Άλλη μια εκλογική διαδικασία εμπρός μας. Πολλοί δυσανασχετούν καθώς είναι η δεύτερη φορά μέσα στο 2015. Δεν έγκειται εκεί το πρόβλημα όμως. Στην ιστορία της Ελλάδος έχουν υπάρξει και πιο ταραχώδεις πολιτικές περίοδοι με αλλεπάλληλες εκλογές και «ανεβοκατεβάσματα» κυβερνήσεων. Τα ζητούμενα είναι άλλα. Τι Ελλάδα θέλουμε, ποιες μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν, προς ποια κατεύθυνση, είναι χρήσιμη η συζήτηση για το νόμισμα, ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας, τι κάνουμε με την παιδεία μας, την υγεία μας, τα σύνορά μας; Σ’ αυτά οφείλουμε να δώσουμε απαντήσεις, συλλογικές πρώτα και ατομικές ο καθένας μας.
Βλέπουμε τα κόμματα που αποτελούν τις πολιτικές δυνάμεις. Τα κλασικά κόμματα του πολιτικού σκηνικού αποστεωμένα, χαμένα στις δικές τους μεταφράσεις κονταροχτυπιούνται για διαφορές που είναι πλέον μικρές. Σύριζα και ΝΔ δεν έχουν υπάρξει πιο κοντά. Πότε θυμάστε αριστερά και δεξιά να έχουν ως αντικείμενο αντιπαράθεσης τη διαχείριση του μνημονίου ενώ συμφωνούν στη βασική οικονομική πολιτική που εδώ και 6 χρόνια αποτελούν τα μνημόνια; Οι μάσκες έχουν πέσει. Όσοι πιστεύουν σε φιλολαϊκά μνημόνια εμπαίζουν ευθέως τον ελληνικό λαό. Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη όπως και η σημερινή. Στις εκλογές αυτές συμβαίνει και κάτι άλλο. Δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική καθώς οι βασικοί εκφραστές του πολιτικού φάσματος – δεξιά – σοσιαλδημοκρατία – αριστερά – έχουν ψηφίσει την μνημονιακή πολιτική με επαχθείς όρους για τη χώρα μας. Έχουν συμπράξει με αυτήν την Ευρώπη που εκφράζει το βασικό πυρήνα των γερμανικών συμφερόντων.
Από την άλλη αναζητείται εναλλακτική πολιτική με ορθολογικό πρόγραμμα και εφαρμόσιμες λύσεις. Η εναλλακτική αυτή λύση δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά εκτός ευρώ και εκτός Ε.Ε. γιατί αλλιώς θα πρέπει να θεωρούμε ότι Σύριζα και ΝΔ είναι κόμματα που αρκούν πλήρως για τη διακυβέρνηση της χώρας εντός Ευρώπης. Αλίμονο αν ήταν έτσι. Χρειάζεται ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, όχι από το παρελθόν ούτε με αναμάσημα του παρελθόντος. Τα κάθε λογής «ποτάμια» που δημιουργούνται δεν είναι ικανά να αντιπροσωπεύσουν τις σύγχρονες ανάγκες ενός δοκιμαζόμενου λαού όπως ο ελληνικός όλα αυτά τα χρόνια. Το μόνο εφικτό σε αυτές τις εκλογές είναι να καταδικαστεί το παλιό που επιθυμεί μόνο διαχείριση και κατοχή εξουσίας, και αυτός είναι ο παλιός και ο νέος δικομματισμός, καθώς επίσης και τα κόμματα-αποκόμματα που είναι πρόθυμα να συμπράξουν μαζί τους για κανα-δυο υπουργεία και μερικές δημόσιες θέσεις. Αυτή είναι η ελπίδα γι’ αυτές τις εκλογές και με το νέο τοπίο που θα δημιουργηθεί να ενεργοποιηθούν τα αντανακλαστικά του μέσου πολίτη για συμμετοχή και δραστηριοποίηση στο πολιτικό γίγνεσθαι μην αφήνοντας να αποφασίζουν ερήμην του.
