Με την ανανέωση της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας Βουλής στην κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, έπεσε ουσιαστικά η αυλαία του πρώτου ημιχρόνου ενός αγώνα που θα κριθεί τον Φλεβάρη του 2015, με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή ή την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες των βουλευτικών εκλογών.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση “αγόρασε” πολιτικό χρόνο 4 μηνών, ώστε να παίξει το τελευταίο της χαρτί για την αποφυγή μιας εκλογικής αναμέτρησης, η οποία σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις θα έχει νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βαδίζοντας λοιπόν στην τελική ευθεία, μένει να αποδειχτεί κατά πόσο η κυβέρνηση μπορεί να ανατρέψει το κλίμα και είτε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή είτε στο αμέσως καλύτερο σενάριο για τα δύο κόμματα που την απαρτίζουν, να οδηγηθεί η χώρα σε βουλευτικές εκλογές από τις οποίες θα προκύψει μια ελεγχόμενη διαφορά μεταξύ ΝΔ και ενός πρώτου αλλά μη αυτοδύναμου ΣΥΡΙΖΑ και ένα αξιοπρεπές ποσοστό για το ΠΑΣΟΚ.
Κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Όλοι προσπαθούν να προβλέψουν το πώς θα κινηθούν βουλευτές, είτε οι ανεξάρτητοι είτε αυτοί των υπό διάλυση κομμάτων των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι καταψήφισαν μεν την κυβέρνηση εκ του ασφαλούς αλλά έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να μεταβάλλουν τη στάση τους τον Φλεβάρη.
Από εκεί και πέρα όμως το σημαντικό θέμα που προέκυψε ήταν οι σοβαρότατες καταγγελίες από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ για χρηματισμό βουλευτών προκειμένου να υπερψηφίσουν το προτεινόμενο από την κυβέρνηση πρόσωπο για την Προεδρεία της Δημοκρατίας.
Ηγεσία και προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, διατυπώνουν καταγγελίες, οι οποίες ακουμπούν την καρδιά της Δημοκρατίας, χωρίς όμως να προσκομίζουν στην κοινή γνώμη και στη Δικαιοσύνη τις ανάλογες αποδείξεις που θα τεκμηριώνουν τα λεγόμενά τους. Η μη απόδειξη των καταγγελιών αυτών, αποτελεί μεγαλύτερο πλήγμα στο ήδη ταλαιπωρημένο σώμα της Ελληνικής Δημοκρατίας από ότι το περιεχόμενό τους, αν και εφόσον ισχύει.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοσδήποτε άλλος έχει συγκεκριμένα στοιχεία ότι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες ευνοήθηκαν από συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και ότι συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες χρημάτισαν ή αποπειράθηκαν να χρηματίσουν συγκεκριμένους βουλευτές, οφείλει να πράξει τα δέοντα, σύμφωνα με τον νόμο και σύμφωνα με τις εντολές που έχει πάρει από το εκλογικό σώμα που τον εμπιστεύτηκε. Διότι αν όντως η ελληνική κυβέρνηση είναι έμμισθο όργανο συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων ή αν βουλευτές “λαδώνονται” για να αναδείξουν τον Πρώτο Πολίτη της χώρας τότε βρίσκεται σε κίνδυνο η ίδια η Δημοκρατία. Και ένα κόμμα εφόσον δηλώνει δημοκρατικό και Αριστερό, προτάσσοντας το γεγονός ότι δεν έχει “λερωθεί” από την εξουσία, οφείλει εδώ και τώρα να την προστατεύσει.
Αντ΄αυτού όμως τι είδαμε; Ο μεν Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της Βουλής, που κατά τα άλλα οφείλει να λειτουργεί μέσα σε αυστηρά θεσμικά πλαίσια και να προσέχει ιδιαίτερα τις δημόσιες τοποθετήσεις του, απάντησε ότι θα δώσει στη δημοσιότητα και στη Δικαιοσύνη τα στοιχεία των εγκλημάτων, όταν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ! Δηλαδή για σοβαρά εγκλήματα που τελούνται σήμερα δεν θα ενημερωθεί η Δικαιοσύνη για να επιληφθεί ως οφείλει ούτε θα ενημερωθεί ο ελληνικός λαός για να προστατεύσει το Σύνταγμα (όπως μας έλεγαν οι “Αγανακτισμένοι” στις πλατείες πριν τρία χρόνια…)! Αντίθετα θα έρθει κάποια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ και θα τα διαλευκάνει! Ο δε Σκουρλέτης επικαλείται ως πηγή πληροφόρησης για τον χρηματισμό βουλευτών την εφημερίδα του…Κουρή! Από κοντά φυσικά και ο πάλαι ποτέ “μετριοπαθής” και “υπεύθυνος” Αριστερός Φ. Κουβέλης, ο οποίος συνεχίζοντας τη διαδικασία αυτοεξευτελισμού του ώστε να τον δεχτούν πίσω στον ΣΥΡΙΖΑ, πέταξε κι αυτός ένα πυροτέχνημα περί διαπλοκής, για το οποίο λίγες ημέρες μετά δήλωσε ότι επίσης δεν έχει αποδείξεις! Αν αυτό δεν είναι βάναυση προσβολή απέναντι στις τρεις βασικές εξουσίες του πολιτεύματός μας, τότε τι είναι;
Όσο δεν δίνει αποδείξεις ο ΣΥΡΙΖΑ για τα λεγόμενα του μπορεί ο καθένας να υποθέσει είτε ότι όντως τελούνται εγκλήματα τα οποία όμως δεν κάνει τίποτα για να τα αποτρέψει, είτε ότι απλά ότι τα στελέχη του είναι κοινοί συκοφάντες.
