Έτσι κινδυνεύει να καταντήσει το τσίρκο της Νέας Δημοκρατίας! Είναι η πρώτη φορά που ένα κόμμα εξουσίας δεν μπορεί να διοργανώσει εσωκομματικές εκλογές ανάδειξης νέας ηγεσίας. Το ΠΑΣΟΚ από το 2004 μέχρι και τον περασμένο Ιούνιο έχει διοργανώσει επιτυχημένα τέσσερις εσωκομματικές εκλογικές αναμετρήσεις από τη βάση του, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα έχουν ως όργανο ανάδειξης επικεφαλής το Συνέδριο ή το κεντρικό κομματικό τους όργανο.
Όσα τραγελαφικά συνέβησαν στις 22 Νοεμβρίου είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η όλη διαδικασία ήταν εξαρχής μια παρωδία. Κι αν αυτό υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσε ένα καθαρά εσωτερικό ζήτημα ενός κόμματος στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με την Αξιωματική Αντιπολίτευση μιας χώρας η οποία έχει αφεθεί στο έλεος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όχι μόνο έφερε το χειρότερο Μνημόνιο, όχι μόνο γύρισε την Ελλάδα πέντε χρόνια πίσω πετώντας στα σκουπίδια τις θυσίες του ελληνικού λαού, όχι μόνο έχει αλώσει το κράτος αλλά προχωρά σε ξεκάθαρα εγκληματικές ενέργειες όπως το ξεπούλημα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αντί πινακίου φακής ενώ λειτουργεί επιζήμια και για μείζονα εθνικά θέματα όπως οι σχέσεις με την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό. Πλέον δεν απειλούμαστε μόνο με έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ αλλά και από τη συνθήκη Σέγκεν, στο μεταναστευτικό μέρα με την ημέρα η κατάσταση χειροτερεύει με ορατό τον κίνδυνο οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να κλείσουν τα σύνορά τους και να ξεμείνουν στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες ενώ τα σκάνδαλα των ΣΥΡΙΖΑίων (Κατρούγκαλος, Φλαμπουράρης, Σταθάκης, κ.α. ) διαδέχονται το ένα το άλλο.
Που είναι σε όλα αυτά η Αξιωματική Αντιπολίτευση η οποία έχει το ρόλο και το πολιτικό βάρος να ηγείται του ελέγχου της Κυβέρνησης; Στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορεί, ασχολούμενη με τα εσωτερικά της θέματα, στη χειρότερη περίπτωση χαϊδεύει συνειδητά τους ΣΥΡΙΖOAΝΕΛ δημιουργώντας ερωτηματικά για τις προθέσεις της μέχρι πρότινος ηγεσίας της και κάποιων εκ των υποψηφίων επικεφαλής της. Κακά τα ψέματα, μόνο το ΠΑΣΟΚ κάνει αυτή τη στιγμή αντιπολίτευση. Το Ποτάμι προσπαθεί να αντιληφθεί πώς και γιατί έπαψε να είναι της μόδας και μόνο με σπασμωδικές κινήσεις προσπαθεί να αντιπολιτευτεί τον Τσίπρα τη στιγμή που ο Θεοδωράκης μέχρι πρόσφατα γρατζούναγε έξω από την πόρτα του Μαξίμου για να μπει στην κυβέρνηση. Το ΚΚΕ είναι το ΚΚΕ, η νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής πέρα από τις προκλήσεις και τα επεισόδια δεν κάνει για τίποτε άλλα, ενώ πολλές φορές δείχνει εξαιρετική ανεκτικότητα απέναντι στους ‘’κομμουνιστάς’’ του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη στάση που κρατούσε έναντι της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ ο Λεβέντης προσπαθεί να βρει την κατάλληλη συγκυρία ώστε να πλασαριστεί ως το μαξιλαράκι στη φυλλοροούσα κυβερνητική πλειοψηφία.
