Στις 07/11, ημέρα Παρασκευή, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μετέβη στο Κάιρο προκειμένου να συμμετάσχει σε τριμερή σύνοδο κορυφής μαζί με τους ηγέτες της Κύπρου και της Αιγύπτου, συνοδευόμενος από την κυβερνητική εκπρόσωπο κ. Σοφία Βούλτεψη, τον υπουργό εξωτερικών κύριο Βενιζέλο και 2 συμβούλους του, κ. Χρύσανθο Λαζαρίδη και Δημήτρη Πτωχό. Σκοπός της εν λόγω συνάντησης ήταν η ενίσχυση των γεωπολιτικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ των 3 χωρών καθώς και η συζήτηση θεμάτων που απασχολούν την επικαιρότητα, όπως η προκλητικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο καθώς και στα κυπριακά χωρικά ύδατα. Έχει προηγηθεί συνάντηση μεταξύ των κυρίων Σαμαρά και Αναστασιάδη στη Λευκωσία (07/11) καθώς και τηλεφωνική επικοινωνία του Κυπρίου προέδρου με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάϊντεν (31/10), όπου εκφράστηκε η στήριξη στην Κύπρο καθώς και η σύμπραξη με στόχο την αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται από την πλευρά της Τουρκίας μία “επιθετικότητα”, η οποία μεταφράζεται σε ενέργειες που οδηγούν σε εντάσεις στη θαλάσσια περιοχή της Μεσογείου, όπως η είσοδος του σκάφους “Barbaros” για έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου τον Οκτώβριο. Κύπρος και Τουρκία βρίσκονται σε διαμάχη αναφορικά με τα δικαιώματα του φυσικού αερίου στην περιοχή, γεγονός που δυσχεραίνει τις διμερείς τους σχέσεις και λειτουργεί ως τροχοπέδη για την επίλυση σημαντικών ζητημάτων, όπως το Κυπριακό. Παράλληλα, η ΕΕ έχει κρούσει πολλάκις τον κώδωνα του κινδύνου στην Τουρκία για τις ενέργειές της στη Μεσόγειο, υπογραμμίζοντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο δεν προτίθεται να ξεκινήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της εκ νέου, κάτι που όμως αποτελεί τον ύψιστο στόχο της κυβέρνησης Νταβούτογλου και της προεδρίας Ερντογάν. Κάτι άλλο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι εκτός από την Τουρκία, κι η περιοχή της Παλαιστίνης αποτελεί εν δυνάμει μία ακόμη εστία ανάφλεξης, καθώς δεν έχει δοθεί λύση στο υπάρχον πρόβλημα, λόγω του γεγονότος ότι η αδιαλλαξία του Ισραήλ παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Απειλή για την ειρήνη και την ασφάλεια αποτελούν και οι βλέψεις άλλων κρατών ή μη κρατικών δρώντων, όπως οι Τζιχαντιστές, που παρουσιάζονται ιδιαίτερα ισχυροί και προκαλούν αναταράξεις στη Μέση Ανατολή, όντες ικανοί να προχωρήσουν περαιτέρω, φτάνοντας ακόμα και στην Ευρώπη, εξ’ αιτίας των δικτύων που διαθέτουν.
Η τριμερής συνεργασία μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης στη γύρω περιοχή, καθώς τα συμφέροντα των τριών χωρών ταυτίζονται, ενώ ταυτόχρονα σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών, συνιστά “στρατηγικό κρίκο” ανάμεσα στους λαούς των κρατών. Μέσα στα θέματα που θα εξεταστούν είναι η σύμπραξη στους τομείς τους φυσικού αερίου και του τουρισμού, ενώ παράλληλα θα τεθεί επί τάπητος και το ζήτημα των θαλασσίων συνόρων. Σύμφωνα με αιγυπτιακές εφημερίδες, κύριο μέλημα των τριών μερών είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας στη Μεσόγειο. Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι μέσω αυτής της συνάντησης δίνεται η δυνατότητα για ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ αυτών των χωρών, σχέσεις που είναι ήδη καλές. Η ελληνική πλευρά δια στόματος του πρωθυπουργού, θα τονίσει πως η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για την ένωση της Αιγύπτου με την Ευρώπη, λειτουργώντας ως κόμβος στο σταυροδρόμι Ευρώπης – Μ. Ανατολής. Οι κοινές κατευθύνσεις στην αντιμετώπιση των προβλημάτων μπορούν να επιδράσουν καταλυτικά στις τριμερείς διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν στις 08/11 και να δώσουν νέα ώθηση στην αποκλιμάκωση της κρίσης στην περιοχή της Μεσογείου, στην οποία λαμβάνουν χώρα κλυδωνισμοί ικανοί να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση ανά πάσα στιγμή.
Συνοψίζοντας, αυτή η σύνοδος κορυφής σε κάθε περίπτωση δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για την επίλυση των διαφορών μεταξύ των κρατών που έχουν στρατηγική θέση στη Μεσόγειο (Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ) και παρέχει όλα τα εχέγγυα για σταθερότητα, ευημερία και ειρήνη σε μία περιοχή που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη και έχει υποστεί πολλά δεινά τις τελευταίες 3 δεκαετίες. Η βούληση των συμβαλλομένων μερών, η σύνεση και η συναίνεση είναι τα στοιχεία που πρέπει να διακατέχουν τις διαπραγματεύσεις, εάν πραγματικά υπάρχει η επιθυμία για μία Μεσόγειο χωρίς συρράξεις, έριδες και αντιδικίες. Αν και ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής, οι κινήσεις σε διπλωματικό επίπεδο δείχνουν ότι εγκαινιάζεται μια νέα εποχή με λιγότερες διαμάχες στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, με σαφέστερους πλέον στόχους, ορθολογικότητας και αμοιβαιότητας.