4 Οκτωβρίου 1974 ιδρύεται η Νέα Δημοκρατία από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. 41 χρόνια μετά, η παράταξη έχει μπει ταχύτατα στον ρυθμό των εσωκομματικών εκλογών, από τις οποίες και θα προκύψει ο άνθρωπος που θα αναλάβει τα ηνία του κόμματος. Δεδομένου των τεσσάρων υποψηφίων (Ευάγγελος Μεϊμαράκης, Απόστολος Τζιτζικώστας, Κυριάκος Μητσοτάκης, Άδωνις Γεωργιάδης) και δεδομένου των εσωκομματικών συνθηκών πολιτικής και εκλογικής αποδυνάμωσης που επικρατούν τα τελευταία χρόνια, είναι πολλά τα ερωτήματα και τα διλήμματα που δημιουργούνται πριν και μετά την έκβαση αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.
Την ύστατη στιγμή, θα ήταν αναγκαία η πραγματοποίηση ενός ανοικτού συνεδρίου. Και αυτό γιατί η Νέα Δημοκρατία πλέον θα πρέπει να αλλάξει πολλά και σε αυτό, αποφασιστικό ρόλο θα παίξουν φυσικά τα ίδια τα “πιστά” στελέχη της.
“Αλλαγή από την βάση του κόμματος”, “επιστροφή στις πολιτικές και ιδεολογικές της ρίζες”, “αποσυμφόρηση από ξένα και ακροδεξιά στοιχεία”, και άλλα πολλά από δηλώσεις παλαιών κλασικών στελεχών του κόμματος. Πράγματι, ο ιδεολογικός προσανατολισμός και επαναπροσδιορισμός, θα πρέπει να θεωρείται το καίριο σημείο της επερχόμενης εσωκομματικής διαδικασίας.
Η ιδεολογική ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας, είναι σαφέστατα το επικρατέστερο και σημαντικότερο από τα διλήμματα και ερωτήματα που διαμορφώνονται: “Κέντρο, κεντροδεξιά ή δεξιά”, “Συντηρητισμός ή πρόοδος”, “κοινωνικός φιλελευθερισμός ή νεοφιλελευθερισμός”, “περαιτέρω άνοιγμα προς τα δεξιά ή επιστροφή και επανάκτηση εμπιστοσύνης στο μεσαίο χώρο”. Μέσα σε όλα αυτά κρύβεται και η πικρία της εσωκομματικής αμφισβήτησης και εν τέλει της διάσπασης. Και με βάση αυτό το ενδεχόμενο, το δίλημμα στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι άλλο από το “ανασυγκρότηση ή διάσπαση”. Και κυρίως “ανασύσταση ή μετάλλαξη”;
Τις τελευταίες μέρες, μια σχετική ανησυχία έχει περικλύσει το “καραμανλικό” στρατόπεδο για τον λόγο ότι ύστερα από την έκβαση των εκλογών, είναι πολύ πιθανό το σενάριο της αποκοπής μιας συγκεκριμένης μερίδας στελεχών του κόμματος. Επιπλέον, όσον αφορά τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματος τα τελευταία χρόνια, πρέπει να σημειωθεί πως ήταν εμφανέστατη η δεξιά τάση που είχε προσλάβει το κόμμα, επί των ημερών του Αντώνη Σαμαρά (2009-2015), και κυρίως από το γεγονός ότι βουλευτές του προέρχονταν από τον ευρύτερο ακροδεξιό χώρο ή ακόμη και από το παλιό δικό του κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη. Αυτή η τάση, έχει γίνει αφορμή κατηγοριών από πολλά στελέχη της παράταξης που είναι προσκείμενα στον “καραμανλισμό”, και υποστηρίζουν ότι σήμερα η Νέα Δημοκρατία δεν έχει καμία σαφή ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση.
Αλλά, ας μην γελιόμαστε. Η Νέα Δημοκρατία του παρελθόντος με την Νέα Δημοκρατία από το 2009 και έπειτα, στηρίζεται στην λαϊκή έκφραση “Η μέρα με την νύχτα”. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 μέχρι και τα τέλη του 2009, η ΝΔ είχε σαφέστατη ιδεολογική τοποθέτηση. Ήταν φιλελεύθερη, όσον αφορά τα οικονομικά θέματα, βασισμένη στην ιδέα της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού με ίσες ευκαιρίες σε όλους, και ακράδαντα συντηρητική με σεβασμό στις παραδόσεις και τις αξίες της οικογένειας και της θρησκείας. Τα οποιαδήποτε ιδεολογικά πειράματα δεν έχουν καμία θέση σε αυτή την παράταξη, και κανένα από τα στελέχη δεν πρέπει να ξεχνάει την ιδρυτική διακήρυξη και τις αρχές του κόμματος που διατυπώθηκαν από τον ιδρυτή της, Κωνσταντίνο Καραμανλή.
