Πολιτικα κομματα στην Ελλαδα: παρον,παρελθον και μελλον

Στις αστικές δημοκρατίες, τα πολιτικά κόμματα είναι πολύ σημαντικά για την ανάπτυξη ίσως του καλύτερου πολιτεύματος συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα, της Δημοκρατίας. Εκφράζουν τις ανάγκες των πολιτών και έχουν την ευθύνη να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της εκάστοτε χώρας, αφού βεβαίως λάβουν την απαιτούμενη πλειοψηφία μετά τη διεξαγωγή νομίμων εκλογών. Στην Ελλάδα, ο θεσμός των πολιτικών κομμάτων παρουσιάζεται το 19ο αιώνα, με τους Χ.Τρικούπη και Θ.Δηλιγιάννη να κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή του τόπου και να εναλλάσσονται στην εξουσία. Βεβαίως υπήρχαν και μικρότερα κόμματα,τα οποία ανάλογα με τις ανάγκες που εξέφραζαν και με το συμφέρον που εκπροσωπούσαν, πήγαιναν είτε με τη μία είτε με την άλλη πλευρά. Με τις συνεχείς αλλαγές καθεστώτων, ο θεσμός των κομμάτων υπέστη σημαντική φθορά ιδίως σε περιστάσεις ολοκληρωτικών πολιτευμάτων, λ.χ. η περίοδος της χούντας. Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, εδόθη νέα πνοή στα πολιτικά κόμματα που ξεκίνησαν να ανασυντάσσονται και να παίζουν όλο και ενεργότερο ρόλο στην άσκηση πολιτικής. Ωστόσο,καθώς οι εποχές άλλαζαν,τα κόμματα και τα πρόσωπα που είχαν μεγαλύτερη πρόσβαση στην εξουσία άρχισαν να διαφθείρονται σημαντικά, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στη σημερινή τραγωδία, η οποία εκτυλίσσεται στη χώρα μας την τελευταία πενταετία.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι 2 μεγάλοι πολιτικοί αντίπαλοι των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών είναι αυτοί που εν πολλοίς έχουν την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η Ελλάδα. Σκάνδαλα με μίζες, απίστευτες σπατάλες, διαφθορά και ολιγωρίες σε κρίσιμες στιγμές είναι τα χαρακτηριστικά των 2 μεγάλων κομμάτων που συνέθεσαν το λεγόμενο ”δικομματισμό” για πάνω από 3 δεκαετίες. Σ’αυτό βεβαίως συνετέλεσε και η είσοδος της χώρας στην ΕΟΚ το 1981 και στην ΟΝΕ το 2002, γεγόνος που έβλαψε παρά ωφέλησε σε μία πληθώρα τομέων τη χώρα. Καλλιεργήθηκαν φρούδες ελπίδες, δημιουργήθηκε μία επίπλαστη ευημερία και όλοι ζούσαμε σε έναν άλλο ουσιαστικά πλανήτη, ιδίως μετά και από σημαντικές διεθνείς επιτυχίες της χώρας. Κακοδιαχείριση και απουσία στοιχειωδών μεταρρυθμίσεων έδρασαν καταλυτικά στο να βυθιστεί η Ελλάδα σε μία τεράστια περίοδο ύφεσης, μέχρι και τις μέρες μας. Επίσης, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και την απουσία ενός βασικού επιπέδου κοινοβουλευτισμού, καθώς επίσης και το έλλειμμα συννενόησης ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, στοιχεία τα οποία δεν υπάρχουν τη σήμερον ημέρα.

