Με αφορμή ακόμη έναν εορτασμό της Επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, ανέκυψαν και πάλι οι γνωστές διαμάχες. Ποιος είπε το “ΟΧΙ”; Ποιος έκανε την περισσότερη αντίσταση; Ποιος ο ρόλος του ΚΚΕ πριν και μετά την κατάλυση του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπερντροπ; Από ποιους αποτελούταν το μαζικότερο κίνημα Εθνικής Αντίστασης, το ΕΑΜ; Ποιος ο ρόλος και η προσφορά των άλλων οργανώσεων; Γιατί δεν τιμωρήθηκαν ποτέ οι δωσίλογοι και γιατί η Εθνική Αντίσταση αναγνωρίστηκε μόλις το 1982; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα φλέγοντα ερωτήματα που τίθενται προς δημόσια διαβούλευση κάθε χρόνο μαζί με το κλασσικό πλέον αν πρέπει ή όχι να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις .
Όλα αυτά θα είχαν σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον εάν ετίθεντο στη βάση της επιστημονικής έρευνας και της λελογισμένης αντιπαράθεσης στοιχείων και γεγονότων. Δυστυχώς όμως σε αυτή τη χωρά δεν μπορούμε να το κάνουμε ούτε αυτό, τουλάχιστον στη πλειοψηφία των δημοσίων συζητήσεών μας. Αντιθέτως, οι περισσότεροι που επιλέγουν τέτοιες ημέρες να καταπιαστούν, ειδικά στα social media, με τα γεγονότα της εποχής χρησιμοποιούν διάφορα ιδεολογήματα στοχεύοντας είτε στην ατομική προβολή τους είτε στην προβολή των κομματικών σχηματισμών που υπηρετούν. Για τον λόγο αυτόν καταλήγουμε να παρακολουθούμε κοκορομαχίες οι οποίες βρίθουν γελοιοτήτων και ιστορικών ανακριβειών.
Πρόκειται για μια γελοία και ανούσια αντιπαράθεση στην οποία παρελαύνουν διάφοροι γνωστοί -άγνωστοι:
Ψηφοφόροι και στελέχη της Χρυσής Αυγής που δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι υποστηρίζουν ένα κόμμα ξεκάθαρα ναζιστικό όσα ντοκουμέντα, φωτογραφίες, έγγραφα, δηλώσεις και να τους παραθέσεις, που διεκδικούν το μονοπώλιο στον πατριωτισμό εβρισκόμενοι στις τάξεις ενός κόμματος το οποίο υποστηρίζει αυτούς τους οποίους πολεμήσαμε το 1940, στους οποίους αντισταθήκαμε όταν μας κατέλαβαν και οι οποίοι αιματοκύλησαν την πατρίδα μας… Διόλου τυχαίο άλλωστε ότι σε μέρη όπου διεπράχθησαν θηριώδεις από τους ναζί, τα ινδάλματα δηλαδή του Μιχαλολιάκου και των άλλων ηγετικών στελεχών της η Χρυσή Αυγή κατέγραψε αξιοσημείωτο ποσοστό στις εκλογές.
Νεόκοποι “φιλελευθεριάζοντες σοσιαλιστές” ή “σοσιαλίζοντες φιλελεύθεροι” που προκείμενου να προβληθούν και μη έχοντας την πολιτική συγκρότηση και το γνωσιακό υπόβαθρο για να ξεπεράσουν τις αντιφάσεις τους και να προτείνουν σοβαρές λύσεις στα προβλήματα δεν διστάζουν να προκαλούν ισοπεδώνοντας και χλευάζοντας κάθε τι εθνικό και χαρακτηρίζοντας “φασίστα” όποιον τολμήσει να διατυπώσει μια αντίθετη άποψη.
