Στις 8 Νοεμβρίου παραπάνω από 120 εκατομμύρια πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών ψήφισαν στις προεδρικές εκλογές. Ταυτόχρονα, έλαβαν χώρα και οι εκλογές για το Κογκρέσο αλλά και πολιτειακά δημοψηφίσματα για μια σειρά από εξαιρετικά σημαντικά θέματα. Όμως, όπως είναι λογικό, οι προεδρικές εκλογές αποτελούν τη σημαντικότερη είδηση, καθώς η εκλογή του υποψήφιου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Donald J. Trump, σηματοδοτεί μία εν δυνάμει μεγάλη στροφή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, η συντακτική ομάδα του Millennials, να σχολιάσουμε, εκφράζοντας ο καθένας τη δική του προσωπική άποψη την εκλογή του νέου προέδρου, πως έγινε και τι σημαίνει για το μέλλον των Η.Π.Α. και όχι μόνο.
Γρηγόριος – Σωτήριος Γκίζας
Είχαμε, λοιπόν, τα αποτελέσματα του προεδρικού αγώνα μεταξύ της Δημοκρατικής, Hillary Clinton και του Ρεπουμπλικανού, Donald Trump. Ο τελευταίος κατάφερε να εξασφαλίσει την προεδρία κατακτώντας την απόλυτη πλειοψηφία των 538 εκλεκτόρων, οι οποίοι εκπροσωπούν τις πολιτείες τους. Παρότι σε αντιστοιχία ψήφων με τον πληθυσμό η Hillary είχε ένα μικρό προβάδισμα της τάξεως του 1%, λόγω του ισχύοντος εκλογικού συστήματος της χώρας και της διαφορετικής σημαντικότητας-επιρροής της κάθε πολιτείας, ο Trump ψηφίστηκε 45ος πρόεδρος των Η.Π.Α. με τη συγκέντρωση 306 ψήφων από τους εκλέκτορες, έναντι 232 υπέρ της Hillary. Ημερομηνία επίσημης ανάληψης καθηκόντων είναι η 20η Ιανουαρίου του 2017, όποτε και θα ορκιστεί.
Η πραγματικότητα στη συνέχεια ήρθε να επιβεβαιώσει τον «εθνικό διχασμό» που προέκυψε από τα εκλογικά αποτελέσματα, με μια σημαντική ακολουθία πολλαπλών διαδηλώσεων – στην πλειονότητά τους ειρηνικών – με συνθήματα όπως «όχι ο πρόεδρός μας» και «δικά μας τα σώματα, δική μας και η επιλογή».
Όμως, εφόσον η διαδικασία ολοκληρώθηκε και υπάρχει νικητής, λίγη πλέον σημασία έχει η δυσανασχέτηση της μισής χώρας, καθώς δε θα αλλάξει το αποτέλεσμα. Πολλοί αρχηγοί κρατών συνεχάρησαν ήδη, με σχετική τους δήλωση, τον νεο-εκλεγμένο πρόεδρο, μεταδίδοντας μηνύματα συνεργασίας και στενών συμμαχιών. Ο κόσμος από την άλλη αντιλαμβάνεται πως ξημέρωσε μια διαφορετική μέρα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το κλίμα ανησυχίας είναι έντονο, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, εξαιτίας φυσικά των υποχρεώσεων και της αλληλεξάρτησης στο διεθνές σύστημα. Εν κατακλείδι, το άμεσο μέλλον θα είναι ο κριτής των πολιτικών της κυβέρνησης Trump και του κατά πόσον οι ακραίες πολιτικές προτάσεις, όπως το μεταναστευτικό ζήτημα και το τείχος του Μεξικού, θα ιδωθούν τελικά στη προεκλογική δόση υπερβολής τους ή όπως πολλοί αναλυτές αναμένουν, θα αναγκαστεί λόγω πολύπλευρων πιέσεων να προσαρμοστεί ο νέος πρόεδρος σε πιο ήπιες και ρεαλιστικές πολιτικές που δε θα τροφοδοτήσουν ανισορροπία στο διεθνές γίγνεσθαι.
