Πέρασαν μόλις σαράντα ένα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την 17η Νοεμβρίου του 1973, όπου φοιτητές πρωτοστάτησαν και εξεγέρθηκαν με σκοπό την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας που ασφυκτιούσαν κάτω από το ζυγό των συνταγματαρχών ξεχύθηκαν στους δρόμους για να διεκδικήσουν την δημοκρατια, την ελευθερία, την ισότητα. Παράδειγμα προς μίμηση αποτελούν αυτοί οι ήρωες, που με την δική τους αιματοχυσία οι νεότεροι Έλληνες ζουν σε μια δημοκρατική Ελλαδα.
Είναι ιδιαίτερα θλιβερό μέρες σαν αυτές που όλη η Ελλάδα γιορτάζει την επέτειο του Πολυτεχνείου αρκετά πανεπιστήμια σε όλη την χώρα να τελούν υπό κατάληψη. Είναι μεγάλο σφάλμα ένα μικρό ποσοστό φοιτητών να κλείνει τα πανεπιστήμια την ημερα που γιορτάζει η δημοκρατία.
Το γεγονός αυτό οφείλεται ίσως στο ότι οι φοιτητικές παρατάξεις θέλουν να περάσουν κάποια αιτήματα που αφορούν τις φοιτητικές κοινότητες ανήμερα της επετείου. Όμως γίνεται με λανθασμένο τρόπο καθώς οι ήρωες του ’73 θυσιάστηκαν για την παιδεία, δηλαδή για την ύπαρξη ανοιχτών πανεπιστημίων προς ολους τους πολίτες.
Εικόνες όπως αυτές που παρουσιάζουν κάθε χρόνο τα ΜΜΕ, όπου οι ειρηνικές πορείες καταλήγουν σε πεδίο μάχης μεταξύ πολιτών και αστυνομικών αμαυρώνουν την ημερα αυτή. Οι πορείες θα έπρεπε να ειναι καθαρά και μόνο ήρεμες και ειρηνικές ώστε να μπορούν να συμμετάσχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας για να προσφέρουν φόρο τιμής σε αυτούς που αγωνίστηκαν για την δημοκρατία .
Τέλος, με το σύνθημα “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” πορεύονται ακομα και σήμερα όλοι οι νεοέλληνες, καθώς το ψωμί συμβολίζει τα είδη πρώτης ανάγκης που ειναι απαραίτητα για την επιβίωση του ανθρώπου, η παιδεία την δωρεάν εκπαίδευση σε καθε πολίτη και η ελευθερία το να μπορεί ο κάθε πολίτης να λέει και να κάνει ότι επιθυμεί.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύει οτι το Πολυτεχνείο ζει και θα ζει πάντα στις καρδιές των Ελλήνων .
