Μία έννοια, μία επιστήμη χρόνων πολλών, μία ιδέα συχνά αμφισβητούμενη από μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων δυσαρεστημένων κυρίως από τα πρόσωπα, τις ενέργειες και τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα που εκείνες επιφέρουν.
Άλλοτε η πολιτική ίσως και να πρέσβευε την αξιοκρατία, την συμμετοχική δημοκρατία, την ελεύθερη σκέψη και έκφραση, ίσως επιζητούσε την ανεύρεση της αλήθειας, καταπολεμούσε τάσεις εθνικισμού, τάσεις αυθαιρεσίας ενώ καλλιεργούσε σεβασμό στους θεσμούς. Αλήθεια, τι από όλα τα παραπάνω διατηρεί σήμερα η πολιτική; Γιατί αποξενώνει τους νέους ανθρώπους και τους απομακρύνει; Άραγε η φράση του Πυθαγόρα: “κυάμων απέχεσθαι” (= να απέχεις από τα κουκιά)δηλαδή από την πολιτική, επιβεβαιώνεται σήμερα; Υπάρχουν πολιτικές ιδεολογίες; Όλα τα παραπάνω αποτελούν φλέγοντα ερωτήματα τα οποία απασχολούν τους περισσότερους ανθρώπους και συχνά η αναζήτηση απάντησης δεν είναι καθόλου προσιτή.
Και όμως η πολιτική αν και παρεξηγημένη ήταν εκείνη που θεμελίωσε τη δημοκρατία και συνεχίζει να αγωνίζεται για την ελευθερία. Ήταν εκείνη που γέννησε σπουδαίους ηγέτες, σημαντικά κινήματα με τεράστια ιδεολογικά υπόβαθρα και δυνατούς αγώνες. Επιπλέον η πολιτική οφείλει να αναζητά λύσεις για τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία, χωρίς να την εξαθλιώνει, να ενεργοποιεί και να αφυπνίζει τον νέο κυρίως άνθρωπο ο οποίος με τη δική του αίσθηση και το προσωπικό του όραμα διασφαλίζει την επαναφορά της υγιούς πολιτικής, την ουσιαστική συμμετοχή και την αξιοκρατία. Μακριά από επίδοξους προδότες με απόλυτες αναποτελεσματικές τακτικές, μακριά από ψεύτικες και φρούδες ελπίδες, αλλά δίπλα στον καθένα και στην καθεμία για την ευημερία, την ανάπτυξη και την πρόοδο του κοινωνικού συνόλου σε κάθε τομέα. Αυτή είναι η πολιτική που προσδoκούμε όλοι μας.