Αλόνα Τατάροβα
Donald J. Trump, 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Σχεδόν δεν πιστεύω ότι δακτυλογραφώ αυτά τα γράμματα το ένα πίσω από το άλλο, ώστε να σχηματίσουν λέξεις, κι έπειτα αυτό το νόημα, που αναπαριστά με λέξεις εκείνο που θα ακολουθήσει για 4 συναπτά έτη. Όχι επειδή δεν το είχα προβλέψει και μου ήρθε σαν έκπληξη. Ήμουν πεπεισμένη ότι εκείνοι που κρύβονται πίσω από το στίγμα της ψήφου στον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο ήταν πάρα πολλοί και ικανοί να ανατρέψουν τις δημοσκοπήσεις. Είναι όμως που έχω ακόμα την ελπίδα ότι στον ελεύθερο κόσμο, της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της ανοιχτής κοινωνίας, που είναι πιο μορφωμένος και πιο συνδεδεμένος από ποτέ άλλοτε, δεν εκλέγονται πια τέτοιοι ηγέτες.
Δεν πιστεύω ότι ο Trump έχει τα προσόντα να γίνει Πρόεδρος. Δεν είναι η απουσία οποιασδήποτε σχετικής εμπειρίας, αλλά η βαθιά του άγνοια για το Σύνταγμα της χώρας του, τις διεθνείς σχέσεις, την επιστήμη, τα όρια της κοινωνικής ευπρέπειας, εν τέλει το πώς λειτουργεί ο κόσμος. Δεν εκτιμώ κανέναν που σε ένα τέτοιο αξίωμα αδυνατεί να αρθρώσει μια πρόταση με συνοχή, στηριγμένη στη γνώση και χαρακτηρίζεται από έλλειψη θεμελιώδους ειλικρίνιας, ακεραιότητας και ωριμότητας.
Πολλοί αντιτείνουν σήμερα το επιχείρημα, μετά την εκλογή του, ότι δεν θα κάνει τίποτα από όσα υποσχέθηκε στη διάρκεια της καμπάνιας. Πράγματι, δεν αμφισβητώ ότι ενδεχομένως ένα μέρος του φανατισμού, του μίσους, της δημαγωγίας ή ακόμα και του σεξισμού του να ήταν σκηνοθετημένα. Εκείνο που με εκπλήσσει όμως είναι ακριβώς αυτή η αποδοχή των ανθρώπων ένας πολιτικός να έχει κρυφή ατζέντα (!) και μάλιστα να αναμένεται να την εφαρμόσει, πετώντας έτσι στα σκουπίδια οποιαδήποτε κριτήρια επιτυχίας ή αποτυχίας μιας εφαρμοσμένης πολιτικής και το ίδιο το δικαίωμά τους στη λογοδοσία.
Κλείνοντας αυτήν την παρέμβαση θα ήθελα να πω ότι δεν ενστερνίζομαι την άποψη ότι οι ψηφοφόροι του Trump είναι όλοι ρατσιστές, σεξιστές και λευκοί (όχι ότι δεν υπήρξαν κι αυτοί). Το 1/3 των ισπανόφωνων, σχεδόν οι μισές γυναίκες και ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό της «μαύρης ψήφου», σε σχέση με τον προηγούμενο υποψήφιο Mitt Romney, τον στήριξαν. Αυτό κάτι έχει να λέει για την αποδοχή της στάσης του απέναντι στην πολιτική ορθότητα και τη βαρύτητα που δίνει στη ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ. Ωστόσο θα ήταν ψέμα να αρνηθούμε πως υπάρχει μια ροπή προς τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό, ως απάντηση σε έναν κόσμο που ταχέως αλλάζει, οικονομικά και κοινωνικά, και αυτό δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ. Κάθε λογής δημοψηφίσματα, Brexit και Trump, είναι μόνο η αρχή.
