Ο ΓΑΠ που εγινε Παπανδρεου

Την Δευτέρα στην εκπομπή «Στον Ενικό» του Ν. Χατζηνικολάου παρακολουθήσαμε για πρώτη φόρα έναν Έλληνα πολιτικό και πρώην πρωθυπουργό να αναλύει όχι μόνο τα ζητήματα της επικαιρότητας και να παρουσιάζει τις θέσεις του νέου κινήματος του, αλλά να κάνει μια πραγματική κατάθεση ψυχής. Φυσικά αναφέρομαι στο Γεώργιο Α. Παπανδρέου, τον πρόεδρο του νέου κινήματος της κεντροαριστεράς,  «Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών».

Ο Παπανδρέου αντιπροσώπευσε με τον καλύτερο τρόπο, το βάρος που τον ακολουθεί από το ιστορικό αυτό επίθετο, που έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή και στον ελληνικό σοσιαλισμό και την αριστερά.

Ο ΓΑΠ που το διάστημα από την εκλογή του μέχρι και σήμερα αντιμετωπιζόταν ως ένας ανεύθυνος πολιτικός, που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή και στα μνημόνια, που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα και αδιαφορούσε για το λαό, που είπε «λεφτά υπάρχουν» και τελικά δεν τα πήραμε, έδωσε ένα ρεσιτάλ ειλικρίνειας και έβαλε στη θέση τους όλα τα πράγματα που απασχολούσαν τόσο τους ψηφοφόρους του, όσο και όλους αυτούς που όλο αυτό το διάστημα του έριχναν λάσπη και ακολουθούσαν την προπαγανδιστική λογική της τέταρτης εξουσίας και της πολιτικής ρητορείας των άλλων κομμάτων.

Την Δευτέρα ο ΓΑΠ έγινε Παπανδρέου και πολιτικό πρόσωπο προς «μίμηση» και όχι προς «αποφυγή». Ξεκαθάρισε λοιπόν ότι ο ίδιος παρέλαβε στα χέρια του μια οικονομία κατεστραμμένη από τις κυβερνήσεις του «Κ. Καραμανλή», με ψευδή οικονομικά στοιχεία και με τρομερά δημοσιονομικά ελλείμματα τα οποία στάθηκαν εμπόδιο τόσο στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους όσο και στη προσπάθεια να ανορθώσει το τεράστιο πρόβλημα της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας. Κάλεσε μάλιστα και τον πρώην πρόεδρο της ΝΔ σε δημόσιο διάλογο, να μην κρύβεται και να αναλάβει τις ευθύνες του.

Παρουσίασε με εύλογα παραδείγματα τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στις διαπραγματεύσεις απέναντι στην συντηρητική Βόρεια Ευρώπη και τις χώρες-διευθυντήρια καθώς και τα μεγάλα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από αυτές. Έκανε δριμεία αναφορά στην αντιμετώπιση που είχε από τα media της Ελλάδας και τα πολιτικά-επιχειρηματικά συμφέροντα που κρύβονται από πίσω, από τα οποία δέχτηκε λάσπη και προπαγάνδα εμποδίζοντας έτσι τον δύσκολο αγώνα που είχε αναλάβει στην πλάτη του. Στήριξε την τότε κυβέρνηση και τον δύσκολο δρόμο που αναλάβαν το 2009 με το ΠΑΣΟΚ αλλά ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος έπεσε πραξικοπηματικά από κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ (π.χ Ε.Βενιζέλος) και από την απληστία του νεοφιλελεύθερου Σαμαρά να κυβερνήσει τη χώρα. Διασφάλισε με τον καλύτερο τρόπο μια κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας. Διάβασε αποφάσεις που αθώωναν την οικογένεια του που την είχαν «βάλει και αυτή στο μάτι» για να οδηγήσουν γρηγορότερα στην πολίτική του εξόντωση. Αναφέρθηκε στο υποκινούμενο κίνημα της πλατείας κατά τη διάρκεια που ο ίδιος έπρεπε να διαπραγματεύεται για πολύ οδυνηρά μέτρα δηλώνοντας και αυτός αγανακτισμένος. Υποστήριξε και συνεχίζει να υποστηρίζει το «Δημοψήφισμα» που είχε προτείνει δίνοντας τη δυνατότητα στο λαό με δημοκρατικό τρόπο να παρέμβει στις πολιτικές που τον αφορούσαν άμεσα και αναφέρθηκε στη συνέχεια στην υπονόμευση που δέχτηκε το εγχείρημα αυτό από στελέχη και του ΠΑΣΟΚ αλλά και από κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επιπρόσθετα, άφησε καλές εντυπώσεις

όταν απάντησε ότι τα δυο χρόνια απουσίας του στο εξωτερικό έδινε αγώνα για την διεθνή εικόνα της Ελλάδας και ότι αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ ενώ μπορούσε να μείνει και να έχει μια θέση στη Βουλή γιατί πλέον το τελευταίο είχε γίνει «ουρά δεξιάς πολιτικής με εφαρμογή μέτρων λιτότητας» ενώ ο χώρος της κεντροαριστεράς πρέπει να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις και κάνει ζωτικούς πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Τέλος, μας θύμισε όλες τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποίησε ή προσπάθησε να πραγματοποιήσει ερχόμενος σε ευθεία ρήξη με τα συμφέροντα προς το όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας και οι οποίες παραμένουν προπαγανδιστικά μάλλον άγνωστες σε πολύ κόσμο. Ορισμένες από αυτές είναι «Η επανάσταση του opengov», «Καλλικράτης», «Διαύγεια», «Θεσμοθέτηση του οικονομικού εισαγγελέα», «Νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά», «Φορολόγηση των offshore εταιριών», «Νόμο για την Ιθαγένεια» και «τους νόμους για τα παράνομα καύσιμα και τον έλεγχο των media».

Αυτά και άλλα πολλά ανέφερε ο Γιώργος Παπανδρέου σε ένα δείγμα πραγματικής ανάγκης να ακούσει και να μάθει την αλήθεια ο ελληνικός λαός και οι δαχτυλοδειχτούμενοι υποστηριχτές του.

Αυτό όμως που θα ξεχωρίζαμε από την συνέντευξη είναι οι φράσεις «Δεν ήθελα τα Μνημόνια» και ότι «Στήριξα Σαμαρά γιατί οι Παπανδρέου δεν ρίχνουν κυβερνήσεις», πράγμα που παρουσιάζει την πραγματική ευθιξία και δημοκρατικές αρχές που τον διέπουν. Τελικά ο Παπανδρέου δεν κρύφτηκε αλλά ξαναβγήκε μπροστά με περισσότερη ωριμότητα για να αγωνιστεί για τα πιστεύω του και τον ελληνικό λαό. Μακάρι η αλήθεια που φάνηκε ότι παρουσίαζε την Δευτέρα και έβγαινε από τα εσώψυχά του να είναι οδηγός στη μελλοντική του προσπάθεια για την κεντροαριστερά και για μια νέα αρχή.

Άλλωστε όπως είπε και ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε «Ό,τι δεν αρχίζει σήμερα, ποτέ δεν τελειώνει αύριο.»