Επικοινωνιακη πολιτικη, κενη περιεχομενου

Τις τελευταίες μέρες τα χτυπήματα από την κυβέρνηση είναι πολλαπλά. Αφού τις προηγούμενες μέρες ανέβηκαν επίτηδες οι τόνοι προς εσωτερική κατανάλωση με τάχα μου δήθεν άνοιγμα του Πρωθυπουργού στην Ένωση Κεντρώων για συνεργασία και την άρνηση του Λεβέντη, η κυβέρνηση έδειξε τους λόγους που αγωνιούσε για μεγαλύτερη στήριξη από την τωρινή.

Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί πως μετά την άρνηση Λεβέντη η κοινή γνώμη θεώρησε πως και ο Λεβέντης θέλει να ρίξει τον -κατά τα άλλα- άξιο κ. Τσίπρα που τόσο πολύ παλεύει με τα θηρία κλπ κλπ.

Αρχικά, στην κυριολεξία νύχτα προχώρησε στην αποκρατικοποίηση του Αστέρα Βουλιαγμένης κλείνοντας την συμφωνία στα τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ, όταν οι ίδιοι άνθρωποι υποστήριζαν πως ήταν ξεπούλημα η συμφωνία της προηγούμενης κυβέρνησης.

Αυτή η κίνηση καταδεικνύει πως η χώρα έχει ανάγκη από μεγάλες επενδύσεις και το κράτος από ζεστό χρήμα. Όμως, φανερώνει την αδυναμία των κυβερνώντων και να διαπραγματευτούν σωστά και να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους προς τον λαό.

Η αναφορά στο ζήτημα πάντως ήταν ελάχιστη και δεν αναπαράχθηκε σχεδόν καθόλου. Τα ΜΜΕ, που κατά τα άλλα πολεμούν την κυβέρνηση, σώπασαν.

Γιατί άραγε;

Δεν πρέπει να μας μιλήσουν γι’ αυτό;

Θα έπρεπε, φρονώ, να γίνει μια τοποθέτηση και από την μεριά της κυβέρνησης για να δώσει εξηγήσεις γύρω από το θέμα.

Επίσης, η κορυφαία πρόκληση που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες σχετίζεται με την συζήτηση για το ασφαλιστικό της χώρας. Ένα θέμα που και στο παρελθόν μας έχει απασχολήσει χωρίς να έχει βρεθεί λύση και, μάλιστα, ήταν και η αιτία τεράστιων κινητοποιήσεων από συνδικάτα και φορείς. Περιττό να προχωρήσω στην ανάλυση, βεβαίως, γιατί  η μεταρρύθμιση Γιαννίτση ήταν έπος σε σχέση με την σημερινή.

Άλλωστε και άλλα ήταν λούνα πάρκ σε σχέση με τα τωρινά, π.χ. κάτι mails όπως ανέφερε και στέλεχος της κυβέρνησης.

Ας μην μακρηγορώ όμως. Λόγω της συζήτησης που έχει ανοίξει για το ασφαλιστικό ανάμεσα στα κόμματα, η κυβέρνηση επιχειρεί για άλλη μια φορά να αποπροσανατολίσει τον κόσμο, πετώντας τούτη τη φορά το τυράκι περί δεκαπέντε εκατομμυρίων ευρώ κρυμμένων στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Εκτός απ’ αυτό η κυβέρνηση προχώρησε και σε δηλώσεις σχεδόν υβριστικές και προς τα άλλα κόμματα, λέγοντας πως η αντιπολίτευση θα έπρεπε να ντρέπεται για το ότι τολμάει να κάνει αντιπολίτευση, και προς τον λαό λέγοντας πως οι αντίπαλοι νομίζουν πως μιλούν σε λωτοφάγους. Αυτό υποστήριξε η κυβέρνηση που δεν θα υπέγραφε μνημόνια, δεν θα ξεπουλούσε τα αεροδρόμια, τον Αστέρα και άλλα πολλά. 

Κλείνοντας, φαίνεται πως η κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στα ηνία της χώρας, χωρίς να διστάζει να εφαρμόζει το μνημόνιο κατά γράμμα και παράλληλα αδίστακτα να κατηγορεί οποιονδήποτε τολμά να ορθώνει ένα επιχείρημα απέναντι στις πολιτικές που ακολουθεί. Αυτό συμβαίνει γιατί το παιχνίδι το έχουν φέρει στα μέτρα τους, στον εθνικολαϊκισμό. Κάθε φορά που κάτι δύσκολο πρέπει να περάσει από την Βουλή, στέλνουν την μπάλα στην εξέδρα, δημιουργώντας φαντάσματα κενά περιεχομένου και έτσι ο κόσμος στρέφεται σ’ αυτά και όχι στην ουσία. Μετά τις δήθεν δωροδοκίες, τις λίστες που -και καλά ενοχοποιούν- πολιτικούς και μια σειρά άλλα γεγονότα έχει γίνει κατανοητό πως η κυβέρνηση νοιάζεται μόνο για το επικοινωνιακό της προφίλ και τίποτε άλλο.