Έχουν περάσει 5 μήνες από τις ευρωεκλογές του Μαΐου που διενεργήθηκαν σε όλη την Ευρώπη με σκοπό την ανάδειξη των νέων μελών αλλά και συσχετισμών των ιδεολογικών ομάδων στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Στην Ελλάδα οι συνδυασμοί οι οποίοι πληρούσαν τις προϋποθέσεις και κατέθεσαν τα καταστατικά τους στο πρωτοδικείο και εγκρίθηκαν ήταν 43(!). Ναι, σε μια χώρα δέκα περίπου εκατομμυρίων κατοίκων κατέβηκαν 43 “διαφορετικά” ψηφοδέλτια, την στιγμή που στην Γαλλία των πενήντα πέντε εκατομμυρίων κατοίκων κατέβηκαν 45 κόμματα. Η διαφορά των αναλογιών είναι τρομακτική.
Το θέμα αυτό απαντάται από το ίδιο το Γαλλικό Σύνταγμα. Στην Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία και σύμφωνα με την τυπική διαδικασία για να μπορέσει κάποιος να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρεία της Δημοκρατίας οφείλει να συγκεντρώσει υπογραφές από δημοφιλή πρόσωπα από όλο το φάσμα της κοινωνικής, επιχειρηματικής και πολιτικής ζωής της χώρας. Αυτές οι υπογραφές πρέπει να καλύπτουν το 10% τουλάχιστον του πληθυσμού της χώρας και να είναι έτσι κατανεμημένες στην έκταση της χώρας ώστε να καλύπτεται τουλάχιστον το 30% του εδάφους. Έτσι, υπάρχουν πολλά θετικά αποτελέσματα και θεωρητικά, στο φαίνεσθε, αλλά και πρακτικά.
Πρώτο και κύριο είναι η οικονομική διαφάνεια στην προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων αφού οι υπογραφές είναι και από επιχειρηματίες οι οποίοι ανοιχτά δίνουν ένα προκαθορισμένο ποσό για την προεκλογική εκστρατεία του υποψηφίου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας που επιθυμούν. Επίσης, είναι και ένα ηθικό πλεονέκτημα από την στιγμή που ένας υποψήφιος πρόεδρος έχει συγκεντρώσει τόσα πολλά αξιόλογα άτομα να τον στηρίζουν. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο η στήριξη σε ένα πρόεδρο έχει και απήχηση στις κατώτερες βαθμίδες της διοίκησης. Έτσι, επιτυγχάνεται η εγγύτητα μεταξύ αυτοδιοίκησης και πολιτών με την προεδρική υποψηφιότητα.
Έτσι, η στήριξη είναι τελείως αντίστροφη με ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας. Οι αποφάσεις είναι των κομματικών κέντρων αντί των αυτοδιοικητικών ή ακόμα καλύτερα των λίγων αντί των πολλών.
Με μια εφαρμογή του γαλλικού συστήματος ο πρόεδρος θα έχει έλεγχο και ευθύνη του πολιτικού κόστους με αντίβαρο την αφαίρεση της εμπιστοσύνης και της υπογραφής. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι η ευρύτερη πολιτική και ιδεολογική συναίνεση που θα υπήρχε. Επίσης, τα μεγάλα πλέον ποσοστά που θα συγκεντρώνουν τα κόμματα λόγω της συναίνεσης θα δώσουν έρεισμα ενεργοποίησης στους πολίτες αλλά και στα κομματικά επιτελεία. Τέλος, οι πολίτες θα βλέπουν ότι από όλους τους συσχετισμούς των πολιτικών δυνάμεων υπάρχει σύγκλιση και ενότητα.
Επιτέλους, έστω και τώρα ας υπάρξει η τόσο αναγκαία πολιτική συναίνεση έστω και σε διαφορετικά στρατόπεδα. Ας υπάρξει επιτέλους ένας πολιτικός πολιτισμός. Έστω ας συμφωνήσουμε στο ότι διαφωνούμε και ας παλέψουμε με τα προβλήματα ο καθένας από την δικιά του σκοπιά!!!
