Μπορεί να βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν από την προσφυγή στη λαϊκή ετημυγορία, ωστόσο ο έντονος προβληματισμός μιας εμφανούς ομάδας ψηφοφόρων, αναφορικά με το αν θα προσέλθουν τελικώς στις κάλπες και κατ’ επέκταση σε ποιο κομματικό φορέα θα δώσουν ψήφο εμπισοσύνης, εξακολουθεί να υφίσταται.
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπικές έρευνες χαρακτηριστικό θεωρείται το γεγονός, ότι λίγα εικοσιτετράωρα πριν το άνοιγμα της κάλπης το ποσοστό των αναποφάσιστων εκλογέων εξακολουθεί να κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα. Στην πραγματικότητα η αποχή και η μεγάλη εκλογική δεξαμενή των αναποφάσιστων ψηφοφόρων θεωρούνται “πονοκέφαλος” για τα κομματικά επιτελεία και ταυτόχρονα να συνιστούν το “κλειδί” της έκβασης του εκλογικού αποτελέσματος.
Η ανέγερση, ήδη από το 2010, της πολωτικής διαιρετικής τομής “μνημόνιο – αντιμνημόνιο”, η οποία καθόρισε κατά κόρον τη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος κατά την εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου, υπέστη την απόλυτη κατάρρευση μετά την υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης από την ετερόκλητη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Η πλήρης αποδόμηση του αντιμνημονιακού φρονήματος σε συνδυασμό με την εξαγγελία μιας εν τέλει ανύπαρκτης εναλλακτικής βιώσιμης λύσης και των άστοχων και φρούδων προεκλογικών δεσμεύσεων, στη βάση των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη πρώτο κόμμα, προξένησαν εμφανείς εκλογικές διαρροές. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς παρουσιάζει χαμηλή εκλογική συσπείρωση σε σχέση με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ενώ παράλληλα εμφανίζεται να τροφοδοτεί σε σημαντικό βαθμό το ρεύμα των αναποφάσιστων ή και των εκλογέων που σκοπεύουν να απέχουν.
Η πλεινότητα των πολιτικών φορέων, που πλαισιώνουν το δημοκρατικό και φιλοευρωπαϊκό καμβά, συνειδητοποίησε άμεσα ή επιβραδυμένα το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική λύση και ότι η χώρα οφείλει να κινηθεί εντός της δύσκολης πλέον, αλλά ασφαλούς και αναγκαίας ευρωπαϊκής τροχιάς. Οι πολιτικοί μηχανισμοί οφείλουν μετά τις εκλογές να συνεννοηθούν με σκοπό την επίτευξη μιας μακροπρόθεσμης συνεργασίας, να πατάξουν το μικροκομματικό τους “εγώ” και να προτάξουν το εθνικό συμφέρον διασφαλίζοντας την ομαλή πορεία της χώρας εντός του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.
Σε μια Δημοκρατία όπου ο κίνδυνος της νεοναζιστικής και αποδεδειγμένα εγκληματικής οργάνωσης ελλοχεύει, οι πολίτες θα πρέπει λοιπόν να μην αδιαφορήσουν και να προσέλθουν στις κάλπες προκειμένου να αποδυναμωθεί το μόρφωμα της εξτρεμιστικής δεξιάς. Οι εκλογείς οφείλουν να επιβάλουν δια της ψήφου τους την εθνική συνεννόηση των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο και δρουν εντός των πλαισίων της συνταγματικής νομιμότητας. Η ανάγκη δημιουργίας μιας ευρείας κομματικής και πολιτικής συναίνεσης με ορίζοντα τετραετίας καθίσταται επιτακτική, προκειμένου η χώρα να βαδίσει ξανά σε μονοπάτια ευημερίας και ανάπτυξης
Δεν είναι ζήτημα παραταξιακό, είναι πρωτίστως εθνικό και Δημοκρατικό.
