Η Φώφη Γεννηματά, η νέα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι από τους ανθρώπους που αμφισβητήθηκαν – όσο κανείς – πριν καν αναλάβει τα ηνία του. Είναι μια πολιτικός, που ελάχιστοι πίστεψαν από την αρχή και στην οποία έλαχε ο κλήρος να κάνει τις τελευταίες κινήσεις στη σκακιέρα, προκειμένου να σώσει από την εξαφάνιση τον κατακερματισμένο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ένας χώρος, ο οποίος δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση, πήρε τα περισσότερα ρίσκα και επιχείρησε να βγάλει τη χώρα αλώβητη από την παγκόσμια οικονομική κρίση, που εμφανίστηκε στην Ελλάδα το 2010 και ο οποίος υπέγραψε μνημόνια, περικοπές, απολύσεις και βρέθηκε από το 44% σε ένα ποσοστό γύρω στο 10% μέσα σε δύο χρόνια.
Ένας χώρος, που εκφραζόταν για 40 περίπου χρόνια από ένα μόνο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, βρέθηκε σε ένα μικρό διάστημα να εκφράζεται από 4 κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ΚΙΔΗΣΟ), από συνεργασίες, κινήσεις, συμπράξεις με τις ονομασίες «Ελιά», Δημοκρατική Συμπαράταξη», Κίνηση «58».
Έπειτα, από πολλές αλλαγές, αποτυχημένες μετεξελίξεις του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, μετονομασίες, ισχνές συνεργασίες και αλλαγές αρχηγών, η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, καλείται να σώσει τον χώρο, από την απειλή του ΣΥΡΙΖΑ και από την απειλή της ΝΔ, η οποία, με την αλλαγή αρχηγού, μπορεί να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του Κέντρου που είχαν βρει καταφύγιο στο ΠΑΣΟΚ κατά την προεδρία Σημίτη και Βενιζέλου και στο Ποτάμι, λόγω της ασάφειας της ιδεολογικής του ταυτότητας.
Η Φώφη Γεννηματά καλείται να συσπειρώσει τον κόσμο, να ενώσει τον χώρο και να δημιουργήσει τείχη απέναντι στην ανεύθυνη Αριστερά και στην λαΐκιστική Δεξιά. Καλείται να εκφράσει τον κόσμο του Προοδευτικού Κέντρου, του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Σοσιαλδημοκρατίας, αν θέλει να υπάρξει μέλλον, να υπάρξει μια ισορροπία σε επίπεδο κοινωνίας και πολιτικής σκηνής.
Ωστόσο, οποιαδήποτε προσπάθεια πρέπει να σταθεί σε στέρεες βάσεις, μακριά από εγωισμούς, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, με ευρύ κάλεσμα τόσα σε κόμματα και συλλογικότητες όσο και στην κοινωνική βάση, η οποία τα τελευταία χρόνια απέχει, με συνέπεια να μιλούν και να συμμετέχουν μόνο τα στελέχη των κομματικών μηχανισμών.
Σε αυτή την κρίσιμη – χρονικά – συγκυρία, δεν υπάρχει περιθώριο λάθους, διαφωνιών, στείρου αρνητισμού και «πεισμάτων».
Είναι, λοιπόν, η τελευταία ευκαιρία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, να μη μείνει μόνο σε ένα πολιτικό κείμενο, σε μια αναγγελία, αλλά να προχωρήσει μέχρι τέλους, αν δε θέλει να παραδώσει τα κλειδιά του χώρου στον ΣΥΡΙΖΑ ή στη ΝΔ. Είναι, όμως, και η τελευταία ευκαιρία των υπόλοιπων αρχηγών να συναινέσουν, διαφορετικά το όνειρο της επανένωσης του χώρου (που όλοι ευαγγελίζονται) θα παραμείνει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο.