Το 2015 αποτέλεσε το έτος της κατάρρευσης των πολιτικών ψευδαισθήσεων, καθώς έμελλε να αλλάξει δραματικά το παρόν και το μέλλον της χώρας. Η υποτιθέμενη υπερήφανη Αριστερά του «νέου», της «αλήθειας» και της «ελπίδας» ενδύθηκε το μανδύα του «παλαιού», των «κούφιων υποσχέσεων» και της «οπισθοδρόμησης».
Η ανέγερση ήδη από το 2010 της πολωτικής διαιρετικής τομής «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος μετά την υπογραφή του τρίτου αχρείαστου και σκληρότερου μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Η ελπίδα έδωσε τη θέση της στην αγανάκτηση, την οργή, την αγωνία και το φόβο, καθώς η πλειοψηφία των πολιτών εναπόθεσε δύο φορές την εμπιστοσύνη τους σε μια κυβέρνηση, η οποία πλέει χωρίς πολιτική πυξίδα σε αχαρτογράφητα νερά. Στον αντίποδα, η Νέα Δημοκρατία μπορεί να λανσάρει το «μεταρρυθμιστικό της κοστούμι», αλλά στην πραγματικότητα παραμένει πιστή στις αρχές του άκρατου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και στις θέσεις του κοινωνικού συντηρητισμού.
Χιλιάδες συμπολίτες μας αδυνατώντας να βρουν πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής έκφρασης τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά, επιζητούν το πραγματικά νέο. Η αναδιαμόρφωση του κεντροαριστερού χώρου και η έκφραση μιας εναλλακτικής και ρεαλιστικής πρότασης για την πορεία της χώρας καθίσταται πλέον επιτακτική. Η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, άνοιξε το δρόμο χωρίς αποκλεισμούς για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, έτσι ώστε να επέλθει η σύμπλευση των κομματικών δυνάμεων και των φορέων που ανήκουν και αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και του ριζοσπαστικού κέντρου. Ωστόσο το εν λόγω εγχείρημα προκειμένου να έχει αίσια πολιτική έκβαση και να βρει κοινωνική ανταπόκριση, θα πρέπει να στηριχθεί σε στέρεες βάσεις, οι οποίες θα αποτρέψουν την κυριαρχία μικροκομματικών συμφερόντων και εγωισμών.
Η ανάγκη δημιουργίας ενός ισχυρού και προοδευτικού πόλου, ο οποίος θα τραβήξει σαφείς διαχωριστικές και ιδεολογικές γραμμές τόσο από το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τη δεξιά της Νέας Δημοκρατίας συνιστά το μεγάλο στοίχημα της πολιτικής Συνδιάσκεψης των κεντροαριστερών δυνάμεων. Η προώθηση ενός υγιούς πολιτικού διαλόγου, μακριά από λαϊκιστικές κορώνες και ανώφελες αντιπαραθέσεις, στις οποίες επιδίδονται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η κατάθεση εναλλακτικών μεταρρυθμιστικών προτάσεων με κοινωνικό πρόσημο με σκοπό την αναδημιουργία της ελληνικής κοινωνίας με κατεύθυνση το μέλλον αποτελούν την πεμπτουσία της Συνδιάσκεψης.
Η νέα γενιά, αποτελούμενη από εκπροσώπους της φοιτητικής κοινότητας, των νέων αγροτών, των νέων επιστημόνων και επαγγελματιών, των ανέργων, και αισθανόμενη αγωνία για το μέλλον της χώρας και του εν λόγω πολιτικού χώρου, πραγματοποιεί την αρχή και ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς (κίνηση των 200).
Έχει έρθει η ώρα της αναχαίτισης της λεηλασίας του πολιτικού μας χώρου και ο επαναπροσδιορισμός του ιδεολογικού μας στίγματος, προκειμένου να ξανασυστηθούμε στην κοινωνία.
