Δύο εικοσιτετράωρα μετά την άνετη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώ με δυσκολία να καταλάβω για ποιον λόγο οδηγηθήκαμε στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη αφού η κυβέρνηση που προέκυψε είναι η ίδια με πριν. Έφταιξε ο Λαφαζάνης και η ομάδα του που καταψήφισαν το νέο μνημόνιο και εν συνεχεία διέσπασαν τον ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας και η εγωπάθεια του να κυβερνάει μόνο με τον ακροδεξιό του σύμμαχο;
Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να τραβιέται συνεχόμενα στις κάλπες ο ψηφοφόρος ενώ κάλλιστα μπορεί να δημιουργείται κυβέρνηση και χωρίς εκλογές βάσει των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Εδώ τίθεται το ερώτημα αν πράγματι υπάρχει θέμα συγκυβερνησιμότητας από πλευράς Τσίπρα ή αν πολύ απλά για να διατηρήσει και να αυξήσει τα ποσοστά του προχωράει σε συνεχόμενες εκλογικές διαδικασίες λαμβάνοντας υπόψιν του πως κατ’ αυτόν τον τροπο θα κουράσει του ψηφοφόρους και θα τους εξωθήσει στην αποχή από την εκλογική διαδικασία.
Όπως και να έχει, η κάλπη την Κυριακή που μας πέρασε έβγαλε ένα νικητή: τον ίδιο τον Τσίπρα. Όσα ψέματα και αν είπε, όσο και αν δίχασε και έβαλε σε κίνδυνο την χώρα και γενικότερα όσες κωλοτούμπες και αν έκανε στο τέλος, η νίκη του ήταν καθαρή και σίγουρα του έδωσε μερικά μηνύματα. Ή ο κόσμος κουρασμενος από τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, πήρε χαμπάρι ότι μόνο η υλοποίηση του μνημονίου καθιστά πιο εφικτή την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη και πρέπει να πραγματοποιηθεί από κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα ή θέλησε να του δώσει μία ευκαιρία καθώς το επτάμηνο θεωρήθηκε λίγο (!) και το “γελαστό παιδί” χρίζει μίας ακόμη ευκαιρίας.
Πολύ πιθανόν όμως, σύντομα να μιλάμε για μία “Πύρρειο νίκη” αφού ο πρωθυπουργός μαζί με τον μόνιμο του σύμμαχο δεν έχει άλλη επιλογή από την εφαρμογή των μέτρων γνωρίζοντας πλέον καλά ότι η μη εφαρμογή τους αυτή τη φορά θα σημάνει και την οριστική έξοδο της Ελλάδος από το κοινό νόμισμα, κάτι που δεν λένε μόνο αντίπαλοι του κυβερνώντος συνασπισμού αλλά και στελέχη του όπως ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος. Και λέω πύρρειος νίκη διότι τα μέτρα θα χτυπήσουν για άλλη μία φορά τον μισθωτό και τον συνταξιούχο (την εκλογική βάση δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ), την μεσαία τάξη και την επιχειρηματικότητα και δύναται σύντομα να του προξενήσουν εκλογική ζημιά.
Η νέα κυβέρνηση είναι αναγκαίο να οριοθετήσει το μέλλον της χώρας· να δηλώσει ξεκάθαρα που πάμε μετά. Να ολοκληρώσει μεταρρυθμίσεις, να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα, να κινήσει διαδικασίες για την προσέλκυση επενδυτών μειώνοντας συγχρόνως τον “κακό δαίμονα” της γραφειοκρατίας και να νοιαστεί για τους άνεργους ουσιαστικότερα, βάζοντας ειδική ρήτρα για εκείνους στο αναπτυξιακό πακέτο των 35 δις (γνωστό ως “Πακέτο Γιουνκέρ”). Αυτά και ακόμη πολλά πρέπει να τα ξεκαθαρίσει στον λαό που την ψήφισε.
Το στοίχημα που επιβάλλεται να παίξει το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι ένα: αν θα γραφτεί στην ιστορία ως μία κυβέρνηση που τόλμησε να αλλάξει τα δεδομένα της κοινωνίας προς το καλύτερο ή αν θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και θα φαντάζει σαν ένας κακός εφιάλτης ο οποίος προκάλεσε πολλά δεινά στον τόπο.