Στην χώρα μας η πολιτική την τελευταία κυρίως πενταετία λόγω των τρεχόντων εξελίξεων και των δεινών που δημιουργήθηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης έχει αποκτήσει αρνητικό περιεχόμενο. Καθημερινά νέοι πολίτες απογοητεύονται από την τωρινή κατάσταση αφού οι ίδιοι παρατηρούν το βιοτικό επίπεδο της χώρας τους να πέφτει και οι ίδιοι αναπόφευκτα να πρωταγωνιστούν μέσα σε αυτή την οικονομική εξαθλίωση.
Η Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια, από τον Μάιο του 2010, έχει υπογράψει τρία μνημόνια τα οποία όπως είναι γνωστό επιβάρυναν τον ελληνικό λαό. Με την δανειακή σύμβαση του 2010 και τα 80 δισεκατομμύρια ευρώ η Ελλάδα υποχρεώθηκε να δεσμευτεί στα μέτρα της τρόικας προκειμένου να ανταπεξέλθει στο δανειακό ποσό υποβάλλοντας σκληρά μέτρα στον πολίτη.
Παρατηρώντας την δυσαρέσκεια του λαού λόγω των τελευταίων εξελίξεων τα πολιτικά κόμματα αποφάσισαν να ξοδέψουν απίστευτα μεγάλα χρηματικά ποσά για τις προεκλογικές τους διαφημίσεις με σκοπό να μην χάσουν τους ψηφοφόρους τους. Πρέπει όμως να εστιάσουμε στο κατά πόσο αυτές οι διαφημίσεις έχουν θετικό αντίκτυπο στο κοινό. Αποτελεί γεγονός ότι τελικά οι διαφημίσεις κουράζουν το τηλεοπτικό κοινό. Πρώτος λόγος είναι ότι οι πολιτικές διαφημίσεις που γίνονται από διαφημιστικές εταιρείες δεν διαθέτουν έμπειρα άτομα καταρτισμένα στον τομέα της ψυχολογίας. Παράλληλα οι πολιτικές διαφημίσεις βασίζονται σε επίκαιρα κριτήρια προβάλλοντας μόνο τα θετικά και όχι την συνολική εικόνα του έργου των κομμάτων δηλαδή την προβολή θετικών και αρνητικών. Επιπλέον το γεγονός ότι η πλειοψηφία των πολιτικών διαφημίσεων βασίζεται στην χρήση χαμογελαστών προσώπων και χαρούμενων εικόνων δημιουργούν στον ψηφοφόρο στοχασμό παρά θετική επιρροή. Πολλές διαφημίσεις βέβαια χρησιμοποιούν τα παιδιά σκεπτόμενες πως με την προβολή τους θα επιφέρουν οικειότητα στο κοινό όπως ίσως είναι επιθυμητό αλλά αυτό φέρνει αντίθετα αποτελέσματα οδηγώντας σε συντηρητική στάση το εκλογικό σώμα .
Οι πολιτικές διαφημίσεις πρέπει να υπάρχουν καθώς επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τα ποσοστά των κομμάτων. Πρέπει όμως να αποφεύγουν την δημιουργία αισθήματος υποτίμησης της νοημοσύνης του κοινού .
Θέμα εξίσου σημαντικό που θα μελετηθεί είναι η ψυχολογία του πολιτικού και του πολίτη. Προφανώς την σχέση αυτή θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ακόμη και καταστροφική. Απόδειξη αυτού το ποσοστό αποχής από τις εκλογές το οποίο ανήλθε στο 41% βέβαια πολύ πιο χαμηλό από τις εκλογές του 2009 το οποίο ήταν στο 48% αλλά δεν παύει να είναι υψηλό. Σχεδόν όλοι οι πολίτες χαρακτηρίζουν τους πολιτικούς ψέυτες, αναξιόπιστους και απατεώνες. Καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της άποψης αυτής διαδραματίζουν τα ΜΜΕ τα οποία λειτουργούν με στερεοτυπικό τρόπο. Ο πολίτης από την άλλη είναι στην πλειοψηφία εργατικός και δίκαιος. Κανείς δεν μπορεί να κατακρίνει την αρνητική στάση του πολίτη απέναντι στον πολιτικό και αυτό γιατί οι πολιτικοί όπως καλά γνωρίζουμε επιδίδονται στην πραγματοποιήση άνομων πολλές φορές ενεργειών με αποτέλεσμα δίκαια να αξίζουν τον τίτλο του χαραμοφάη και του απατεώνα.
Πολίτης είναι εκείνος που παλεύει καθημερινά, κατακτά, συμμετέχει, απολαμβάνει. Εκράζει έντονα πίστη και αφοσίωση σε αυτό που ανήκει. Είναι φανερό ότι η έννοια της ιδιότητας του πολίτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και εξαρτάται άμεσα από την εξέλιξη των συστατικών του στοιχείων που είναι τα δικαιώματα. Αποτελεί γεγονός ότι ο πολίτης έχει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ιστορικά η ιδιότητα του πολίτη τίθεται στο προσκήνιο μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου και την παγκόσμια αναδιάταξη του κράτους.
Πρέπει να τονίσουμε ότι για να καταστεί ομαλή η σχέση μεταξύ πολίτη και πολιτικού(κράτος) πρέπει και οι δύο πλευρές και ιδίως οι πολίτες αφού αποτελούν βασικό στοιχείο του κράτους να εκπληρώνουν σωστά τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Σύμφωνα με το σύνταγμα το οποίο κατοχυρώνει τα δικαιώματα του ανθρώπου και θέτει το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κινούνται όλα τα όργανα της πολιτείας. Ο πολίτης οφείλει να είναι έντιμος στις φορολογικές του υποχρεώσεις αποφεύγοντας κάθε αντινομία και να τηρεί τις στρατολογικές του υποχρεώσεις.
Σε γενικές γραμμές ο αντίκτυπος της πολιτικής διαφήμισης είναι άμεσα συνιφασμένος με την κρίση που περνάει η σχέση πολίτη και πολιτικού δηλαδή ανεξάρτητα από τον λάθος τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ σε αυτό οι πολίτες δυσανασχετούν με τις διαφημίσεις και είναι εξαρχής προκαταλλημένοι εξαιτίας της στάσης των πολιτικών απέναντι τους .Ως πόσο όμως θα μπορέσει να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση μήπως κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει όλο αυτό και να επινοηθεί ένας μηχανισμός ο οποίος θα μπορέσει να εξισορροπήσει όλο αυτό το αρνητικό κλίμα ίσως μελλοντικά να γίνει εφικτό ωστόσο μέχρι στιγμής δυστυχώς η κατάσταση παραμένει ίδια.
