Η συνήθης έκφραση που κάποιος θα επέλεγε ή που θα του έβγαινε αυθόρμητα θα ήταν το “φέρτε πίσω τα κλεμμένα” και όχι το “φέρτε πίσω τα λεφτά”. Ωστόσο στο παρόν άρθρο γίνεται αναφορά στην ανάγκη επαναπατρισμού όλων των καταθέσεων των Ελλήνων. Kαταθέσεις, οι οποίες βρίσκονται σε τράπεζες του εξωτερικού και των οποίων τα χρήματα θα βοηθούσαν τόσο στην ανάκαμψη της οικονομίας και της αγοράς όσο και στη στήριξη του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος.
Ωστόσο γεννάται το ερώτημα ποιοι είναι αυτοί που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό; Σίγουρα δεν είναι μόνο πολιτικοί αυτοί που έχουν βγάλει τα χρήματα τους έξω ωστόσο καλύτερο θα ήταν η όλη διαδικασία να ξεκινήσει από τους πολιτικούς της χώρας μας. Τώρα μάλιστα που βρισκόμαστε σε περίοδο εκλογών καλό θα ήταν επιτέλους οι πολιτικοί μας να κάνουν μία φορά πράξη για τον εαυτό τους τα όσα διατυμπανίζουν για τον υπόλοιπο λαό.
Ωστόσο αντί αυτού τι γίνεται; Όλο και περισσότερα χρήματα βγαίνουν έξω ειδικά όταν η χώρα μας βρίσκεται σε περιόδους μεγάλων κρίσεων και το τραπεζικό σύστημα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Αποτέλεσμα αυτού η κοινωνία όχι μόνο να αγανακτεί με τέτοιες κινήσεις αλλά και να κρατάει μία στάση απέχθειας σε ότι έχει να κάνει με το χώρο της πολιτικής και τις εκλογικές αναμετρήσεις ως αντίδραση στους πολιτικούς που αντί να δείχνουν αυτοί με τις πράξεις τους πρώτοι το καλό παράδειγμα, πρώτοι είναι αυτοί που οδηγούν την οικονομία της χώρας στο χάος με βγάζοντας τα χρήματα τους σε χώρες “φορολογικούς παραδείσους”.
Σε συνέχεια όλων των παραπάνω βλέπουμε πολλά κόμματα να μιλούν για χτύπημα της διαπλοκής από τη ρίζα της με ένα από αυτά μάλιστα να φοράει το μανδύα του καινούργιου και να τονίζει ότι ως “νέο” που είναι θα μπορέσει να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό.
Πιο συγκεκριμένα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο χαρακτηρίζεται έτσι, ούτε για αστείο δεν θα έπρεπε να αυτοαποκαλείται ως νέο και ως το κόμμα το οποίο θα χτυπήσει αποτελεσματικά την διαπλοκή. Πολλά από τα στελέχη του ούτε νέα μπορούν να χαρακτηριστούν αλλά ούτε και αμέτοχα σε ενέργειες που ταυτίζονται με την διαπλοκή. Κατηγορεί τα υπόλοιπα κόμματα και τα κατατάσσει στην πτέρυγα του παλαιού ενώ διά στόματος του αρχηγού του υποστηρίζει πως αντιπροσωπεύει το “νέο”, το “καινούργιο”. Αυτό απορρίπτεται όχι μόνο από τα στελέχη του αλλά και από τις πράξεις των στελεχών του οι οποίες όπως φαίνεται ταυτίζονται με τις πράξεις αυτές που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλεί ως το παλαιό και καλεί τον κόσμο σε καταψήφιση του στις εκλογές. Δεν μπορεί ένα κόμμα να βγαίνει και να τάζει την πάταξη της διαπλοκής από την στιγμή που εκείνη βρίσκεται στο εσωτερικό του. Ένα κόμμα θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ως νέο όχι μόνο βάσει των στελεχών του αλλά και βάσει των πράξεων του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο.
Εν κατακλείδι, η ανάγκη επιστροφής των χρημάτων στο εσωτερικό της χώρας είναι ένα κομβικής σημασίας ζήτημα. Οι καταθέσεις θα πρέπει να μένουν στις ελληνικές τράπεζες με σκοπό αυτές να μην αντιμετωπίζουν ούτε πρόβλημα ρευστότητας αλλά και για να έχουν χρήμα σε περιπτώσεις ανακεφαλαιοποίησης τους. Οι πολιτικοί με τη σειρά τους θα πρέπει να κάνουν την αρχή σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα προκειμένου να ακολουθήσουν και άλλοι που δεν προέρχονται από τον χώρο αυτό αλλά από άλλους διαφορετικούς χώρους. Εάν πρώτοι δεν ξεκινήσουν δεν πρόκειται κανένας να επιστρέψει να τα χρήματα του πίσω.
Τέλος όσον αφορά τις εξαγγελίες περί “παλαιού” και “νέου” καλό θα ήταν να σταματήσουν αυτά τα παιχνίδια που σκοπό έχουν καθαρά και μόνο το κομματικό συμφέρον και να κοιτάξουν τα κόμματα τα ίδια να χτυπήσουν την διαπλοκή αποτελεσματικά τόσο μέσα στην κοινωνία όσο και μέσα στο εσωτερικό τους ακόμα και εάν αυτό σημαίνει μεγάλο κόστος για την ίδια την παράταξη. Μόνο τότε ο λαός θα ασχοληθεί σοβαρά με την πολιτική, μόνο όταν δει πράξεις και όχι λόγια.
Δεν κοιτάμε τα κόμματα, κοιτάμε το καλό του λαού και προς όφελος του ιδίου πρέπει να ενεργούμε.
Ας το καταλάβουν τουλάχιστον αυτοί που θέλουν να τους πάρει ο λαός στα σοβαρά.