Παναγιώτης Ευστάθιος Παπαδόπουλος
Για άλλη μια φορά οι δημοσκοπικές εταιρείες έπεσαν έξω. Ο Trump όχι μόνο κατάφερε να εκλεγεί ο 45ος πρόεδρος των Η.Π.Α. αλλά κατάφερε να χτυπήσει πρωτιά και στη Γερουσία των Η.Π.Α. καθώς και στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η εκλογή του αποτέλεσε μία μεγάλη έκπληξη όχι μόνο για την Αμερική αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο καθώς η εκλογή Clinton φαινόταν σαν μία απλή διαδικασία. Ωστόσο, ο απλός κόσμος ήταν αυτός που έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην εκλογή Trump. Η υποψήφια των Δημοκρατικών ήταν μία υποψηφιότητα που στηριζόταν από μεγάλα και διάσημα ονόματα όπως επίσης και από σχεδόν όλα τα Μ.Μ.Ε. της χώρας. Επίσης ήταν μία απλή συνέχεια του Obama.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη σιγουριά που προέβαλαν όλες οι δημοσκοπήσεις έκανε τον απλό κόσμο να αναζητήσει κάτι το διαφορετικό και γιατί όχι, το πιο συντηρητικό παρά κάτι το “στημένο”. Έτσι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών κέρδισε την εμπιστοσύνη ακόμα και σε πολιτείες “κλειδιά” όπως αυτή της Florida και της Pennsylvania. Οι αλλαγές φαίνεται πως θα είναι μεγάλες κυρίως στο θέμα των διμερών σχέσεων της χώρας και όχι τόσο στο εσωτερικό. Αξίζει όμως να δούμε αν ο νέος πρόεδρος των Η.Π.Α. θα κάνει πράξη όλες του τις προεκλογικές δεσμεύσεις και κυρίως αυτές που αφορούν καυτά θέματα όπως αυτό της απομάκρυνσης των ξένων από τη χώρα. Μπορεί ο απλός κόσμος να στήριξε τον Trump σκεπτόμενος την αλλαγή αλλά σίγουρα δεν θα έχει την ίδια στήριξη αν ακολουθήσει πολιτικές ακραίες για την κοινωνία και το λαό. Αξίζει βέβαια να αναφερθεί πως οι πρώτοι που έτρεξαν να χαιρετίσουν την εκλογή Trump και να τον συγχαρούν για τη νίκη του, ήταν εκπρόσωποι ακροδεξιών κομμάτων.
Πολυχρόνης Καράμπελας
Η επικράτηση του Donald Trump απέναντι στην Hillary Clinton αποτελεί άλλο ένα χτύπημα στο λεγόμενο “establishment” το οποίο ξεκάθαρα εκπροσωπούσε η Clinton. Όπως και στην Ευρώπη η αποτυχία των “ελίτ” να αντιληφθούν τις ανάγκες της μεσαίας και της εργατικής τάξης έπαιξε σημαντικό ρόλο. Όμως θα ήταν λάθος να μην αναγνωριστεί πως στην επικράτηση του Trump συνετέλεσαν και οι ρατσιστικές και σεξιστικές τάσεις ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος. Η επιτυχημένη προεδρία και επανεκλογή ενός αφροαμερικανού, η κυριαρχία της πολλές φορές υπερβολικής πολιτικής ορθότητας και το “έγκλημα” της Clinton να είναι ταυτόχρονα γυναίκα και φιλόδοξη αποτέλεσαν κινητήρια δύναμη για την αποδοχή των πολιτικών και της προσωπικότητας του Donald Trump.
Όσον αφορά τις πολιτικές που θα εφαρμόσει ο νέος πρόεδρος, είναι λογικό πως θα υπάρξει κάποια υποχώρηση των ακραίων θέσεων (ήδη αποσύρθηκε από τον επίσημο ιστότοπο η πρόταση για απαγόρευση όλων των μουσουλμάνων), αλλά με την επικράτηση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και στα δύο σώματα του Kογκρέσου και τη δυνατότητα κάλυψης της κενής θέσης στο Ανώτατο Δικαστήριο είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν μεγάλες αλλαγές στις πολιτικές που προώθησε ο Barack Obama.
Τέλος, ίσως το σημαντικότερο στοιχείο της εκλογής του Donald Trump, δεν είναι το πως θα κυβερνήσει, αλλά το τι σηματοδότησε η εκλογή του. Με την ανακοίνωση του αποτελέσματος έχει υπάρξει ραγδαία αύξηση των hate crimes απέναντι σε μαύρους, μουσουλμάνους, ομοφυλόφιλους και άλλες κοινωνικές ομάδες. Φαινόμενο που θα πρέπει να αποδεικνύει (και στην αριστερά) πως Clinton και Trump δεν είναι το ίδιο και ας μην εκπροσωπεί κανείς τους την εργατική τάξη. Είναι ευθύνη της αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων να προασπίζονται τα συμφέροντα και τα κεκτημένα των μειονοτήτων και των γυναικών και σε κάθε ευκαιρία να αποδυναμώνουν την κυριαρχία ομοφοβικών, ρατσιστικών και σεξιστικών δυνάμεων – ακόμα και με την υποστήριξη του “λιγότερο κακού” που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν εμφανέστατα η Hillary Clinton. Η προάσπιση της ισότητας και της ελευθερίας μόλις έγινε πιο δύσκολη, αλλά και πιο σημαντική.