Όψιμοι Αριστεροί οι οποίοι πλην των πρωτοσέλιδων της Αυγής και ενός ή δύο παρόμοιας αισθητικής και πολιτικής ταυτότητας εντύπων δεν έχουν κάνει τον κόπο να ανατρέξουν σε επιστημονικά αξιόπιστές και έγκυρες πηγές για να ερευνήσουν τα γεγονότα της εποχής. Έτσι, μέσα στην ημιμάθεια τους νομίζουν ότι κάνουν “αντίσταση” με το να τοποθετούν profile picture στο facebook, τον Άρη Βελουχιώτη, παραθέτοντας από κάτω δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα και της Ρένας Δούρου…..
Πατριδοκάπηλοι Δεξιοί που θεωρούν ότι μόνον εκείνοι έχουν το δικαίωμα να ψάλουν το εθνικό ύμνο, να υψώνουν την ελληνική σημαία και ονειρεύονται να μας γυρίσουν σε εποχές που από το Κέντρο και Αριστερά όλοι θεωρούνταν “μιάσματα”. Που θέλουν να μας πείσουν ότι ο δικτάτορας Μεταξάς ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ Εθνάρχης και να απαλείψουν τα εγκλήματα που έγιναν επί ημερών του.
Διάφοροι αριστεριστές και αριστερίζοντες, υποτιθέμενοι συνεχιστές του ΕΑΜ οι οποίοι παρομοιάζουν το έπος του 1940 με τα τσαντίρια των δήθεν “αγανακτισμένων” στο Σύνταγμα.
Οπαδοί του ΚΚΕ που θέλουν να μας πείσουν ότι όσοι ήταν στο ΕΑΜ ήταν μόνο ΚΚΕ και “αποκαθιστούν” (sic) μετά από 70 χρόνια τους συντρόφους τους που διέσυραν και οδήγησαν ουσιαστικά στο στόμα του λύκου τότε επειδή πολύ απλά, τώρα χρειάζονται την πολιτική τους κληρονομιά.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις οι οποίες σωρευτικά οδηγούν σε μια πραγματική εξαχρείωση των πολικών ηθών και έναν αληθινό βιασμό της επιστήμης της Ιστορίας. Όλοι εναντίον όλων σε μια υποτίθεται Εθνική Εορτή. Αυτή η κατάσταση υποδηλώνει ξεκάθαρα την έλλειψη Παιδείας στη χώρα μας. Παιδείας, όχι με τη έννοια του παπαγαλισματος κατεβατών στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο αλλά με την έννοια της ουσιαστικής μάθησης και της δημιουργίας επιπλέον ερεθισμάτων ώστε ο μαθητής, ο φοιτητής και γενικότερα ο πολίτης αφού διδαχτεί κάποια βασικά με όσο γίνεται αντικειμενικότερο τρόπο, να ρωτήσει, να ψάξει σε βάθος, να διαβάσει βιβλία, εφημερίδας να αναζητήσει πληροφορίες και οπτικοακουστικό υλικό διαδίκτυο, να δει ταινίες να ακούσει τραγούδια της εποχής, με ανοιχτό μυαλό. Χωρίς παρωπίδες και δογματισμούς.
Το αν θα συνεχιστούν οι όχι οι παρελάσεις και οι εορτασμοί (εμένα προσωπικά δεν με ενοχλούν αλλά όλες οι απόψεις είναι σεβαστές) δεν μπορεί να είναι μέσο συλλογής “likes”. Όλοι όσοι ονειρεύονται αναγνωσιμότητα ή πολιτική καριέρα δια της ανιστόρητης πρόκλησης ή της πατριδοκαπηλίας δεν θα τα καταφέρουν. Και να βρεθούν προσωρινά στον αφρό αργά ή γρήγορα θα βυθιστούν και πάλι στην ανυποληψία διότι μετά το περιτύλιγμα δεν υπάρχει κάτι άλλο, το πακέτο είναι άδειο….
Όποιος θέλει να συνεισφέρει ουσιαστικά στα κοινά, στα δημόσια πράγματα και στην ανάταση της Ελλάδας ας το κάνει με σοβαρά επιχειρήματα και τεκμηριωμένες προτάσεις. Από αυτά έχουμε έλλειψη. Από επαναστάτες της πλάκας και από Ράμπο του γλυκού νερού χορτάσαμε…