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι πληγές που καταφέρει αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο σώμα της δημοκρατίας όχι μόνο είναι δύσκολο να επουλωθούν αλλά δημιουργούν και σήψη. «Η αμφιβολία δηλητηριάζει τα πάντα χωρίς να σκοτώνει τίποτα», διαπίστωνε ο Νίτσε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση κατηγορείται για διαφθορά χωρίς αποδείξεις. Πάνω από τους μισούς βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου κατηγορούνται ως αργυρώνητοι ή ως εν δυνάμει αργυρώνητοι. Εμπεδώνεται έτσι στην ελληνική κοινωνία ένα αίσθημα απαξίωσης των κυβερνήσεων, του Κοινοβουλευτισμού και εν τέλει του ίδιου του πολιτεύματος. Και φυσικά προκαλεί εντύπωση πως ένα, υποτίθεται Αριστερό, κόμμα χρησιμοποιεί μεθόδους της Άκρας, παρακρατικής Δεξιάς. όπως η συνομωσιολογία, η συκοφάντηση και η συλλήβδην απαξίωση των πολιτικών του αντιπάλων. Θα έπρεπε οι “εγκέφαλοι” της Κουμουνδούρου να γνωρίζουν ότι η γενίκευση είναι το πρώτο βήμα για τον φασισμό.
Με το να εκτοξεύουν αναπόδεικτες κατηγορίες σπιλώνουν αυτούς οι οποίοι έχουν δηλώσει ότι θα ψηφίσουν θετικά τον προτεινόμενο από την κυβέρνηση για Πρόεδρο της Δημοκρατία και τρομοκρατούν αυτούς οι οποίοι το σκέφτονται. Ταυτόχρονα όμως τρομοκρατούν και τους πιθανούς ενδιαφερόμενους για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Ποιος σοβαρός, αξιοπρεπής, μετριοπαθής και καταξιωμένος άνθρωπος θα δεχτεί να εισπράξει τη λάσπη του κάθε Σκουρλέτη και τη χλεύη μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού ως Πρόεδρος – προϊόν διαπλοκής και διαφθοράς; Εδώ ο Κ. Παπούλιας, που δεν είχε αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα και προπηλακίστηκε από “αγανακτισμένους” στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2011. Άκουσε μάλιστα να τον αποκαλούν «προδότη» κι ας είχε πολεμήσει στο αλβανικό μέτωπο το 1940. Μπορεί να φανταστεί επομένως κανείς τι θα βρει μπροστά του ο ήδη στοχοποιημένος Πρόεδρος που ενδεχομένως προκύψει το Φλεβάρη του 2015….
Κι ακόμη, όταν ο εν δυνάμει πρωθυπουργός και το εν δυνάμει πρώτο κόμμα της χώρας καταγγέλλουν χωρίς στοιχεία ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένας από τους βασικότερους ενοποιητικούς θεσμούς του πολιτεύματός μας προέκυψε μέσα από μια εγκληματική διαδικασία, τι εμποδίζει τον φασίστα, τον χουντικό, τον χρυσαυγίτη να διακήρυξει ότι η Δημοκρατία είναι διαφθαρμένη και πρέπει να καταλυθεί;
Ο Τσίπρας, αν και νέος ηλικιακά, στις πρακτικές του αποδεικνύεται πάρα πολύ “παλιός” και καθόλου διορατικός ως πολιτικός. Αποδεικνύεται πως το νέκταρ της επερχομένης νίκης τον έχει μεθύσει τόσο πολύ ώστε δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του και τι επιπτώσεις θα έχουν τα λεγόμενα και οι πράξεις του αύριο, όταν θα κοπάσουν τα πανηγύρια και θα έχει να αντιμετωπίσει την πολύ σκληρή πραγματικότητα. Αν και όταν αναλάβει την εξουσία θα βρεθεί αντιμέτωπος με το παρελθόν του: Όταν θα προσπαθεί να επιβάλει την τάξη και οι αντίπαλοί του θα αντιπαραβάλουν τη στάση του τον Δεκέμβρη του 2008 όταν δικαιολογούσε τους κουκουλοφόρους που με αφορμή τον τραγικό θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου έσπαγαν και λεηλατούσαν δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες. Όταν θα ζητά συναίνεση για δύσκολες αποφάσεις και θα του θυμίζουν την πολιτική κάλυψη που παρείχε στους δήθεν “αγανακτισμένους” που γιαούρτωναν και έδερναν όποιον θεωρούσαν μνημονιακό. Όταν θα ανακαλούν στη συλλογική μνήμη εχθροί και “φίλοι” το «ραντεβού στα γουναράδικα» του Διαμαντόπουλου και το “λιντζάρισμα αλά Αμερικανός πρέσβης στη Λιβύη” του Παναγούλη .Όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και θα του θυμίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στην κατάληψη της Νομικής το 2011. Όταν δε θα μπορεί στο όνομα της αποφυγής της χρεοκοπίας να υλοποιήσει όσα υπόσχεται τώρα και θα του θυμίζουν το «Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή». Όταν θα υπερασπίζεται το Κοινοβούλιο στο οποίο θα έχει την πλειοψηφία και θα του θυμίζουν τις κρεμάλες και το «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».
Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά έρχονται, δυστυχώς, πολύ δυσκολότερες μέρες, έστω και με “πρώτη φορά Αριστερά”……
