Στην Ελλάδα της γενικότερης ένδειας αν κάτι βρίσκεται σε πλήρη αφθονία αυτό είναι το θράσος και δη το θράσος αρκετών πολιτικών. Ο υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Νίκος Φίλης, μας ενημέρωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι η επιβάρυνση μιας οικογένειας από την επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι «πενταροδεκάρες», ότι το ιδιωτικό σχολείο είναι μία «κοινωνική επιλογή», ότι ο γονιός «πρέπει να αναλάβει το κόστος της επιλογής» και ότι δεν αντιλαμβάνεται πώς κάποιος που μπορεί να πληρώσει πχ 7.000 ευρώ το χρόνο δυσκολεύεται να βρει επιπλέον 500 (από 910 έως 1610 ευρώ είναι η επιβάρυνση αλλά όταν μία κυβέρνηση έχει πέσει έξω 26 δις στο προεκλογικό της πρόγραμμα – 12 δις θα έδινε με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο δεν θα τα δώσει αλλά επιβάλει και 14 δις περικοπές – δε θα κολλήσουμε σε… πενταροδεκάρες). Από κοντά και ο έτερος κομματικός δημοσιογράφος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης, που έσπευσε να απαξιώσει όσους πλήττονται με το μέτρο, χρησιμοποιώντας τη φράση «Μακάρι το πρόβλημά μας να ήταν αυτό». Και πριν από αυτόν ένας ακόμη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σεβαστάκης, φρόντισε να μας δείξει το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης “Πρώτη φορά Αριστερά” πετώντας στα μούτρα των γονιών και εκπαιδευτικών που πλήττονται από το χαράτσι ότι δεν ανήκουν στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και επομένως εφόσον αυτός δεν έχει πολιτικό κόστος «…δεν έχει κανένα λόγο να το πάρει πίσω»!
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Φίλης προκαλεί τον δοκιμαζόμενο κόσμο που εξαπατήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Για την αύξηση στα τρόφιμα είχε αναρωτηθεί και μάλιστα με οργή «Δηλαδή, πόσα μακαρόνια τρώει ο κόσμος;» ενώ στην εκπομπή του Χατζηνικολάου είχε απευθυνθεί υποτιμητικά σε έναν νεαρό που ανησυχούσε ότι οδεύουμε στην έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη φράση «Τι φοβάστε ακριβώς; Ότι θα χάσετε τα 300 ευρώ;».
Στη χυδαιότητα του Φίλη είναι δύσκολο να αντιπαραβάλλεις λογικά πολιτικά επιχειρήματα. Δε θα βγάλεις άκρη αν του υπενθυμίσεις ότι ο Τσίπρας υποσχόταν προεκλογικά ότι θα πάρει πίσω το χαράτσι το οποίο αυτός θεωρεί δίκαιο. Ούτε αν του υπενθυμίσεις ότι ο Πρόεδρος του είναι εις εξ αυτών των προνομιούχων που μισεί διότι εμπιστεύεται τα ιδιωτικά σχολεία πληρώνοντας μάλιστα 16.000 ευρώ το χρόνο δίδακτρα για τα δύο του παιδιά που φοιτούν στη σχολή Χιλλ. Δεν μπορείς φυσικά, μετά από αυτά που βίωσες επί 9 μήνες να έχεις απαίτηση από ΣΥΡΙΖΑίο να γνωρίζει ότι βάσει ευρωπαϊκής οδηγίας απαγορεύεται ο κλιμακωτός ΦΠΑ σε ίδιες υπηρεσίες. Φυσικά, ούτε κουβέντα γι΄αυτό που κάθε εχέφρων άνθρωπος γνωρίζει, ότι δηλαδή την ιδιωτική εκπαίδευση δεν την προτιμούν μόνο οι πλούσιοι αλλά και πολλές μεσαίες οικογένειες οι οποίες με αιματηρές θυσίες πασχίζουν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ένα σχολικό περιβάλλον χωρίς κενά εκπαιδευτικών (πάνω από 25.000 έφτασαν επί ΣΥΡΙΖΑ), χωρίς καταλήψεις (όπως αυτές που έκαναν σταρ τον Τσίπρα) που τους στερούν το δικαίωμα στα μαθήματά τους, με καλύτερη φύλαξη, ασφαλέστερη μετακίνηση κλπ. Γιατί αν καταλάβαινε τα παραπάνω θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι χιλιάδες παιδιά που οι οικογένειες τους θα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στη νέα επιβάρυνση θα προωθηθούν στο ήδη υπερφορτωμένο και υποχρηματοδοτούμενο δημόσιο σχολείο και ό,τι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που προφανώς δεν είναι πλούσιοι θα μείνουν άνεργοι. Ότι η φοροδιαφυγή και η μαύρη εργασία θα χτυπήσουν κόκκινο προκειμένου γονείς και εκπαιδευτικοί όλου του φάσματος (γιατί αυξήσεις λόγω ΦΠΑ θα έχουμε και σε φροντιστήρια ελληνικών μαθημάτων και ξένων γλωσσών, σε σχόλες χορού και διαφόρων εξωσχολικών δραστηριοτήτων συν τα ΙΕΚ) να γλυτώσουν το νέο χαράτσι.
