Ένα χρόνο και λίγες μέρες μετά την πρώτη συντριπτική νίκη του Jeremy Corbyn με 59,5% σε εσωκομματικές εκλογές του Εργατικού Κόμματος, χρειάστηκε και κατάφερε να το ξανακάνει. Σε μια διαδικασία που επίσημα ξεκίνησε λίγο μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ο Jeremy Corbyn κατάφερε με 313.209 ψήφους και 61,8% να επικρατήσει του Owen Smith.
Δυστυχώς αυτή η επικράτηση δεν σημαίνει και αυτομάτως την ηρεμία στα εσωκομματικά του Εργατικού Κόμματος.
Η πιο δεξιά πτέρυγα του κόμματος που αποτελείται κύριως από υποστηρικτές των πολιτικών του πρώην πρωθυπουργού Tony Blair, δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να σεβαστεί πλήρως την επιστροφή του κόμματος προς τα αριστερά. Βέβαια για ένα κόμμα τόσο μεγάλο όσο το Εργατικό η εσωτερική αντιπολίτευση είναι λογική και τις περισσότερες φορές αναγκαία. Το πρόβλημα δημιουργείται από την αναντιστοιχία των δυνάμεων της μπλερικής πτέρυγας ανάμεσα στους ψηφοφόρους του κόμματος, τα στελέχη του κόμματος και τους βουλευτές, με το μεγαλύτερο ποσοστό των βουλευτών να τάσσονται σχεδόν ανοιχτά κατά του Corbyn τη στιγμή που τα μέλη και οι ψηφοφόροι είναι συντριπτικά υπέρ του.
Είναι ξεκάθαρο πως όπως σχεδόν όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης το Εργατικό Κόμμα περνάει μία κρίση με τον κόσμο να βρίσκεται πλέον πιο αριστερά από τους πολιτικούς που τον εκπροσωπούν. Η παραμονή του Corbyn στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος και η έλλειψη άλλων σοβαρών εναλλακτικών (με εξαίρεση το SNP στη Σκωτία) έχει δώσει μία νέα, μάλλον τελευταία, πνοή στο κόμμα. Aλλά σε μία περίπτωση μελλοντικής αποτυχίας είτε λόγω αδυναμίας του ίδιου του Corbyn είτε λόγω εσωκομματικής αντιπολίτευσης, η πιθανή στροφή του κόμματος προς τα δεξιά είναι δύσκολο να προβλεφθεί τι θα σημαίνει. Πολύ δύσκολα όμως θα αποφύγει το δρόμο άλλων κεντροαριστερών κομμάτων.
Οι επόμενες κινήσεις των βουλευτών της μπλερικής πτέρυγας αλλά και του Jeremy Corbyn θα δείξουν αν θα υπάρξει έστω και φαινομενικά μία πλαστή ηρεμία. Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για να μπορεί να κριθεί οτιδήποτε, αλλά ήδη έχουν υπάρξει αντιδράσεις από την πτέρυγα των μπλερικών, ενώ έχουν επανεμφανιστεί σενάρια για διάσπαση του κόμματος και σχηματισμού νέου κεντροαριστερού μετριοπαθούς φορέα.
Το να καταφέρει ο Corbyn να επαναφέρει το Εργατικό Κόμμα σε πιο αριστερές θέσεις είναι προφανώς πάρα πολύ δύσκολο, αλλά είναι ταυτόχρονα και πολύ σημαντικό, καθώς οτιδήποτε συμβεί στο Εργατικό Κόμμα, πιθανότατα θα αποτελέσει παράδειγμα είτε προς μίμηση είτε προς αποφυγή για όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης.
