Πέρασαν σαράντα ολόκληρα χρόνια από το ξεκίνημα της μεταπολίτευσης και πέρασαν περίπου τριάντα έξι χρόνια από τη καθιέρωση του δικομματισμού. Ο δικομματισμός στην Ελλάδα αποτέλεσε ένα ιδιαίτερο πλήγμα για την Ελληνική Πολιτική ιστορία καθώς με το πέρας των χρόνων αποδείχτηκε ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, της Νέας Δημοκρατίας από την πλευρά της δεξιάς και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από την πλευρά του κέντρου και της αριστεράς για την κατάκτηση της εξουσίας δεν ήταν τίποτα άλλο πάρα μία μάχη εντυπώσεων καθώς δεν πραγματοποιήθηκαν σχέδια και έργα που θα οδηγούσαν στον εκσυγχρονισμό της χώρας ώστε να την εντάξουν εκεί που πραγματικά έπρεπε να βρίσκεται, στις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης έχοντας παράλληλα μια ισχυρή πολιτική και οικονομική παρουσία στην Ανατολή.
Δέχομαι ότι τα δύο πρώτα αυτά κόμματα του δικομματισμού ως κυβερνήσεις προσέφεραν στον ελληνικό λαό κάποια πράγματα. Η παρουσία τους όμως με βάση την περίοδο διακυβέρνησής τους φανερώνει ότι συνολικά το σύστημα αυτό του δικομματισμού δεν ευνόησε την ανάπτυξη της χώρας αλλά αντίθετα δημιούργησε πολλά προβλήματα με ένα σύστημα αυθαιρεσίας στο δημόσιο, ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος που μας οδήγησε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, την αύξηση ακροδεξιών-φασιστικών και εξτρεμιστικών στοιχείων, την ενίσχυση της λαϊκιστικής προσέγγισης στα λεγόμενα των πολιτικών κομμάτων κ.τ.λ.
Το σύστημα αυτό καταρρακώθηκε ουσιαστικά στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 όπου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χρεώθηκε από τον ελληνικό λαό τις μεγαλύτερες ευθύνες για την οικονομική κρίση ενώ παράλληλα και το έτερο μεγάλο κόμμα του δικομματισμού είδε τα ποσοστά του να πέφτουν. Ξεπρόβαλαν έτσι δυναμικά νέα και μικρά κόμματα τα οποία κέρδισαν την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και αύξησαν τα ποσοστά τους οδηγώντας έτσι σε μία πολυκομματική βουλή και στην ανάγκη για δημιουργία Συγκυβερνήσεως.
Για πρώτη φορά λοιπόν και με βάση τις πολιτικές έρευνες το δικομματικό σύστημα που επικρατούσε στην Ελλάδα και έδινε σταθερές κυβερνήσεις ΠΑ.ΣΟ.Κ.-Ν.Δ. έλαβε ένα προσωρινό τέλος. Ένα προσωρινό όμως, διότι όπως βλέπουμε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., το κόμμα το οποίο μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αποσπάσει ένα μεγάλο μερίδιο στελεχών και φίλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και βρέθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση, δείχνει να έχει συνεχόμενη και αυξανόμενη ανοδική τάση και σιγά –σιγά να παίρνει τη θέση του διχασμένου και «μαραμένου» ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε ένα νέο δικομματικό σύστημα όπου πλέον θα έχουμε την σχέση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ν.Δ.
Βέβαια προς το παρόν και για τις επερχόμενες εκλογές φαίνεται αδύνατο να καταφέρουν να επιτύχει κανείς ποσοστά που θα τους δίνουν αυτοδυναμία. Με το πέρας όμως της κρίσης και με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που επικρατεί στο χώρο της αριστεράς να αποτελεί το αντίπαλο δέος της δεξιάς και της Ν.Δ. είναι πολλές οι πιθανότητες να δούμε στην χώρα μας να επανέρχεται το δικομματικό σύστημα.
Ας ελπίσουμε όμως να μην φέρει μαζί και τα δεινά του παρελθόντος.