“Η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξη που ταυτίζει το έθνος με το λαό, την πατρίδα με τους ανθρώπους της, την πολιτεία με τους πολίτες της, την εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή κυριαρχία, την πρόοδο με το κοινό αγαθό, την πολιτική ελευθερία με την έννομη τάξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.”
Αποφθέγματα που πρέπει να χαράζονται καλά στην μνήμη των υποψηφίων, και οποιαδήποτε κίνηση που οδηγεί σε άσχημα μονοπάτια την Νέα Δημοκρατία, θα πρέπει να κρίνεται ανεπιθύμητη και προσβλητική στις αρχές της.
1 σχόλιο
Αγαπητέ κύριε Σαββάκη,
το να υποστηρίζετε με τόσο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η ΝΔ της προ Σαμαρά εποχής, υπήρξε φιλελεύθερο κόμμα ισοδυναμεί με κακόγουστο ανέκδοτο, και το λέω με όλο τον σεβασμό. Η ΝΔ υπήρξε ένα βαθιά κρατικίστικο κόμμα, με τις ρίζες του κρατισμού βαθιά χωμένες στην ”καραμανλική” της παράδοση (η εποχή της σοσιαλμανίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή) και τις απολήξεις του να φτάνουν έως τις 100,000 διορισμένους του Παυλόπουλου (του ”αχρηστότερου υπουργού από καταβολής ελληνικού κράτους” όπως είπε και μία δίκαιη ψυχή). Υπήρξε, με δύο λόγια, αυτό που λέμε: γαλάζιο ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το όραμά σας για το μέλλον της παράταξης και του τόπου? Ο ”φιλοκαραμανλισμός” δεν πείθει πλέον κανέναν, αποτελεί σήμερα τον φερετζέ των κρατιστών που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα από το σοβιετικό καθεστώς που ταλανίζει τον τόπο τα τελευταία περίπου 40 χρόνια.
Θα παρακολουθούσα ευχαρίστως μία ψύχραιμη και δίκαιη συζήτηση, σχετικά με το αν η ΝΔ πρέπει να είναι περισσότερο φιλελεύθερη, κατά τον τύπο του σοσιαλίζοντος κοινωνικού φιλελευθερισμού ή περισσότερο νεοφιλελεύθερη, κατά τον τύπο του θατσερισμού ή του νεότερου γερμανικού μερκελισμού. Πάντα υπό το πρίσμα του ιστορικού παραδείγματος της ήττας του κοινωνικού φιλελευθερισμού από τον νεοφιλελευθερισμό, στην Μ Βρεττανία για παράδειγμα. Αλλά είναι μία συζήτηση που θα μπορούσαμε να κάνουμε στην ΝΔ, αν η ΝΔ είχε άξια στελέχη με όραμα και όχι κομματόσκυλα, που το μόνο που τους απασχολεί είναι η διαιώνιση της νομής της εξουσίας, έστω παρέα και με μία τέτοια συμμορία αλητών, όπως αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Άλλωστε αυτό κρύβεται στην δική σας αποστροφή: ”τις τελευταίες μέρες, μια σχετική ανησυχία έχει περικλύσει το “καραμανλικό” στρατόπεδο για τον λόγο ότι ύστερα από την έκβαση των εκλογών, είναι πολύ πιθανό το σενάριο της αποκοπής μιας συγκεκριμένης μερίδας στελεχών του κόμματος.” Ας ανησυχούν λοιπόν για τις καρέκλες τους, που δεν τίμησαν ούτε στο κατ’ ελάχιστον.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μία αναπαλαίωση της σαθρότητας, αλλά νέες και υγιείς ιδέες και ανθρώπους που θα παλέψουν γι’ αυτές με πίστη και προσήλωση, χωρίς διχαστικούς φανατισμούς από την μία, αλλά και χωρίς ηττοπάθεια και κομπλεξισμό απέναντι στην ιδεολογική ηγεμονία της φασιστεράς και των ”γαλάζιων” παραφυάδων της.
Βest regards