Τελείωσαν και αυτές οι εκλογές, οι τρίτες για φέτος (συμπεριλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος). Τα αποτελέσματα πάνω – κάτω αναμενόμενα, δεν υπήρχαν εκπλήξεις πέραν της μη συμμετοχής της Λαϊκής Ενότητας στην νέα Βουλή. Οι εξελίξεις και οι καταστάσεις δεν αφήνουν περιθώρια χαράς και πανηγυρισμών. Η νέα ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ κυβέρνηση καλείται να εφαρμόσει την δυσκολότερη συμφωνία και οφείλει πια να κυβερνήσει ώστε να βγει η χώρα από τα μνημόνια οριστικά.
Από την στιγμή που δεν υπάρχει συνταγματικό κώλυμα την επόμενη τετραετία, ανοίγεται ένας λαμπρός δρόμος για να υπάρξει κυβέρνηση μακροπρόθεσμη που θα βάλει τη χώρα σε μια καλύτερη τροχιά σε όλους τους τομείς και παράλληλα να φέρει σε πέρας τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να μην υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων στις ευπαθείς ομάδες.
Οι πολίτες φάνηκε να δίνουν τη δεύτερη ευκαιρία στον νέο πρωθυπουργό ώστε να κυβερνήσει με τον τρόπο που εκείνος έχει υποσχεθεί. Μην ξεχνάμε, όμως, τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν και αυτά που έρχονται.
Τα φετινά σχολεία δεν άνοιξαν όπως τα προηγούμενα χρόνια. Υπήρξαν τεράστια προβλήματα που ακόμη δεν έχουν λυθεί, χωρίς να υπάρχουν δικαιολογίες. Άλλωστε το υπουργείο παιδείας δεν διαπραγματευόταν κάτι κατά το προηγούμενο 7μηνο. Ήταν ξεκάθαρα αδυναμία διακυβέρνησης από τους αρμόδιους υπουργούς. Αξιοσημείωτες είναι, επίσης, οι προσλήψεις που έγιναν σε εκπαιδευτικό προσωπικό για οργανισμούς της εκπαίδευσης ώρες πριν παραιτηθεί η κυβέρνηση.
Πρέπει να λυθούν γρήγορα τα προβλήματα στην παιδεία, ώστε να λειτουργήσει όσο το δυνατόν αρτιότερα και χωρίς προβλήματα η νέα σχολική χρονιά. Να επανεξεταστούν οι διορισμοί και οι προσλήψεις που έγιναν και όσοι μετατέθηκαν να επιστρέψουν στις τάξεις τους γιατί εκεί τους έχει ανάγκη η κοινωνία.
Επιπλέον, η νέα κυβέρνηση πρέπει να εξολοθρεύσει τη διαφθορά όπως σε κάθε ευκαιρία υπόσχεται. Στο πρώτο 7μηνο δεν έκανε τίποτα. Δεν μπόρεσε να βρει χρήματα από τις περίφημες λίστες, δεν έκανε τίποτα με τα κανάλια της “διαπλοκής”. Σε αναντιστοιχία με τις υποσχέσεις δημιούργησε σύννεφα και για την ίδια.
Οφείλει αυτό να το έχει στην κορυφή της κυβερνητικής ατζέντας του ώστε, όπως λένε, να ξεσκεπαστούν τα μεγάλα συμφέροντα που η νέα κυβέρνηση θέλει να πατάξει. Έτσι, θα μπει και χρήμα στα δημόσια ταμεία που θα τα χρησιμοποιήσουν υπέρ του κοινωνικού συνόλου.
Άλλος ένας τομέας που χρειάζεται τεράστιες μεταρρυθμίσεις και αυτές δεν περνάνε μέσα από το μνημόνιο είναι το δημόσιο. Η αξιοκρατία του, οι δομές του και η λειτουργία του.
Δεν πρέπει να θεωρείται υποχρέωση κάθε κράτους η ύπαρξη ενός τέτοιου δημοσίου τομέα; Πρέπει δηλαδή η αξιολόγηση να αναγράφεται στα μνημόνια; Το να μην υπάρχουν τέσσερα άτομα που να πληρώνονται ώστε να κοιτούν ένα φωτοτυπικό είναι λάθος; Τα τέσσερα άτομα αυτά δεν θα ‘ταν σε άλλο πόστο χρησιμότερα προς την κοινωνία;
Το σημαντικότερο ζήτημα για μια κυβέρνηση που θέλει να επιτύχει νίκες και μεγάλες αλλαγές στη χώρα και στην κοινωνία, είναι ο δημόσιος τομέας. Το παλιό σύστημα της κομματοκρατίας τελείωσε και καλό είναι να το πάρουν απόφαση και οι κυβερνώντες.
Οι προκλήσεις της νέας κυβέρνησης είναι πολλές και πολυδιάστατες. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες αλλά επέλεξα τρείς προκειμένου να γίνει μια αρχή για την πορεία της επόμενης 4ετίας. Η παιδεία, η πάταξη της διαφθοράς και η αξιοκρατία στο δημόσιο είναι τομείς που δεν επηρεάζονται από τη μνημονιακή – κατά τ’ άλλα – πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, αλλά από την πολιτική βούληση που θα επιδείξουν οι ίδιοι ώστε να δείξουν και με πράξεις την αλλαγή που ευαγγελίζονται. Ήρθε η ώρα να κυβερνήσουν.
