Το 2015, βρισκόμενο ήδη λιγότερο από 2 μήνες πριν το τέλος του, παραμένει μια χρονιά δύσκολη που απαιτεί άμεσες στοχευμένες λύσεις για τα σοβαρά ζητήματα που αναδύονται στην ελληνική και διεθνή σκηνή.
Ξεκινώντας την απαρίθμηση, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην είσοδο κατά πλειάδες ανθρώπων – θυμάτων του εμφυλίου πολέμου στην περιοχή της Συρίας. Οι άνθρωποι αυτοί, αποκαλούμενοι σωστά πρόσφυγες, ενώ βλέπουν να χάνονται οι περιουσίες τους στο βωμό ενός ανελέητου εμφυλίου πολέμου, στρέφονται στην Ευρώπη ρισκάροντας την ζωή τους (όπως αποδεικνύουν τα πολλά δυστυχήματα στις θάλασσες του Αιγαίου). Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι πέραν των προσφύγων φτάνουν στην Ελλάδα και παράνομοι – οικονομικοί κυρίως -μετανάστες. Τα τελευταία στατιστικά (παρακάτω) επιβεβαιώνουν το παραπάνω σημαντικό ποσοστό εισροής ανθρώπων που τρέφοντας προσδοκίες, απατηλές μάλλον, για μια καλύτερη ζωή εντός της ευρωπαϊκής «οικογένειας» περνούν τα ελληνικά σύνορα.
Οι συζητήσεις γύρω από το προσφυγικό-συριακό ζήτημα πολλές, τόσο στο εγχώριο όσο και στο διεθνές επίπεδο. Μάλιστα, μετά τα τελευταία τρομοκρατικά χτυπήματα του ISIS στο Παρίσι, που σκόρπισαν τη ζωή σε πολλούς ανυποψίαστους πολίτες εντείνονται οι φωνές για κλείσιμο των συνόρων με σκοπό την προστασία των εγχώριων πολιτών. Φυσικά το αίμα των αδικοχαμένων παριζιάνων οδήγησε σε έξαρση των καλά κρυμμένων ρατσιστικών-ισλαμοφοβικών προδιαθέσεων. Ρηχές γνώμες όπως «όλοι οι σύροι πρόσφυγες που έρχονται στην Ευρώπη είναι τρομοκράτες» αρχίζουν να εκφράζονται, ξεχνώντας φυσικά ότι η πλειονότητα των ατόμων που φτάνουν στα ευρωπαϊκά σύνορα προσπαθεί να γλιτώσει από τα τρομοκρατικά xτυπήματα του “θεοσεβούμενου” ISIS.
H θέση της Ελλάδας στα πλαίσια των εξελίξεων γύρω από το θέμα αυτό μοιάζει περίεργη. Από τη μία, παρακολουθεί μουδιασμένη τις εξελίξεις της παριζιάνικης επίθεσης δηλώνοντας την αμέριστη συμπαράσταση της στο γαλλικό λαό την ίδια στιγμή που ζωντανεύουν ολοένα περισσότερο οι φωνές για περιχαράκωσης των συνόρων. Όσο σωστές ή λάθος και αν είναι οι προαναφερθείσες γνώμες η Ελλάδα στην παρούσα φάση μετράει πολλούς χιλιάδες ανθρώπους (μετανάστες-πρόσφυγες) που κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν εντός των ελληνικών συνόρων της στην προσπάθειά τους να μεταβούν στην Ευρώπη. Μάλιστα σύμφωνα με στοιχεία της FRONTEX μόνο το πρώτο δεκάμηνο του 2015 έφτασαν στην Ελλάδα (δια θαλάσσης) 540.000 άνθρωποι. Το παραπάνω σε συνδυασμό με τη δυσμενή εγχώρια οικονομική κατάσταση (σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat το 22,1% των Ελλήνων ζει σε συνθήκες φτώχειας) καθιστά ακόμη δυσκολότερη τη θέση της όσον αναφορά την παροχή έστω και τυπικής βοήθειας στους ανθρώπους αυτούς. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του προσφυγικού από πλευράς μας, ακόμη, γεννά και απαιτήσεις χρηματοδότησης από τα όργανα της ΕΕ αλλά και προσδοκίες περί ελάφρυνσης δημόσιου χρέους. Ενδεχομένως όμως μετά το πολύνεκρο χτύπημα στο Παρίσι και τη συνάντηση των ισχυρών της γης (G20) οι προσδοκίες περί ελάφρυνσης να αποτελέσουν όνειρο θερινής νυκτός για την Ελλάδα μιας και το μεταναστευτικό θα πάρει άλλη τροπή (ελπίζουμε πιο αποτελεσματική με γνώμονα το κοινό καλό και τα ανθρωπιστικά ιδεώδη).
Πέραν των μεταναστευτικών-προσφυγικών εισροών η Ελλάδα του 2015 αντιμετωπίζει ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα το οποίο πολλές φορές φαίνεται να μην αναφέρεται. Το πρόβλημα αυτό φέρει το όνομα « διαρροή εγκεφάλων» ή αλλιώς brain drain όπως συνηθίζουν οι Άγγλοι να αποκαλούν τη διαφυγή του παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού στο εξωτερικό. «Το φαινόμενο της διαρροής εγκεφάλων περιλαμβάνει συνήθως τις ροές πτυχιούχων από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες προς τις αναπτυγμένες, ενώ οι αντίστοιχες ροές μεταξύ των αναπτυγμένων κρατών αναφέρονται ως «κυκλοφορία εγκεφάλων».
Με άλλα λόγια και σύμφωνα με τελευταία στατιστικά (2014) και συγκεκριμένα μετά από έρευνα του Πανεπιστημίου της Μακεδονίας, η Ελλάδα μετράει ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ καθώς λόγω της εγχώριας δυσμενούς κατάστασης πολλοί κάτοχοι περγαμινών σκέφτονται να αναζητήσουν την επαγγελματική τους τύχη έξω από τα ελληνικά σύνορα. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους περίπου 114.000-139.000 νέοι έχουν μεταβεί ήδη στο εξωτερικό παρέχοντας εκεί τις υπηρεσίες τους. Η μεγάλη αυτή εκροή οφείλεται στην εγχώρια ανεργία, αποτέλεσμα της προαναφερθείσας δυσμενούς οικονομικής κατάστασης. Εξάλλου, η καταπολέμηση της νεανικής ανεργίας βρίσκεται σε πρώτο πλάνο για την Ευρώπη του 2020.
Εν κατακλείδι, τα ζητήματα χρήζουν άμεσης λύσης παράλληλα με τη συμπόρευση και την υποστήριξη της ευρωπαϊκής και οικογένειας, η οποία για πρώτη φορά καλείται, ειδικά στην περίπτωση του προσφυγικό-μεταναστευτικού, να αναθεωρήσει παλαιότερες θέσεις δίνοντας άλλη τροπή στο διεθνές ρου.
