Στις 27 Απριλίου έγινε κάτι που νομίζω κανείς στην παγκόσμια κοινότητα δεν περίμενε. Στην Κορεατική χερσόνησο, αμφότεροι οι ηγέτες των δύο χωρών υπέγραψαν μία συμφωνία δέσμευσης της έναρξης των διαπραγματεύσεων για την ειρήνη στην περιοχή, την αποπυρηνικοποίηση και την περαιτέρω βελτίωση των διπλωματικών τους σχέσεων. Με όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα στην υφήλιο τον τελευταίο καιρό, η εξέλιξη αυτή ίσως αποτελέσει μια ακτίδα φωτός. Όμως αναπτύσoνται κάποια εύλογα ερωτήματα, κάτι τελείως φυσιολογικό: Μπαίνουμε όντως σε μία νέα εποχή; Μπορεί αυτή η ειρήνη να γίνει και επίσημα πράξη και, πάνω από όλα…. θα κρατήσει;
Σίγουρα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Η επίτευξη ειρήνης θα δώσει μια ευκαιρία στην περιοχή να αναπνεύσει. Σχεδόν 70 χρόνια η χερσόνησος αυτή ζει μέσα στον φόβο και στην αβεβαιότητα. Δύο χώρες με διαφορετικό τρόπο σκέψης όσον αφορά, τόσο τον κοινωνικοπολιτικό όσο και τον οικονομικό τομέα. Από την μια πλευρά έχουμε μία χώρα πρότυπο της καπιταλιστικής οικονομίας και του δυτικού τρόπου ζωής και από την άλλη ένα αυταρχικό καθεστώς, στρατιωτικού χαρακτήρα όπου υπάρχει ένας λιτός τρόπος ζωής σε ότι αφορά στο λαό και όχι στην πολιτική ελίτ. Θα ήθελα να πω περισσότερα για τη Βόρεια Κορέα αλλά πέρα από κάποια ντοκιμαντέρ που περιγράφουν τον Kim Jong-un, τα οποία δεν θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω αξιόπιστα καθώς υπάρχει μια δόση προπαγάνδας-ελάχιστες πληροφορίες αποτυπώνουν με ακρίβεια την καθημερινότητα των Βορειοκορεατών. Η ειρήνη αυτή θα οδηγήσει σε μια περαιτέρω ανάπτυξη της περιοχής. Η σταθερότητα πάντα παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην οικονομία και οι δύο χώρες, ειδικά η Βόρεια Κορέα, πρόκειται να επωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό. Δεν πιστεύω, όμως, ότι πρόκειται να υπάρξει ενοποίηση συνόρων. Είμαστε, ίσως, πολύ μακριά για να συμβεί κάτι τέτοιο. Ούτως ή άλλως μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικές χώρες και νοοτροπίες. Εκτιμώ ότι θα πάρει καιρό, ο χρόνος θα δείξει.
Πολύς κόσμος ξαφνιάστηκε με τα γεγονότα της 27ης Απριλίου. Κάτι λογικό αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω και θυμηθεί δηλώσεις περί πυραύλων και καταστροφών. Βέβαια υπήρξαν συγκεκριμένες συμβολικές κινήσεις που θεωρήθηκαν από πολλούς ως προοικονομία αυτών των γεγονότων. Καταρχάς, ο αθλητισμός ενώνει και πάντα φέρνει κοντά χώρες με μεγάλη κόντρα. Με μια κίνηση που προκάλεσε παγκόσμιο θαυμασμό, οι δύο χώρες αποφάσισαν να κατεβάσουν κοινή αποστολή ως ενιαία Κορέα. Μετά τους αγώνες υπήρξαν «ανταλλαγές» καλλιτεχνών προσπαθώντας να περάσουν το μήνυμα ότι κάτι αλλάζει. Και όντως κάτι αλλάζει. Οι απειλές «εξαφανίστηκαν» και οι φήμες περί συναντήσεων των δύο ηγετών «πολλαπλασιάστηκαν». Αλλά κανείς δεν περίμενε τα πράγματα να κυλήσουν τόσο γρήγορα. Με την υπογραφή της συμφωνίας, οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να επισημοποιήσουν την ειρήνη μέσα στον επόμενο χρόνο.
Θα καταλήξουμε όμως στην ειρήνη; Υπάρχουν φόβοι πως μπορεί αυτή συμφωνία να μην κρατήσει γνωρίζοντας το παρελθόν των δύο χωρών.
Σημαντικός είναι ο ρόλος των ΗΠΑ και της Κίνας. Αναμφίβολα, αποτελούν τις κύριες χώρες επιρροής στη χερσόνησο της Κορέας. Λόγω του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Donald Trump, αφήνω ένα σημάδι απαισιοδοξίας για τις διαπραγματεύσεις. Δεν θα μπορούσα όμως, να φανταστώ ότι οι δύο χώρες θα θέλουν να γκρεμίσουν ότι έχτισαν τους τελευταίους μήνες. Το θέμα των πυρηνικών θα αποτελέσει σίγουρα το πιο δύσκολο θέμα επίλυσης. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νιώσει η Βόρεια Κορέα ότι απειλείται, καθώς πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα έχει αρνητικές επιπτώσεις. Θα πρέπει να υπάρξουν συζητήσεις με σκοπό το αποτέλεσμα να αφήσει όλες τις πλευρές ικανοποιημένες. Με άλλα λόγια κανένας δεν μπορεί να είναι ο νικητής σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Χρειάζεται ένα βήμα πίσω και από τις δύο πλευρές. Προσωπικά φοβάμαι περισσότερο τον Donald Trump σε αυτή την υπόθεση παρά τον Βορειοκορεάτη ηγέτη. Ο τελευταίος γνωρίζοντας ότι μια επικείμενη ειρήνη θα φέρει καλύτερες μέρες για τον λαό του αλλά και τη διατήρηση της εξουσίας του, γιατί ανέκαθεν οι δικτάτορες επιχειρούσαν να έχουν το λαό ικανοποιημένο, θα προσπαθήσει να κλείσει αυτή τη συμφωνία όσο πιο γρήγορα γίνεται χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι θα δεχτεί υποχώρηση άνευ όρων. Η ειρήνη αν υπογραφεί, είμαι πεπεισμένος πως θα κρατήσει. Γιατί; Επειδή όπως αναφέρθηκε, η σταθερότητα είναι το μείζον ζήτημα στην περιοχή και κάτι που θα φέρει ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα για όλο το Κορεάτικο έθνος.
Μπαίνουμε χωρίς αμφιβολία σε μια νέα εποχή για τη χερσόνησο της Κορέας. Σε ένα κόσμο όπου μαστίζεται από πολεμικές συρράξεις, είναι πολύ θετικό να βλέπουμε δύο χώρες με βαριά ιστορία να προχωρούν σε συνθήκη ειρήνης. Ας ελπίσουμε πως οι δύο μεγάλες δυνάμεις που θα επιβλέπουν τις διαδικασίες (ΗΠΑ, Κίνα) θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Διότι την τελευταία φορά που μεγάλες δυνάμεις ενεπλάκησαν στην Κορέα (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ) δεν είχε την επιθυμητή κατάληξη. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί αυτή τη φορά ξανά η ιστορία.
