Αυτή την εβδομάδα η Γαλλία πρόκειται να ψηφίσει τον 25ο πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ο ανεξάρτητος Εμάνουελ Μακρόν και η Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους με σκοπό το ανώτατο αξίωμα της χώρας σε μια πολύ σκοτεινή περίοδο για την Γαλλία λόγω του συνεχούς φόβου που υπάρχει εξαιτίας των τρομοκρατικών επιθέσεων. Αν υπάρχει όμως κάτι το οποίο θα πρέπει να φοβίζει περισσότερο την Γαλλία αλλά και όλη την Ευρώπη είναι μία πιθανή νίκη της Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Κάποιοι μπορεί να με χαρακτηρίσουν υπερβολικό και κινδυνολόγο αλλά δεν εναποτίθεται εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα είναι ότι η δεύτερη δύναμη της Ευρώπης θα έχει για πρόεδρο έναν άνθρωπο-εξίσωση του θρησκευτικού μίσους και του ρατσισμού. Φυσικά η ρητορική περί “καταπολέμησης της τρομοκρατίας” δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση προτάσεις και αντιλήψεις μίσους. Κάποιοι νομίζαμε, μεταξύ αυτών και εγώ, ότι το “τέρας” θα συνεχίσει να βρίσκεται σε λήθαργο. Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι όχι μόνο ήμασταν λάθος αλλά και ότι ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκεται σε τρομερά ευάλωτη θέση.
Την τελευταία δεκαετία είναι γνωστό σε όλους ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την Γηραιά Ήπειρο. Και επειδή η ιστορία φαίνεται να διαγράφει κυκλική ροή, η άνοδος της ακροδεξιάς ήταν κάτι αναμενόμενο. Αργά αλλά σταθερά, η ακροδεξιά και ο εθνικισμός άρχισαν να εξέρχονται από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να κάνουν την εμφάνιση τους σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Αυστρία και η Ελλάδα. Όσο περισσότερο μεγάλωνε η κρίση τόσο περισσότερο η υποστήριξη των εθνικιστικών κομμάτων αυξανόταν στην Ευρώπη. Στην Ουγγαρία η ακροδεξιά κυβερνά, στην Αυστρία βρέθηκε ένα βήμα από το να πάρει την προεδρία ενώ στην χώρα μας παραμένει σταθερά το τρίτο κόμμα. Σε Σουηδία, Ολλανδία και Φιλανδία τα τελευταία χρόνια καταφέρνει αν και όχι σε θέσεις εξουσίας η ακροδεξιά να επηρεάζει τις πολιτικές των χωρών αυτών όσον αφορά το θέμα του μεταναστευτικού. Προσωπικά, το πιο τρομακτικό θεωρώ πως είναι το γεγονός ότι κυβερνήσεις σε διάφορες χώρες της Ευρώπης αφομοιώνουν πολλές φορές έμμεσα, πολιτικές απόψεις της ακροδεξιάς με το πρόσχημα ότι έτσι μπορούν να βλάψουν τα ακροδεξιά κόμματα και να αφαιρέσουν ψήφους και εμπιστοσύνη κάτι το οποίο έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Μεταναστευτικό και τρομοκρατία. Δύο θέματα στα οποία ο εθνικισμός έχει επενδύσει για την άνοδο του. Η σημερινή Γαλλία είναι ένα παράδειγμα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα δύο θέματα συνδέονται κιόλας. Λόγω της αύξησης της μεταναστευτικής ροής στην Ευρώπη από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη ζώνη, όπως είναι η Συρία και το Ιράκ, πληθαίνουν οι φωνές των εθνικιστών που υποστηρίζουν ότι οι τρομοκράτες έτσι μπαίνουν στην Ευρώπη. Ξεχνάνε βέβαια ότι τα περισσότερα χτυπήματα έχουν γίνει από Γάλλους υπηκόους αλλά αυτό αποτελεί κουβέντα για ένα άλλο άρθρο. Η πολιτική του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας, όπως και πολλών άλλων εθνικιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, έχει στηριχτεί σε μεγάλο βαθμό πάνω σε αυτούς τους δύο άξονες. Και εφόσον δεν βρίσκονται τρόποι ώστε να περιοριστούν αυτά τα προβλήματα το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιρροή και η άνοδος του εθνικισμού θα αυξάνονται ολοένα και πιο πολύ.
Οι προεδρικές εκλογές της Γαλλίας κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν νικητή τον Μακρόν. Αν όμως κοιτάξουμε λίγο πιο αναλυτικά τις εκλογές θα καταλάβουμε ότι η πραγματική νικήτρια αυτών των εκλογών είναι η Λεπέν. Τα ποσοστά της στο δεύτερο γύρο μπορεί να μην της δώσουν την νίκη όμως θα καταστήσουν σαφές ότι εθνικισμός επέστρεψε και εφόσον δεν αντιμετωπιστεί σωστά μπορεί να ξανακυριαρχήσει. Γιατί αυτό είναι το λάθος μας. Το λάθος μας ήταν να πιστέψουμε ότι ο εθνικισμός και ο φασισμός νικήθηκαν και περιορίστηκαν το 1945 με την ήττα του Άξονα. Κάναμε λάθος. Δεν νικήθηκε ποτέ. Πάντα βρισκόταν σε λήθαργο και περίμενε να ξυπνήσει την στιγμή που η κρίση θα εμφανιστεί όχι μόνο οικονομικά αλλα και κοινωνικά. Γιατί όταν οι άνθρωποι χάνουν τις αξίες τους τότε είναι που προσφεύγουν στα άκρα. Κλείνοντας θα αναφερθώ σε μια φράση που είχε πει ο μεγάλος Ίαν Μακκέλεν ως Γκάνταλφ στην ταινία Χόμπιτ. Ακούγεται αστεία αλλά είναι δυστυχώς πολύ επίκαιρη η φράση αυτή:
“We have been blind and in our blindness, our enemy has returned”
