Ορκίστηκε λοιπόν η νέα Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου 2015. Είναι το 17ο κοινοβούλιο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι εικόνες με τα «συνολάκια» των Ελληνίδων βουλευτών, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, «ιντριγκάρουν» τα μέσα ενημέρωσης που επικεντρώθηκαν στην αναλυτική παρουσίαση των ενδυματολογικών επιλογών των κυριών και έδωσαν έμφαση στα θετικά ή αρνητικά σχόλια που απέσπασαν.
Σε πολλούς βέβαια οι ειδήσεις αυτές αντανακλούν ένα επίπεδο που έχει παγιωθεί στην πολιτική ζωή της χώρας. Η εικόνα αποτελεί την «βιτρίνα» του πολιτικού προσώπου και τον κύριο τρόπο επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους του. Κατά το πρότυπο με τα πηγαδάκια που υπάρχουν σε ένα γάμο για το πώς ντύθηκε η νύφη αντίστοιχα υπάρχει σχολιασμός ποιος/α βουλευτής έκανε την καλύτερη εντύπωση και “συγκίνησε” το κοινό του. Σε περιόδους δύσκολες για το μέσο πολίτη είδαμε να παρελαύνουν γνωστοί μεγάλοι οίκοι μόδας του εξωτερικού στην ορκωμοσία των βουλευτών που η μέση Ελληνίδα μόνο από την τηλεόραση μπορεί να τα δει. Και αναρωτιέται ένας λογικός πολίτης: προς τι όλος αυτός ο εντυπωσιασμός; Από πολιτικά στελέχη περιμένουμε πολιτικές ιδέες και παραγωγή έργου με διακριτική κομψότητα πέρα από υπερβολές και επίδειξη των νέων σειρών των οίκων μόδας.
Στην ουσία όμως. Κρίσιμο είναι το ερώτημα αν η σημερινή Βουλή απαρτίζεται από νέα μυαλά και νέες ιδέες. Η λίστα των κομματικών σχηματισμών επανέφερε ουσιαστικά τις «ναυαρχίδες» τους, θεωρώντας τις προφανώς ασφαλείς επιλογές και δεν έχουμε αλλαγή σε κανένα προφίλ από τα υπάρχοντα κόμματα. Οι νέες ιδέες θα έχουν σχέση μόνο με πρωτοπόρες προτάσεις, αν υπάρχουν, από σύσσωμα τα κόμματα. Οι μονάδες όμως παραμένουν ίδιες. Ίδια πρόσωπα, ίδια φιλοσοφία. Όπως αναφέραμε και παραπάνω η βιτρίνα αποτελεί το πρωταρχικό μέλημα. Η κοινωνία των πολιτών ηττημένη. Πώς θα υπάρξει λοιπόν παραγωγή νέων σύγχρονων προτάσεων πέρα από την προσκόλληση σε αναιμικά προγράμματα και νωχελικές διαθέσεις όταν τα κόμματα δεν προβαίνουν σε ανανέωση του πολιτικού τους προσωπικού;
Για άλλη μια φορά παρατηρούμε ότι το δυναμικό της πολιτικής ζωής της χώρας λειτουργεί σαν κάστα και εμποδίζει νέες φωνές ακόμα και στα ίδια κόμματα να υπάρξουν και να ανέλθουν στο αξίωμα του βουλευτή. Οι προσδοκίες λίγες, το μέλλον αβέβαιο και η κοινωνία σε αδιέξοδο ενώ τα χειρότερα, όπως λένε οι ίδιοι οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι, έρχονται.
