“De jure” αποφυλακιση Ρουπακια

  Σαν βόμβα έσκασε η είδηση για την επικείμενη αποφυλάκιση Γ. Ρουπακιά στις 18 Μαρτίου. Ο κατηγορούμενος για “ανθρωποκτονία από πρόθεση” με την δικαιολογία της παρέλευσης 18μηνου ορίου προσωρινής κράτησης πρόκειται να αποφυλακιστεί υπό έντονους περιοριστικούς όρους. Η υπόθεση της δολοφονίας Π. Φύσσα καθώς και της διαχείρισης των μετέπειτα γεγονότων τόσο από πλευράς κράτους-δικαιοσύνης, όσο και από πλευράς κοινωνίας-κοινής γνώμης, παρέχει αρκετή τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

  Δεδομένου του ότι η δικαιοσύνη οφείλει να είναι αντικειμενική και να αντιμετωπίζει πολύ προσεκτικά κυρίως τέτοιου είδους πολύκροτες υποθέσεις, απαιτείται χρόνος για την επαρκή εξέταση των στοιχείων και των μαρτύρων. Σε αυτό το σημείο βέβαια, τίθενται δύο βασικά ερωτήματα. Πρώτον, για ποιο λόγο καθυστερούσαν οι δίκες στο ενδιάμεσο διάστημα; Δεύτερον, η δικαιοσύνη “συμπεριφέρεται” ορθά όταν επιτρέπει την υπό περιορισμό αποφυλάκιση ενός ανθρώπου που κατηγορείται για δολοφονία από πρόθεση, ενώ σε άλλες περιπτώσεις είναι πιο αυστηρή και δεν αποφυλακίζει;

  Η εμπλοκή του Ρουπακιά με τη Χρυσή Αυγή, αποτελεί έναν παράγοντα κλειδί που αν μη τι άλλο πυροδοτεί το όλο κλίμα και δίνει στην υπόθεση καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που η δικαιοσύνη θα έπρεπε να διαχειριστεί με ιδιαίτερη προσοχή την υπόθεση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να θωρήσουμε δολοφόνους όσους στηρίζουν με την ψήφο τους είτε πιο ενεργά τη Χρυσή Αυγή. Παρ’όλα αυτά είναι απορίας άξιον το κατά πώς η Χρυσή Αυγή έχει αυτή την υποστήριξη ενώ προβάλλει ένα έντονα ακροδεξιό προφίλ με αυταρχικά χαρακτηριστικά και ο πυρήνας της αποτελείται από ανθρώπους που είναι φιλικά προσκείμενοι σε ακραίες αντιλήψεις. Το κράτος στην προκειμένη περίπτωση, μέσω της δικαστικής εξουσίας, κρίνεται άμεση ανάγκη να εξετάσει το κατά πόσο άνθρωποι που πλαισιώνουν αυτόν τον λαϊκό σύνδεσμο πρέπει να διωχθούν ποινικά. Η νομιμότητα της Χρυσής Αυγής είναι δεδομένη από τη στιγμή που έχει καταστατικό λειτουργίας και είναι δημοκρατικά εκλεγμένο κόμμα. Οφείλει, βέβαια, να αποσαφηνιστεί η νομιμότητα ορισμένων μελών της εφόσον υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία, με αποκορύφωμα την δολοφονία Φύσσα.

  Πέραν από την  νομική φύση της υπόθεσης, υπάρχει και το ηθικό δίκαιο που λαμβάνεται έντονα υπόψη και κρίνεται απαραίτητο να εξεταστεί. Σε καμία περίπτωση η πιθανότατη καταδίκη του Ρουπακιά δεν εξιλεώνει τον χαμό του Φύσσα. Είναι, όμως, μία κάποια απόδοση δικαιοσύνης και ομαλής λειτουργίας ενός κράτους και των θεσμών του. Ο Ρουπακιάς πρέπει να καταδικαστεί για ό,τι διέπραξε. Το ζήτημα δεν τελειώνει, όμως, εκεί. Μαζί με τον Ρουπακιά πρέπει να καταδικαστούν και παρόμοιες τακτικές, πρέπει να καταδικαστούν και όσοι προσβάλλουν τη δημοκρατία, όσοι επικρότησαν ή συγκάλυψαν το γεγονός.

  Η πολιτεία αλλά και η κοινωνία, οφείλουν όχι μόνο να καταδικάζουν τέτοιου είδους περιστατικά. Είναι χρέος τους να παλεύουν τόσο για την άμβλυνσή τους όσο και την εξάλειψή τους. Τα ζήτημα δεν είναι μόνο να καταδικαστεί ο Ρουπακιάς και να περιμένουμε την επόμενη δολοφονία. Το μείζον ζήτημα είναι μαζί με τον Ρουπακιά να καταδικαστούν αυτές οι τακτικές. Να μην επαναληφθούν. Να σταματήσουμε να εκθέτουμε με τόσο χυδαίο τρόπο την δικαιοσύνη και τα δικαιώματα.