Τι έχουμε δει μέχρι σήμερα από τους – εκτός των άλλων – εν δυνάμει πρωθυπουργούς; Ένας Μεϊμαράκης που λειτουργεί ως μπροστινός των αραχνιασμένων βαρόνων της ΝΔ και του κουρασμένου και σιωπηλού “καταλληλότερου” της Ραφήνας που αφού χρεοκόπησε την Ελλάδα δεν βρήκε να πει μια κουβέντα σε αυτούς που πληρώνουν το λογαριασμό της καταστροφικής του πενταετίας παρά κατάφερε, με την παρέμβασή του, να σαμποτάρει το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Να ήταν όμως μόνο οι Ηρακλείς του Στέμματος που πάνε στα χέρια τον Βαγγέλα θα ήταν καλά. Είναι πασιφανές από την όλη πορεία του στη μεταβατική Προεδρεία της ΝΔ ότι στηρίζεται και από όλα εκείνα τα συμφέροντα τα οποία επιθυμούν όχι μόνο την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία αλλά και την υποστήριξή του με χρυσές εφεδρείες και συνενόχους στην καταστροφή της Ελλάδας. Με την τακτική του, στην καλύτερη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει σαν ώριμο φρούτο αφού θα έχει βάλει τη χώρα στη βαθύτερη ύφεση που γνώρισε ποτέ, θα έχει αποσαρθρώσει πλήρως την κοινωνική συνοχή και θα έχει περιθωριοποιήσει τη χώρα διεθνώς. Στη χειρότερη πάλι περίπτωση ο Τσίπρας θα παραμείνει στη εξουσία για καμιά δεκαετία τουλάχιστον, ακόμη κι αν πάει τη χώρα στη δραχμή. Σε μία δε επίδειξη άκρατου αντιδημοκρατικού παλαιοκομματισμού προσπάθησε να απαξιώσει πλήρως την εκλογική διαδικασία όχι μόνο αποφεύγοντας να παρουσιάσει συγκεκριμένη πολιτική πρόταση αλλά και προσπαθώντας να περιορίσει τη λαϊκή συμμετοχή προτείνοντας αντίτιμο συμμετοχής, για τους μη εγγεγραμμένους στη ΝΔ, της τάξεως των 20 ευρώ ώστε να αναδειχτεί Πρόεδρος μέσα από τους παρατρεχάμενους και τον κομματικό στρατό των βαρόνων του καραμανλισμού.
Από την άλλη, ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος Τζιτζικώστας. Δήθεν αντισυστημικός, δήθεν πολιτικά νέος, δήθεν μεταρρυθμιστής. Στην πραγματικότητα πορφυρογέννητος, κρυφοακροδεξιός και λαϊκιστής. Χρυσή νεοκαραμανλική εφεδρεία σε περίπτωση που δεν τραβήξει ο Μεϊμαράκης. Πολιτικός λόγος κενός περιεχομένου και υπαγορευόμενος από το στρατό επικοινωνιολόγων που τον στηρίζει. Μία ακόμη απόδειξη ότι στην Ελλάδα του 2015 αρκεί να είσαι νέος στην ηλικία και να μη λες τίποτα ουσιαστικό αν θες να προοδεύεις στην πολιτική.
Τρίτος, βάσει δημοσκοπήσεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αναμφίβολα ο πιο αξιοπρεπής εκ των τεσσάρων, με πολιτικές θέσεις και θάρρος γνώμης και διατύπωσης αντιδημοφιλών θέσεων. Παρόλα αυτά έχει δύο σοβαρά μειονεκτήματα: Πρώτον το επίθετό του το οποίο είναι δίκοπο μαχαίρι καθώς αφενός του κληροδοτεί έναν σεβαστό και καλολαδωμένο κομματικό μηχανισμό αφετέρου όμως κουβαλά πολλές αντιπάθειες. Δεύτερον θεωρείται ότι κινείται στις παρυφές του νεοφιλελευθερισμού ή εν πάση περιπτώσει είναι πιο φιλελεύθερος από όσο μπορεί να σηκώσει ένα παραδοσιακό, συντηρητικό ελληνικό κόμμα όπως η ΝΔ που όσο κι αν θέλουν κάποιοι αρχοντοχωριάτες να μας πείσουν ουδεμία σχέση έχει με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή Δεξιά.
Το κουαρτέτο συμπληρώνεται από τον Άδωνι Γεωργιάδη. Επίσης με θάρρος και ξεκάθαρη πολιτική πρόταση. Παρ’όλα αυτά, εκτός του ότι έχει σταμπαριστεί ως σκληρός Δεξιός και υπερβολικά μνημονιακός είναι νωπές οι μνήμες από τις εξάρσεις γραφικότητας του παρελθόντος, χώρια ότι έχει μεγάλες αντιπάθειες στο εσωτερικό της ΝΔ.
Τόσο λοιπόν η όλη διαδικασία όσο και τα χαρακτηριστικά των υποψηφίων δε μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε για το μέλλον, όχι της ΝΔ αλλά στην παρούσα φάση της ίδιας της χώρας. Ένας πολιτικός όπως ο Τσίπρας που έχει κάνει τόσο κακό στη χώρα του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αποδεικνύεται καθημερινά από την παρουσία του τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας ότι δε διαθέτει σε καμία περίπτωση τα χαρακτηριστικά του ηγέτη που θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση, αυτή τη στιγμή έχει αφεθεί ασύδοτος χωρίς αντίπαλο δέος και το χειρότερο είναι ότι δεν προβλέπεται να αποκτήσει. Δυστυχώς στην πιο κρίσιμη στιγμή για την πατρίδας δε μας έλαχε μόνο η χειρότερη κυβέρνηση αλλά και η ανεπαρκέστερη Αξιωματική Αντιπολίτευση.
