Διαβάζοντας κάποιος τον τίτλο του άρθρου οι πρώτες σκέψεις που θα του έρχονταν στο μυαλό είναι πετρελαίο, χρυσό, φυσικό αέριο· θησαυροί δηλαδή που πιθανόν να υπάρχουν στα έγκατα της ελληνικής γής. Ωστόσο εδώ καμία αναφορά δεν γίνεται σε φυσικό πλούτο αλλά αντίθετα γίνεται σε ειδικά χαρίσματα και τομείς που η χώρα μας έχει δείξει ότι μπορεί να προάγει έχοντας μάλιστα και μεγάλο κέρδος από την όλη διαδικασία. Αυτοί οι τομείς λοιπόν δεν είναι άλλοι από την γεωργία-κτηνοτροφία, την ναυτιλία και φυσικά τον τουρισμό.
Ξεκινώντας από το τελευταίο o τουρισμός στη χώρα μας είναι ένας πολύ μεγάλος παράγοντας κέρδους και κατά συνέπεια τόνωσης της οικονομίας. Χρόνο με το χρόνο ο αριθμός των τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας προκειμένου να περάσουν τις διακοπές τους στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλος και μάλιστα προερχόμενος στην πλειοψηφία του από χώρες υψηλού οικονομικού επιπέδου. Ωστόσο από μόνος του ο τουρισμός δεν είναι “δεξαμενή” με λεφτά που θα τα πάρει το κράτος και θα πλουτίσει. Οι κινήσεις του κράτους προκειμένου να δεχθεί ένα κύμα τουριστών θα πρέπει να είναι γρήγορες, αποτελεσματικές και φυσικά προς όφελος του επισκέπτη.
Πιο συγκεκριμένα σε καμία των περιπτώσεων ο τουρίστας δεν θα πρέπει να παρουσιάζεται από την χώρα υποδοχής του σαν το κορόϊδο που θα του πάρουμε τα λεφτά προβάλλοντας το επιχείρημα (μήπως θα μας ξαναδεί;). Οι έλεγχοι από το υπουργείο και κατά συνέπεια την αρμόδια υπηρεσία θα πρέπει να είναι τακτικοί καθώς και οι τιμωρίες αυστηρές σε όσους δεν υπακούουν στο νόμο ιδίως σε περιοχές όπου χαρακτηρίζονται ως τουριστικά θέρετρα όπως για παράδειγμα πολλά από τα ελληνικά νησιά. Επιπλέον η κεντρική κυβέρνηση σε συνεργασία με τις περιφέρειες θα πρέπει να δίνει κίνητρα και να εξασφαλίζει για τους επισκέπτες την ασφαλή ξενάγηση τους σε περιοχές όπου προάγουν τον ελληνικό πολιτισμό και τα ήθη και έθιμα αποδεικνύοντας κατά αυτό τον τρόπο ότι τουρισμός δεν σημαίνει μόνο περνάω καλά.
Όμως η Ελλάδα δεν έχει μόνο τον τουρισμό από τον οποίο μπορεί να προοδεύσει και να αναρριχηθεί. Η γεωργία καθώς και η κτηνοτροφία είναι ένα βαρύ χαρτί στην ελληνική οικονομία εάν βέβαια χρησιμοποιηθούν και εκμεταλλευτούν με το σωστό τρόπο. Σε μια κοινωνία όπως είναι η ελληνική, με τις περιοχές τις οποίες διαθέτει, κρίνεται αναγκαία η αξιοποίηση μεγάλων εκτάσεων γης από νέους ανθρώπους ιδίως σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που διανύουμε το τελευταίο διάστημα. Το κράτος θα πρέπει όχι μόνο να επιδοτεί τέτοιες πρωτοβουλίες, όχι μόνο να παραχωρεί εκτάσεις γης σε νέους ανθρώπους με σκοπό την ανάπτυξη της γεωργίας και την αντιμετώπιση της ανεργίας αλλά ακόμα περισσότερο να δίνει κίνητρα ακόμα και να αναγκάζει για μεγαλύτερες ποσότητες προκειμένου να καλύπτονται όλες οι ανάγκες της χώρας από δικά της προϊόντα και εν συνεχεία να υπάρξουν και εξαγωγές στο εξωτερικό.
Πάνω σε αυτό κρίνεται απαράδεκτο μία χώρα σαν την Ελλάδα να εισάγει βασικά προϊόντα όπως λάδι και σιτιρά από το εξωτερικό και να εξάγει τα δικά της στον έξω κόσμο. Την διαδικασία αυτή της συλλογής των προϊόντων με σκοπό την κάλυψη πρώτα των αναγκών της χώρας και εν συνέχεια προώθηση στο εξωτερικό θα πρέπει να την αναλάβουν γενικοί συνεταιρισμοί ανά περιφέρεια όπου θα συλλέγουν τα βασικά προϊόντα όπου κάθε περιοχή παρέχει, θα τα προφοδοτούν στην ελληνική κοινωνία και εν συνεχεία, αφού πρώτα καλυφθούν οι ανάγκες της χώρας στα συγκεκριμένα προϊόντα, στις αγορές του εξωτερικού.
Εν κατακλείδι η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία η οποία διαθέτει βαριά χαρτιά που αν τα αξιοποιήσει με το σωστό τρόπο μόνο κερδισμένη μπορεί να βγεί από την όλη διαδικασία. Ο τουρισμός, η γεωργία καθώς και η ναυτιλία για την οποία δεν έγινε λόγος παραπάνω μπορούν να δημιουργήσουν αν όχι ένα τείχος σίγουρα μία σανίδα σωτηρίας πρωτίστως για την κάθε τοπική οικονομία ξεχωριστά και δευτερευόντως για την οικονομία ολόκληρης της χώρας στο σύνολο της.
Θα πρέπει να υπάρξει από το κράτος ειδική μεταχείριση για την ανάπτυξη αυτών των κλάδων ειδικά στις περιοχές όπου καθένας από τους κλάδους αυτούς μπορεί να δημιουργηθεί και να επιτύχει διότι κατά αυτό τον τρόπο μειώνεται και το φαινόμενο της ανεργίας και η ελληνική οικονομία αποκτά πλέον νόημα ως μία παραγωγική οικονομία.
