια μας μέχρι τα εργοστάσια ανακύκλωσης (όλα αυτά που αναφέρω είναι εκτός νομικού πλαισίου, ανήκουν στο επιστημονικό κομμάτι της υπόθεσης).
Επίσης για την ιστορία το νομαρχιακό συμβούλιο της τότε Νομαρχίας Δυτικής Αττικής, νομιζω, και οι αρμόδιες διοικητικές αρχές είχαν προκυρήξει διεθνή μειοδοτικό διαγωνισμό στον οποίο έλαβαν μέρος 120 εταιρίες και πάλευαν να βρουν το μέρος και να οργανώσουν την όλη διαδικασία επί 2 συναπτά ετη! Και ξαφνικά η νέα μας περιφειάρχης (με την οποία έχουμε κάνει καινούργιο συκώτι από το γέλιο), θέλει να αναβάλει όλα αυτά που έχουν γίνει. Και επειδή είμαι καλοπροαίρετος και υπέρ της συνωμοσίας του καλού δεν θα ρωτήσω για ποιο λόγο να ακυρωθεί μειοδοτικός διαγωνισμός με 120 εταιρίες. Ας αναρωτηθούμε, όμως, γιατι στην Βιέννη, την δεύτερη καλύτερη πόλη να ζεις στον κόσμο σύμφωνα με τους ΤIMES, τα εργοστάσια είναι μέσα στην πόλη.
Όμως, υπάρχει κάτι το οποίο λησμονείται, για να εφαρμοστεί όλο αυτό το σχέδιο πρέπει μέσω συστηματικής και διαρκούς ενημέρωσης από τον δήμο και τους φορείς προς τους πολίτες, να γίνει ανακύκλωση από την πηγή δηλαδή από το σπίτι του καθενός. Και η ανακύκλωση στην πηγή να είναι μεγαλύτερη του 90% των σκουπιδιών. Έτσι, όλα αυτά είναι ωραία να γίνουν αλλά με τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις να πληρούνται. Έτσι ναι, αλλιώς τότε πάλι μια ήδη υποβαθμισμένη περιοχή όπως η Δυτική Αττική θα συνεχίσει να έχει τα ίδια σοβαρά προβλήματα τόσο σε περιβαλλοντικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο.
Όλες οι υπόλοιπες ιδέες του τύπου να δίνουμε τα σκουπίδια σε άλλες χώρες γεννούν τους εξής προβληματισμούς:
Γιατί να τα πάρει η Κίνα και όχι η Νορβηγία παράδειγμα που συστηματικά αγοράζει σκουπίδια από άλλες χώρες και παράγει μόνη της ενέργεια;
Ακόμα, πόσο πιο κερδοφόρο είναι να τα στέλνουμε αλλού αντί να φτάσουμε και στην χώρα μας την διαχείριση των απορριμμάτων σε τέτοιο επίπεδο;
Και η Κίνα να τα πάρει τα σκουπίδια προφανώς δεν θα τα πάρει το κράτος αλλά ιδιώτες, σε επίπεδο μεταφοράς αλλά και τελικής αξιοποίησης, τότε που είναι οι προεκλογικές εξαγγελίες της σημερινής περιφερειακής αρχής για την μη ιδιωτικοποίηση της συλλογής αλλά και της διαχείρισης των απορριμμάτων;
