Με το αίσθημα της αβεβαιότητας να κυριαρχεί σε ολόκληρη την γείτονα χώρα, η Τουρκία βυθίζεται καθημερινά σε ένα μεγαλύτερο πολιτικό και κοινωνικό χάσμα. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdogan) μέσω της πολιτικής που ασκεί, οδηγεί την χώρα του σε μία περίοδο αποσταθεροποίησης, σοβαρών κοινωνικών συγκρούσεων αγγίζοντας καίρια θέματα εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας. Παράλληλα βρίσκεται σε μία εποχή αναζήτησης νέων συμμαχιών, παίρνοντας αποστάσεις από την Δύση, όπου όπως φαίνεται θα συμβάλλουν στην χάραξη μίας νέας τάξης πραγμάτων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η στροφή στην εσωτερική πολιτική του Τούρκου Προέδρου προς την ενίσχυση ενός έθνους-κράτους, με ισχυρή εθνική ταυτότητα, απαλειμμένη από δυτικές επιρροές, έρχεται στον απόηχο του πραξικοπήματος του Ιουλίου καθώς και στην εξάρθρωση του παρακρατικού δικτύου Γκιουλέν. Ο Τούρκος πρόεδρος προέβη σε ένα πογκρόμ, αποδεκατίζοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Αστυνομία με αποτέλεσμα να προκαλέσει εξασθένιση του κρατικού μηχανισμού ασφαλείας. Τριάντα σημαίνοντα τρομοκρατικά χτυπήματα, με εκατοντάδες νεκρούς από οργανώσεις τζιχαντιστών και ακραίων Κούρδων συνθέτουν ένα σκηνικό τρόμου στην γειτονική χώρα από το 2006, ενισχύοντας την πολιτική ανεπάρκεια της χώρας και αυξάνοντας το εσωτερικό χάσμα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος επιθυμώντας να δημιουργήσει ένα κλίμα σταθεροποίησης και να ενδυναμώσει τον κρατικό μηχανισμό, προέβη στην ενίσχυση των εξουσιών στο πρόσωπο του και στο τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο, μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος. Παράλληλα επικεντρώνει την πολιτική προς τον εθνικισμό, με την επισύναψη συνεργασίας με το Κίνημα των Γκρίζων Λύκων, θέτοντας κοινούς στόχους όπως την τήρηση μίας αυστηρής «εθνικής γραμμής», την εξουδετέρωση Κουρδικού κινήματος και την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ την ίδια ώρα η οικονομική κατάσταση στην χώρα βρίσκεται σε καθοδική πορεία με την λίρα να χάνει την αξία της έναντι του δολαρίου και την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας ολοένα και να μειώνεται. Η αύξηση της ανεργίας και η σχεδόν μηδενική ανάπτυξη της χώρας, θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε νέες κοινωνικές συγκρούσεις, ενώ παράλληλα πολλοί τομείς της οικονομίας έχουν ήδη πληγεί, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός που είχε σημαντικό οικονομικό αντίκτυπο στην χώρα. Παρόλα αυτά η αναζήτηση νέων αγορών στρέφει την προσοχή της Τουρκίας προς τις αγορές της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας, δημιουργώντας νέες στρατηγικές συμμαχίες, που δεν αποβλέπουν μονάχα στην ανάκαμψη της οικονομίας.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τα θέματα που βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα της τουρκικής κυβέρνησης είναι κυρίως το Κουρδικό ζήτημα, οι σχέσεις Τουρκίας- Δύσης, το ζήτημα της Συρίας καθώς και τα στρατεύματα στο Ιράκ. Η αλλαγή της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τον χρόνο που μας πέρασε, άλλαξε τις ισορροπίες στην περιοχή δημιουργώντας νέες προκλήσεις και νέα δεδομένα. Οι πιέσεις από την πλευρά των Η.Π.Α., η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, η κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων στην Συρία κατά του Ισλαμικού Κράτους καθώς και η παραχώρηση των εδαφών της για την διέλευση δυτικών στρατιωτικών δυνάμεων προς την Συρία, άσκησαν μεγάλη πίεση στον Τούρκο Πρόεδρο. Η αλλαγή στην εξωτερική πολιτική του προς την Συρία και την Μέση Ανατολή και η νέα συμμαχία του με την Ρωσία δημιούργησε ολοένα και περισσότερους πολιτικούς εχθρούς. Παράλληλα η εκτόξευση πολιτικών πυρών προς την Δύση, δημιουργεί ένα βαθύ χάσμα στις διμερείς σχέσεις της Τουρκίας με τις Η.Π.Α. .
Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε στην απαρχή μίας εποχής όπου το διεθνές σκηνικό αλλάζει συνεχώς, διαταράσσοντας την ισορροπία δυνάμεων που μέχρι τώρα υπήρχε. Η πολιτική του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και η ενίσχυση της Τουρκίας ως έθνους- κράτους ,θα επιφέρει αλλαγές στις ισορροπίες της Μέσης Ανατολής αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Τόσο το εσωτερικό χάσμα που έχει δημιουργηθεί όσο και το χάσμα που μεγαλώνει μεταξύ της Τουρκίας και της Δύσης θα επιφέρει νέα δεδομένα στην γεωπολιτική της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής.
