Την περασμένη βδομάδα και κάτω από επανειλημμένες πιέσεις από τους Ευρωπαίους η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε στην τετράμηνη παράταση του ισχύοντος οικονομικού προγράμματος. Ήταν ωστόσο, με βάση τις προεκλογικές του δηλώσεις, ένα πισωγύρισμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή πρόκειται για στρατηγική;
Κατά την άποψη μου εμπεριέχει και τα δύο. Όσο και αν επιμένουν στην Κουμουνδούρου ότι το νέο αυτό πρόγραμμα δεν είναι μνημόνιο η αλήθεια είναι πως όντως πρόκειται για μνημόνιο, πιο ήπιο από το προηγούμενο μεν μνημόνιο δε.
Η βασική διαφορά του τωρινού προγράμματος από αυτού της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι τα μέτρα λιτότητας που δεν εμπεριέχονται στο πρόγραμμα που υπογράφηκε, όσα δηλαδή εμπεριέχονταν στο mail Χαρδούβελη και επρόκειτο να περάσουν αν συνέχιζε η προηγούμενη κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας. Στην ουσία, στην διαπραγμάτευση που πραγματοποιήθηκε στην Βρυξέλλες το μόνο που κέρδισε η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτά τα μέτρα λιτότητας και λίγος χρόνος για να προβεί κατά την διάρκεια του τετραμήνου σε νέα διαπραγμάτευση για πρόγραμμα που θα βρίσκεται πιο κοντά στις προγραμματικές δηλώσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το βασικό που δεν κατάφερε να κερδίσει στην διαπραγμάτευση ο Γ. Βαρουφάκης ήταν, όπως δήλωσε και σε συνέντευξή του, τα αναπτυξιακά μέτρα τα οποία χρειαζόταν η ελληνική οικονομία για να ορθοποδήσει, τα οποία φαίνεται πως παίρνουν μια μικρή παράταση.
Με βάση αυτά λοιπόν τα γεγονότα είναι έκδηλο ένα μικρό πισωγύρισμα της νέας κυβέρνησης με βάση τις προεκλογικές δηλώσεις και το πρόγραμμα της Δ.Ε.Θ.
Η στρατηγική έγκειται στο γεγονός ότι κέρδισαν αυτόν τον περαιτέρω χρόνο για διαπραγμάτευση.
Ωστόσο δεν ξέρω κατά πόσο θα καταφέρουν πολλά περισσότερα μετά το πέρας του τετραμήνου διότι η κατάσταση που ζούμε είναι ένας φαύλος κύκλος.
Η αλήθεια είναι πως η στάση που κράτησαν οι εταίροι μας όλες τις μέρες τις διαπραγμάτευσης ήταν απαράδεκτη και ενώ αποδέχονται ότι χρειάζονται ελαφρύνσεις για να ορθοποδήσει ο ελληνικός λαός, οι παραχωρήσεις τους δεν ήταν και αξιοσημείωτες έως τώρα. Βέβαια μεγάλη ευθύνη φέρει η προηγούμενη κυβέρνηση που άφηνε τα πάντα στο χέρι της Τρόικας χωρίς να προσπαθεί να βάλει πάνω απ’ όλα το συμφέρον του ελληνικού λαού. Οπότε, η διαπραγμάτευση τώρα ήταν σαφώς αδύνατον να αποφέρει πολλά θετικά για την οικονομία μας εφόσον ήμασταν ήδη εγκλωβισμένοι στα θέλω των Ευρωπαίων εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας στα ταμεία της χώρας.
Ας ελπίσουμε πως οι εταίροι μας αυτό το τετράμηνο θα δείξουν μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση στο ζήτημα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και να καταλάβουν πως με ένα συνεχές μνημόνιο το χρέος θα μεγαλώνει και η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη κάποια στιγμή. Κανέναν δεν συμφέρει η Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη και θεωρώ πως θα βρεθεί καλύτερη λύση μέσα στους επόμενους μήνες.
Υ.Γ: Δηλώσεις και αντιμετώπιση προς την ελληνική κυβέρνηση, όπως του Ισπανού πρωθυπουργού Ραχόι μόνο και μόνο για να δυναμιτίσουν το κλίμα στο εσωτερικό της χώρας τους εξαιτίας των επικείμενων εκλογών και την ενδεχόμενη νίκη των Podemos πρέπει να εκλείψουν. Κάνουν κακό και στην Ευρώπη και στην προσπάθεια της χώρας για έξοδο από την κρίση αλλά και σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία οι οποίες βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με την Ελλάδα και πρέπει να αποτελούν σύμμαχοι για την ευρωπαϊκή ανανέωση και όχι εχθροί. Όπως άλλωστε έλεγε και ο Καρλ Μαρξ, και είναι πιο επίκαιρο από ποτέ στην Ευρώπη του σήμερα, «Προλετάριοι όλου το κόσμου ενωθείτε, δεν έχετε τίποτα να χάσετε παρά μόνο τις αλυσίδες σας».
