Με αφορμή τις συχνές εκλογικές μάχες που διεξάγονται στη χώρα μας, τους πολλούς ανασχηματισμούς και τις υπουργοποιήσεις προσώπων, θεώρησα σημαντικό σε ένα άρθρο μου να αναφερθώ στην τάση των Ελλήνων πολιτικών να “σβήνουν” και να δημιουργούν υπουργεία για την κάλυψη διαφορετικών σκοπών κάθε φορά.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τελευταίος ανασχηματισμός που πραγματοποίησε η κυβέρνηση. Θέλοντας να αλλάξει το κυβερνητικό τοπίο, προχώρησε σε έναν ανασχηματισμό όχι μόνο προσώπων αλλά έναν ανασχηματισμό ριζικό εκ θεμελίων. Πιο συγκεκριμένα σε κάποια υπουργεία αντικατέστησε υπουργούς με καινούργια πρόσωπα, σε κάποια άλλα έκανε εσωτερικές “μεταγραφές” και υπήρχαν και οι περιπτώσεις που όχι μόνο άλλαξε πρόσωπα αλλά δημιούργησε και νέα υπουργεία με σκοπό την τοποθέτηση ατόμων που σε διαφορετική περίπτωση θα έμεναν εκτός.
Αυτή είναι μία συνηθισμένη κίνηση προκειμένου ένα ή περισσότερα άτομα σε μία κυβέρνηση να μην χάσουν την υπουργική τους καρέκλα σε περίπτωση ενός αναπάντεχου ανασχηματισμού.
Η Ελλάδα, όμως, είναι μία χώρα με δεδομένες τις ανάγκες της. Ο αριθμός και το είδος των υπουργείων που θα πρέπει να υπάρχουν στη χώρα θα έπρεπε να είναι καθορισμένα από το Σύνταγμα καθώς και οι προϋποθέσεις αλλαγής τους. Επίσης καθορισμένες θα έπρεπε να είναι και οι θέσεις ανά υπουργείο των αναπληρωτών υπουργών και των υφυπουργών.
Μία ενδεχόμενη αλλαγή ή μία ενοποιήση υπουργείων όχι μόνο επέχει μεγάλα έξοδα για το κράτος αλλά ο χρόνος που χρειάζεται να γίνουν οι οριστικές αλλαγές είναι μεγάλος με σκοπό να δημιουργείται μεγάλη σύγχυση. Αρχεία χάνονται και οι πολίτες,κάθε φορά που πρέπει να εξυπηρετηθούν, ταλαιπωρούνται από τις νέες αλλαγές και τους νέους φορείς που δημιουργούνται.
Στην ίδια ακριβώς κατάσταση βρίσκονται και οι εργαζόμενοι σε φορείς των υπουργείων όταν πρέπει να μετακομίσουν σε μία νέα υπηρεσία. Η μετακόμιση και η εγκατάσταση σε νέους χώρους ακόμα και γραφεία είναι μία διαδικασία που ταλαιπωρεί όχι μόνο τους ίδιους αλλά το συνόλο των ατόμων εκείνων που δουλεύουν και που εξυπηρετούνται από τις υπηρεσίες ενός υπουργείου.
Η δημιουργία ενός υπουργείου θα πρέπει να γίνεται όταν πραγματικά υπάρχει σοβαρό θέμα ή θέματα που να δημιουργούν αυτ’η την ανάγκη. Δεν θα πρέπει να δημιουργούνται υπουργεία με σκοπό την αποκατάσταση προσώπων, αλλά αντιθετώς για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων και την προώθηση κλάδων που θα επιφέρουν κέρδη και ανάπτυξη στην οικονομία και την κοινωνία.
Συμπερασματικά λοιπόν, στην Ελλάδα οι αλλαγές σε υπουργεία ή η δημιουργία νέων υπουργείων περισσότερο πρόβλημα είναι για τη χώρα παρά όφελος. Μάλιστα όταν οι αλλαγές γίνονται για τοποθέτηση προσώπων σε θέσεις το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Χρειαζόμαστε υπουργεία δυναμικά προς όφελος της χώρας που να ταυτίζονται με τις ανάγκες της και όχι υπουργεία που να ταυτίζονται με τις ανάγκες προσώπων.