Έχουμε επίσης και την Αριστερά, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστέι ως ”ευθυνόφοβη”, με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα να είναι αυτό του ΚΚΕ. Παραδοσιακά, έχει συμμετάσχει μόνο στην κυβέρνηση του 1989 από καταβολής μεταπολίτευσης και το μόνο που κάνει, είναι να αναλώνεται σε διαμαρτυρία και απλή καταδίκη της ακολουθούμενης πολιτικής από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτό είναι άμεσα συναρτώμενο με το γεγονός ότι δε διαθέτει κάποια ρεαλιστική πρόταση για έξοδο από την κρίση, παρά την αξιοθαύμαστη σταθερότητα που διακρίνει τις θέσεις του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που έχει τα ηνία στον εν λόγω πολιτικό χώρο, φιλοδοξώντας να γίνει η πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα, ιδίως και μετά την πρόσφατη νίκη του στις Ευρωεκλογές με ποσοστό 26%. Δεν έχει πείσει ωστόσο για την αξιοπιστία του και για τη σταθερότητα των θέσεων που έχει, με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσπιστία προς το πρόσωπό του από μία μεγάλη μερίδα των ελλήνων πολιτών. Οι εξελίξεις και ο χρόνος είναι οι παράγοντες οι οποίοι θα κρίνουν το αν θα κατορθώσει να ανέλθει στην εξουσία και να υλοποιήσει το φιλόδοξο πρόγραμμά του, την ίδια στιγμή που νέα πολιτικά σχήματα κάνουν την εμφάνισή τους, όπως το Ποτάμι του Σ.Θεοδωράκη.

Η Χρυσή Αυγή, στην οποία αξίζει να σταθούμε μοιάζει να είναι ο ρυθμιστής του πολιτικού σκηνικού σήμερα, εκμεταλλευόμενη τη βαθύτατη οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια. Η επιθυμία των πολιτών να τιμωρήσουν τους υπευθύνους για την κατάσταση της χώρας είναι αυτή που σε μεγάλο βαθμό, σε συνδυασμό με τη φτώχεια και την ανικανότητα των κυβερνώντων να δώσουν ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα των Ελλήνων, τους οδήγησαν σε ακραίες επιλογές εκλογικά, όπως αυτή της ΧΑ. Μέχρι και πριν από 5 χρόνια, είχε πολύ μικρή απήχηση στους πολίτες, αντιπροσωπεύοντας μόλις ένα 0.5%, χωρίς να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα τεκταινόμενα της πολιτικής. Από το 2012 και έπειτα, κατάφερε λόγω των συνθηκών να γίνει κοινοβουλευτικό κόμμα, αρκετά ισχυρό και πέτυχε την εκλογή τριών ευρωβουλευτών στις 25/05/2014, πριν από 3,5 μήνες. Ωστόσο,οι αποκαλύψεις για εγκληματικές δράσεις στελεχών και βουλευτών του κόμματος έχουν σπηλώσει την εικόνα του στη συνείδηση των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, παρ’όλα αυτά έχουν πυκνώσει οι φωνές που υποστηρίζουν ότι μόνο με κατηγορίες και απλές καταδίκες των εν λόγω ενεργειών από το συνταγματκό τόξο δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα, αλλά αντιθέτως επιδεινώνεται.

Ως μία σύνοψη των προλεχθέντων, αυτό που πρέπει να καταστεί σαφές είναι ότι χρειάζεται άμεσα στοιχειώδες επίπεδο συννενόησης μεταξύ των κομμάτων προκειμένου να επιτυγχάνονται άμεσες λύσεις στις ανάγκες των πολιτών και βεβαίως να διασφαλίζεται η πολιτική και οικονομική σταθερότητα των πολιτών. Για τη χώρα μας, είναι πολύ σημαντικό να δημιουργηθεί αυτό το περιβάλλον εντός της ΕΕ, διότι παρέχονται όλα τα εχέγγυα για ανάπτυξη και ευημερία και από το εξωτερικο, ειδικά σε μία παγκοσμιοποιημένη διεθνή κοινωνία. Απαραίτητη είναι και η ύπαρξη της παιδείας στους άρχοντες και τους αρχόμενους, με σκοπό να υπάρχει συνεργασία και διαπραγμάτευση για σημαντικά θέματα ανάμεσά τους, καθώς επίσης και του σοβαρού κοινοβουλευτισμού που είναι το κλειδί για ευημερία και πρόοδο σε κάθε κράτος. Μέχρι στιγμής τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικα, παρά ταύτα ευελπιστούμε ότι αυτή η κρίση περνά πολλά μηνύματα που πρέπει να αντιληφθούν οι πολιτικοί αρχηγοί, ούτως ώστε να αλλάξουν την κατάσταση.

Οψόμεθα…