Τα “κόκκινα” δάνεια στην Ευρώπη φαίνεται να έχουν ξεπεράσει τα 1.2 τρις ευρώ και οι ελληνικές τράπεζες σημειώνουν μεγάλη αύξηση στα δάνεια αυτά. Οι ξένες τράπεζες ξεκίνησαν να πουλάνε μεγάλο κομμάτι αυτών των δανείων σε Funds του εξωτερικού με σκοπό να βγάλουν κάποιο κέρδος από αυτά. Το ίδιο φαίνεται να προσπαθεί να κάνει και η Εθνική Τράπεζα η οποία με σκοπό να κερδίσει περίπου 600 εκατομμύρια θέλει να πουλήσει τα “κόκκινα” δάνεια σε παρόμοια Funds του εξωτερικού.
Τι σημαίνει στην ουσία αυτό;
Η Εθνική Τράπεζα θα πάρει ένα 20% του συνολικού οφειλόμενου ποσού από το Fund και θα μεταφέρει το χρέος του οφειλέτη απευθείας σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι ο οφειλέτης θα χρωστάει μετά στο Fund το ίδιο ποσό και ίσως και με περισσότερους τόκους. Βέβαια οι τράπεζες θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν απευθείας με τους πολίτες για κούρεμα του χρέους τους ωστόσο όλα γίνονται στον βωμό της κερδοσκοπίας των Funds και της άμεσης ρευστότητας των τραπεζών. Από όλο αυτό χαμένοι βγαίνουν μόνο οι οφειλέτες καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί και η πρώτη κατοικία αν δεν εξοφλήσουν τα Funds.
Υπάρχει ωστόσο ένα ερώτημα μείζονος σημασίας που πρέπει να απαντηθεί. Πως δημιουργήθηκαν αυτά τα “κόκκινα” δάνεια;
Ναι μεν έχει ευθύνη ο δανειολήπτης, όμως γιατί του δόθηκε αυτό το δάνειο;
Την ίδια ευθύνη έχει, επομένως, και η τράπεζα που του χορήγησε το δάνειο διότι δεν δόθηκε έμφαση στην οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη ή ο έλεγχος έγινε κατά παράβαση των τραπεζικών κριτηρίων και η κατάληξη ήταν αναμενόμενη.
Όλες οι τράπεζες διαχειρίζονται τα χρήματα του ελληνικού λαού οπότε θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικές σε τέτοιες ενέργειες. Δανείζουν στην ουσία με ξένα χρήματα και θα έπρεπε να ελέγχεται αν ενεργούν βάσει της κερδοσκοπίας ή για αναπτυξιακούς σκοπούς. Γιατί είναι αδιανόητο να μην ελέγχονται οι τραπεζίτες που δίνουν δάνεια σε επιχειρήσεις για να αγοράσουν τον δημόσιο πλούτο με τα χρήματα ουσιαστικά του ελληνικού λαού. Πρέπει, λοιπόν, σε κάθε περίπτωση να επιβληθούν κυρώσεις σε τραπεζίτες που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα σήμερα.
Επίσης η Αριστερά οφείλει να πάρει θέση σε αυτό το ζήτημα και να μην το αφήσει να περάσει έτσι. Ο κατάλληλος φορέας για να το πραγματοποιήσει αυτό είναι τα συλλογικά όργανα των τραπεζοϋπαλλήλων καθώς επίσης και οι επιτροπές κατά του πλειστηριασμού διότι είναι αδιανόητο στην κατάσταση που βρίσκονται οι Έλληνες αυτή την περίοδο και με τόσα πράγματα που έχουν να σκέφτονται, να ανησυχούν και για την πρώτη τους κατοικία. Το βασικό αίτημα της Αριστεράς πρέπει να είναι η ρύθμιση των “κόκκινων” δανείων των νοικοκυριών, των ανέργων και των μικροεπιχειρηματιών μαζί με ένα μεγάλο κούρεμα στα δάνεια αυτά.
Τέλος, όπως έλεγε και ο Λένιν: «οι τράπεζες μετατρέπουν το αδρανές χρηματικό κεφάλαιο σε κεφάλαιο που λειτουργεί, που αποδίδει δηλαδή κέρδος, συγκεντρώνουν κάθε λογής χρηματικούς πόρους και τους θέτουν στην διάθεση της τάξης των καπιταλιστών». Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα κάνουν τα πάντα για το συμφέρον τους και αν γίνει η συμφωνία με τα Funds από το εξωτερικό για τα “κόκκινα δάνεια” θα χάσουν κάθε έλεγχο σε αυτά και οι τύχες των Ελλήνων πολιτών θα βρίσκονται στα χέρια των τοκογλύφων του εξωτερικού. Αν δεν βρίσκονται ήδη.
