Τελικα δεν τρωνε σανο, τρωνε κατσαριδες!

Ο Roger Moore, ο ηθοποιός που ενσάρκωσε τις περισσότερες φορές εως σήμερα τον θρυλικό James Bond, ταξιδεύοντας συχνά για τις απαιτήσεις των γυρισμάτων του σε όλη την υφήλιο, είχε πει το εξής: “Μπορείς να καταλάβεις τα πάντα για μια χώρα που επισκέπτεσαι, ανοίγοντας για πέντε λεπτά την τηλεόραση στο ξενοδοχείο”.

Ο καημένος ο Bond, James Bond, θα τα έβρισκε πραγματικά σκούρα και ίσως για πρώτη φορά να αποτύγχανε σε μια αποστολή του, αν του ανατίθονταν να σώσει την Ελλάδα (κι αυτό παρόλο που έχει αντιμετωπίσει επιτυχώς ζάμπλουτους παρονοϊκούς επιστήμονες, μοχθηρούς απολυταρχικούς ηγεμόνες, πολυπρόσωπες εγκληματικές οργανώσεις).

Γιατί θα αποτύγχανε; Όποιος έτυχε να ανοίξει πέντε λεπτά την τηλεόραση του το βράδυ της Δευτέρας, δεν αποκλείεται να είδε την αποθέωση του Τσίπρα από μια Ελληνίδα ψηφοφόρο στον “Eνικό”. Είναι εύλογη η απορία του γιατί σε αυτή τη χώρα δίνεται δημόσιο βήμα στον “καθέναν κανέναν” ιδεοληπτικό και ανερμάτιστο που πετάει το μακρύ και το κοντό του, την ίδια στιγμή που σπανίως θα δει κανείς καλεσμένους των “πυλωρών” – δημοσιογράφων, ανθρώπους με προτάσεις και ειρμό, με έστω στοιχειώδες πνευματικό υπόβαθρο.

Προφανώς και δεν είναι δείγμα δημοκρατίας – όπως συχνά υποστηρίζεται – η πρόσκληση σε ρεσιτάλ μπαρουφολογίας των συγκεκριμένων οποιωνδήποτε. Είναι  δείγμα του πόσο έχει εκπέσει η έννοια της δημοκρατίας μας, καθώς τέτοιοι φερέλπιδες σαχλών επιθεωρησιακών σκετς – ή πολύ απλά νούμερα και ψώνια-  σφετερίζονται μονίμως τον δημόσιο λόγο, με τις ευλογίες των αντίστοιχων “ενημερωτικών” εκπομπών, αλλά και του κοινού που τις παρακολουθεί.

Παρόλα αυτά, έχω την αίσθηση ότι για πρώτη ίσως φορά, οι φανφάρες ήσαν χρήσιμες. Και αυτό γιατί απαντήθηκε ένα ερώτημα που βασανίζει πολύ κόσμο. Πόσο σανό μπορεί να τρώνε αυτοί που, άντε πίστεψαν τον Γενάρη στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά 18 μήνες και 2 μνημόνια μετά, συνεχίζουν να καταπίνουν λαίμαργα το 24% ΦΠΑ, αντιαναπτυξιακές φοροεπιβαρύνσεις, μειώσεις συντάξεων, και τα υπόλοιπα “αριστερά” μέτρα; Πόσο σανό μπορεί να τρώνε αυτοί που συνεχίζουν να δίνουν ένα δημοσκοπικό 15%- 18% στην κυβέρνηση, το οποίο συνεισφέρει στην θρασύτητα με την οποία τοποθετούνται οι κυβερνητικοί βουλευτές και υπουργοί; Πόσο σανό μπορεί να τρώνε αυτοί που συνεχίζουν να στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα μετά από αμέτρητα ψέματα; Η αίσθηση στο ευρύ κοινό είναι ότι πρόκειται είτε για σανοφάγους, είτε για βολεμένους απατεώνες. Μάλλον δεν τους αφορά βέβαια – σιγά μην πληρώσουν τα σπασμένα, δεν είναι κορόιδα, εδώ ο ηγέτης τους δήλωνε δημόσια ως αντιπολίτευση ότι δεν θα πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ, τον οποίο τώρα επιβάλλει ως πρωθυπουργός.

Προχθές μάθαμε την αλήθεια επιτέλους. Προφανώς και δεν τρώνε σανό, όπως αποδείχτηκε από την συγκεκριμένη ψηφοφόρο- υπόδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, που υπερασπίζοταν το καημένο το παιδί που αρρώστησε (ναι, τον Τσίπρα εννοεί). Το τηλεοπτικό απόσπασμα του 2007, σε μια άλλη τηλεοπτική εκπομπή υψηλού πολιτισμικού περιεχομένου, όπου η ίδια κυρία τρώει με απόλαυση “σουβλάκι” ακρίδων και άλλα ζωήφυα είναι διαφωτιστικό. Αυτοί που ακόμα και σήμερα αποθεώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αφελείς σανοφάγοι. Οι διατροφικές τους συνήθειες, ο πολιτικός τους λόγος και “Λόγος”, ταυτίζονται με χαρακτηριστικά του γύπα και άλλων αρπακτικών πτηνών, που βλέπουν νεκρά ζώα, κάθε λογής έντομα, ακόμα και κατσαρίδες, ως ένα εξαίσιο μεζέ για την δίαιτά τους. Τελικά λοιπόν, δεν τρώνε σανό, τρώνε κατσαρίδες. Και στην περίπτωση τους η κατσαριδοφαγία, εύκολα κρίνεται και ως καννιβαλισμός!