Ο Φίλης και ο κάθε Φίλης δεν μπορεί να τα αντιλήφθει αυτά διότι δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνία, με την εργασία, με τη εκπαίδευση, με την παραγωγική διαδικασία. Υπήρξε αιώνιος φοιτητής, γιατί την ενασχόληση με το κόμμα, τις καταλήψεις, τις πορείες τη θεώρησε πιο σημαντική από το να πάρει το πτυχίο του. Υπήρξε κομματικοδίαιτος δημοσιογράφος καθώς η κομματική προπαγάνδα δεν χρειάζεται ούτε ακαδημαϊκά προσόντα ούτε εργασιακή εμπειρία αλλά παιδιά του κομματικού σωλήνα, πληρωμένα από τον κρατικό κορβανά των επιδοτήσεων. Ως άνθρωπος των κομματικών γραφείων δε χρειάστηκε ποτέ να ανησυχήσει για αυτά που ανησυχούν οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι για τους οποίους υποτίθεται ότι παλεύει. Κι αυτό διότι την ανέλιξη του σε όλα τα επίπεδα του την εξασφάλισε η πίστη στο κόμμα. Επειδή ακριβώς έχει μάθει να λειτουργεί έτσι δεν είχε κανένα πρόβλημα από Ριζοσπάστης Αριστερός όπως αυτοπροσδιοριζόταν να αποδειχθεί ο πιο πιστός συνεργάτης του Τσίπρα στην απάτη που στήθηκε σε βάρος του ελληνικού λαού και να τον στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις στη μνημονιακή του στροφή και στην υλοποίηση άγριων δημοσιονομικών μέτρων. Γιατί, πέραν από τις ιδεοληψίες που τον διακατέχουν από τον καιρό που ξημεροβραδιαζόταν ως φοιτητοπατέρας στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα δεν έχει κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο. Δεν έχει μπει τον κόπο να διαβάσει, να μορφωθεί, να κρίνει και να συγκρίνει, να αποκτήσει σοβαρή πολιτική συγκρότηση και να εξελίξει τη σκέψη του, να ενημερωθεί για τις καταιγιστικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρο στη σημερινή παγκοσμιοποιημενη κοινωνία. Η ημιμάθεια και η ιδεοληψία του τον οδήγησαν στο να κηρύξει πογκρόμ σε οτιδήποτε ιδιωτικό για το οποίο πριν από 25 χρόνια άκουσε από τους καθοδηγητές του στην κομματική νεολαία ότι είναι η αιτία κάθε κακού. Η νοοτροπία του επαγγελματικού κομματικού στελέχους δεν του επιτρέπει να ξεφύγει από τον μικρόκοσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζει, όπως και όλοι οι όμοιοί του ότι ο ίδιος κατέχει τις υψηλές έννοιες της Αριστεράς και αντιμετωπίζει περίπου ως μιάσματα όλους όσους ασχολούνται με θέματα “μικρά” και “αντεπαναστατικά” όπως η μόρφωση, η εργασία, η οικογένεια, ο ανταγωνισμός, η προσπάθεια για βελτίωση και ανέλιξη. Θεωρεί απαράδεκτο, να διαμαρτύρεται κάποιος για το ότι ανεβαίνει η τιμή των τροφίμων ή αποκλείεται το παιδί σου από τη μόρφωση τη στιγμή που έχει την τιμή να τον κυβερνούν φωτισμένες προσωπικότητες σαν αυτόν. Και πλέον, εφόσον θεωρεί εαυτόν παντοδύναμο, δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να κρύψει τα συναισθήματα απέχθειας που αισθάνεται για ανθρώπους οι οποίοι αποτελούν τις ζωντανές αποδείξεις ότι οι ανόητες θεωρίες του κατέρρευσαν εδώ και χρόνια και πλέον μπορεί να τις επικαλείται μόνο για να θολώνει τα νερά και να διατηρεί την εξουσία του.
Αυτός είναι όμως ο Φίλης κι αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ που κάνει αυτή τη στιγμή κουμάντο στη χώρα. Με την ιδεολογικοπολιτική υποδομή που διέθεταν μέθυσαν από το νέκταρ της εξουσίας στο πλαίσιο του επάρατου αστικού κράτους (την οποία υποτίθεται ότι ως Αριστεροί αποστρέφονται αλλά αποδεικνύεται σήμερα ότι μια ζωή την λιγουρεύονταν) και την έλλειψη υπολογίσιμου αντίπαλου σε αυτή τη δεδομένη συγκυρία. Κάπως έτσι ως άλλες Μαρίες Αντουανέτας αντί για ψωμί θέλουν να ταΐσουν το λαό όχι παντεσπάνι αλλά σανό μιας και τον αντιμετωπίζουν ως κοπάδι προβάτων. Ας έχουν όμως στο μυαλό τους την κατάληξη της πρώτης που υπέδειξε την βρώση υποκατάστατου του ψωμιού, καθώς αν και πολλοί ιστορικοί αμφισβητούν ότι είπε ποτέ αυτά τα λόγια, δεν αμφισβητείται φυσικά η αδιαφορία των τότε αρχόντων απέναντι στο λαό…
