Το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά αυτού, εκτός από έκπληξη προκάλεσε και αναταραχές, όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και εντός των κομμάτων με παραίτηση ηχηρών ονομάτων, όπως του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ζήτησε από τον Β. Μεϊμαράκη να πάρει την θέση του, και του Υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη, με σκοπό να διευκολύνει την διαπραγμάτευση της κυβέρνησης χωρίς την παρουσία του και τα εμπόδια που έθετε με τη συμπεριφορά του.
Επιπλέον η κυβέρνηση με τους αρχηγούς των λοιπών κομμάτων άρχισαν ήδη να ψάχνουν λύσεις για μια επωφελή διαπραγμάτευση με τους πιστωτές. Επιπλέον η Ε.Κ.Τ. παρείχε έκτακτη βοήθεια για την διατήρηση της κατάστασης των τραπεζών στα τρέχοντα επίπεδα, παρά την αρχική αρνητική στάση και τα τελεσίγραφα περί εξόδου σε περίπτωση επικράτησης του “ΟΧΙ”.
Το τρίτο μνημόνιο, παρά τη λαϊκή φωνή που υποστήριζε το “ΟΧΙ” και παρά την επικράτηση της δημοκρατίας που ο Αλέξης Τσίπρας ευαγγελιζόταν όμως τελικά καταπάτησε με τον πιο ανήθικο τρόπο, ήταν το δυσβάσταχτο όλων, με μέτρα που θα έκαναν την ήδη μισοπεθαμένη ελληνική οικονομία να φτάσει στο μηδέν! Η αλλαγή πλεύσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προκάλεσε συγκρούσεις και εντός αυτού με τους «αντιμνημονιακούς» του κόμματος του, των οποίων πρωτοσπατούσαν ο Π. Λαφαζάνης και η Ζ. Κωνσταντοπούλου, να αποχωρούν σχηματίζοντας νέα αντιμνημονιακή «Αριστερή Πλατφορμα», την Λαϊκή Ενότητα.
Η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α, μετά από επτά μήνες ουσιαστικής απραγίας αποφάσισε ως αποκορύφωμα της κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρας πορείας της να ζητήσει νέα λαϊκή εντολή. Νέες εκλογές, νέα ταλαιπωρία, νέος διχασμός έδιναν παράταση στην ήδη υπάρχουσα αβεβαιότητα και απογοήτευση. Παρά την πορεία της χώρας από το κακό στο χειρότερο και την περίτρανη απόδειξη ότι η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να προβεί σε κάτι ουσιαστικό, παρά μόνο να προκλέσει ζημιές και να ανοίξει νέα μέτωπα, οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015 ανέδειξαν για μία ακόμη φορά τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κυβέρνηση, πράγμα που αποδείκνυε μια ανόητη και απερίσκεπτη στάση του ελληνικού λαού, ο οποίος για μια ακόμη φορά απέδειξε πόσο μικρή μνήμη έχει και πόσο χειραγωγούμενος και κάθε άλλο παρά σοφός είναι. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είχε συγκεντρώσει τρεις νίκες στη σειρά και μπορούσε πλέον ανενόχλητος να συνεχίσει το «έργο» του.
Βεβαιως, ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων εκδήλωσε την απογοήτευσή του για την κατάσταση με την αποχή από τις εκλογές, ενώ το ακόμα πιο ανησυχητικό ήταν η τρίτη θέση του φασιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, που μάλιστα ο αρχηγός του ομολόγησε πως το κόμμα του φέρει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας του μουσικού Παύλου Φύσσα. Ευλόγως, λοιπόν διερωτάται κανείς πως ένα τόσο μεγάλο ποσοστό Ελληνων έφερε ξανά στην τρίτη θέση μία εγκληματική οργάνωση.
Κλείνοντας την παραπάνω παρένθεση ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέδειξε πάλι, με τη νέα κυβέρνηση που σχημάτισε, την ανικανότητα του, την οποία ήδη οι σκεπτόμενοι άνθρωποι είχαν διαπιστώσει. Πρόσωπα αμόρφωτα, ανίκανα, χωρίς ουσιαστικό έργο και αξόλογη πορεία, μορφωτική και επαγγελματική, κατέλαβαν υπουργικές θέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, που ποτέ δεν αποφοίτησε τη Νομική Σχολή και είχε το θράσος να αμφισβητήσει τη διεθνώς αναγνωρισμένη Γενοκτονία των Ποντίων.
Επιπλέον, τα μέτρα τα οποία αναγκάστηκε η κυβέρνηση να λάβει για την υλοποίηση την συμφωνίας που υπέγραψε με τους πιστωτές ήταν επαχθέστατα για όλους. Ακόμα βαρύτερη φορολόγηση, καθώς προφανώς δεν έχουν καταλάβει πως ο κόσμος δεν έχει τη δυνατότητα και την αντοχή για ακόμα υψηλότερους φότους και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να φέρει κέρδη, παρά μόνο να ζημιώσει και να παραλύσει το κράτος, τους πολίτες και την αγορά, ειδικά όταν συνδυαστεί με τους ήδη πενιχρούς μισθούς και συντάξεις. Παρά τις υποσχεσεις για αυξήσεις των μισθών, αφορολόγητα και κατάργηση ΕΝΦΙΑ, μη κατασχέσεων πρώτης κατοικίας, είναι δύσκολο πλέον να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο, μιας και δεν είναι ίδιον της κυβέρνησης αυτής η συμφωνία λόγων και έργων.
Τέλος, το σύμφωνο συμβίωσης τον ομόφυλων ζευγαριών ήρθε να σφραγίσει όλα τα παραπάνω και να τονίσει για άλλη μια φορά το γεγονός της αδιαφορίας για ουσιώδη ζητήματα και της προσπάθειας να κρατήσουν και να φέρουν με το μέρος τους τη συγκεκριμένη μερίδα των πολιτών.
Το ερώτημα είναι τι να κάνουμε γι αυτό; Παίρνουμε άκριτα ό,τι μας δίνουν και λατρεύουμε όποιον μας χαιδεύει τα αυτιά; Καλό είναι να μάθουμε να ακούμε και την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι! Καλό ειναι να θυμόμαστε. Καλό είναι να ενεργούμε. Ας μπουν αυτά στο μυαλό ως βάση για το 2016. Ας έχουμε μια καλύτερη χρονιά και ας προσπαθήσουμε πλέον εμείς γι αυτό.
Και εις άλλα με υγεία λοιπόν…
