Μέχρι και το 1990 η τρομοκρατία θεωρούνταν δεύτερης τάξης ζήτημα για την ασφάλεια και την διεθνή ειρήνη. Ωστόσο, ως φαινόμενο παρατηρείται από πολύ παλαιότερα με την εμφάνιση των Σικάρι ή αλλιώς “άνθρωποι με μαχαίρια” καθώς και των Θούγκις στην Ινδία, μίας αίρεσης που διέπραττε δολοφονίες στο όνομα της θεάς Κάλι κατά τον 14ο αιώνα. Η τρομοκρατία όμως, ως όρος προέρχεται από την Γαλλική Επανάσταση και το κράτος Τρόμου (1793-1794) όπου πραγματοποιήθηκαν μαζικές δολοφονίες περίπου 40.000 ατόμων. Επανέρχεται λοιπόν η άνοδος της με την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στην Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον. Μετά από αυτό το γεγονός πολλοί πείσθηκαν πως η τρομοκρατία έχει αναγεννηθεί και έχει γίνει τόσο επικίνδυνη ώστε να θεωρείται βασική απειλή για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.
Πως όμως ορίζεται η τρομοκρατία; Για να κατανοήσουμε λοιπόν αυτό το τόσο μεγάλης εμβέλειας ζήτημα θεωρώ πως πρέπει να επικεντρωθούμε στην φύση της: είναι μια μορφή πολιτικής βίας που βασίζεται στην επίτευξη των στόχων της μέσα από την καλλιέργεια κλίματος φόβου και ανησυχίας. Θύματα, όπως πάντα, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αθώοι πολίτες! Αντίστοιχα, υπαίτιοι είναι μη κρατικές ομάδες που επιθυμούν να επηρεάσουν τις ενέργειες των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών με εργαλείο την βία. Ένα ακόμη στοιχείο που παρατηρώ έντονα στην Διεθνή τρομοκρατία είναι η θρησκεία. Πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν θρησκευτικό εξτρεμιστικό χαρακτήρα – Σαλαφιστές – με ενδεικτικό παράδειγμα την Αλ Κάιντα που ιδρύθηκε το 1988 με ηγέτη τον Osama bin Laden ο οποίος αντιτάχθηκε στο μουσουλμανικό κράτος καθώς δεν ήταν Ισλαμιστές.
Έχουμε προβληματιστεί λοιπόν αρκετά πάνω σε αυτό το ζήτημα; Προσωπικά, τολμώ να αποκαλέσω την τρομοκρατία ως ένα είδος “νέου πολέμου”. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, στην σύγχρονη τρομοκρατία σε αυτή που δυστυχώς παρακολουθήσαμε ως αυτόπτες μάρτυρες σαστισμένοι από το μέγεθος της καταστροφής που επέφερε. Η Γαλλία κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μετά το πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα που σημειώθηκε στο Παρίσι από το Ισλαμικό Κράτος – τους λεγόμενους Τζιχαντιστές – σκορπίζοντας τον θάνατο στο πιο κεντρικό σημείο της γαλλικής πρωτεύουσας με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους άδικα πολλοί άνθρωποι. Επίσης, η βελγική κυβέρνηση κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών από Τζιχαντιστές. Τα δύο αυτά περιστατικά σίγουρα θα γραφτούν στην ιστορία καθώς το μέγεθος της βαρβαρότητας που σημειώθηκε ήταν απερίγραπτο!
Η διεθνής τρομοκρατία φαντάζει ως ένα από τα πιο περίπλοκα και άλυτα ζητήματα που επικρατούν στην τωρινή πολική και διεθνή σκηνή. Υπάρχουν όμως τρόποι για να περιοριστεί εάν όχι να εξαλειφθεί τελείως το φαινόμενο αυτό που ολοένα και εξαπλώνεται. Με την ενίσχυση της κρατικής ασφάλειας, αρχικά, δηλαδή με την επέκταση των νόμιμων εξουσιών της κυβέρνησης καθώς και με τις πολιτικές συμφωνίες. Τέλος, γόνιμος τρόπος αντιμετώπισης είναι η στρατιωτική καταστολή πρώτα με την απόπειρα στέρησης από τους τρομοκράτες της υποστήριξης των καθεστώτων που μέχρι πρότινος τους συνεπικουρούσαν και έπειτα με την εξαπόλυση άμεσων επιθέσεων κατά στρατοπέδων εκπαίδευσης τρομοκρατών αλλά και κατά των ηγετών τους. Προσωπικά, πιστεύω πως η τρομοκρατία θα αποδεκατιστεί μέσω της εκπαίδευσης των νέων καθώς μόνο έτσι θα αντιληφθούμε πως το εργαλείο για ένα καλύτερο μέλλον είναι η παιδεία και όχι η βία!
