Αντικρίζοντας την αυγή μιας ακόμα χρονιάς κάτω από την πυκνή ατμόσφαιρα μιας περιόδου φαυλότητας, απαισιοδοξίας, γεμάτη με προκλήσεις, αλλαγές και πολύμορφες συγκρούσεις , το 2016 απαιτείται να μην αποδειχθεί και αυτό με την σειρά του ένας ακόμα χειμωνανθός στην πορεία προς την άνοιξη όχι μόνο του Ελληνικού λαού αλλά και του Ανθρώπου γενικότερα. Έτσι, η ευχή μου για την νέα χρονιά αφορά στην δραστική απάντηση προς την αδήριτη ανάγκη για αναμόρφωση και επαναπροσδιορισμό της σχέσης των Νέων του Σήμερα με την Ιδεολογία και δη την πολιτική.
Είναι εμφανής η αποστροφή μεγάλου μέρους των νέων της χώρας μας προς την πολιτική ή καλύτερα την κομματική πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό αποχής από τις πρόσφατες εκλογές, αλλά και την επιλογή τους για την απουσία βαθύτερης γνώσης των διαφόρων πολιτικών ιδεολογιών, την σύνδεσης τους με αυτές, καθώς επίσης την άρνηση για ανάληψη πρωτοβουλιών για την ουσιαστική αναβάθμιση και συνδιαμόρφωσή τους. Πρέπει να γίνει κατανοητή η διαφορά μεταξύ της κομματικής και της Πολιτικής Ιδεολογίας, κυρίως στην Ελλάδα όπου τα κόμματα ειδικεύονται στον εκφυλισμό της τελευταίας και χαρακτηρίζονται από την έλλειψη καθαρής Ιδεολογικής ταυτότητας, η οποία να συνάδει τόσο με τα καταγεγραμμένα όσο και με τα πεπραγμένα τους.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι ο διαχωρισμός Αριστερά και Δεξιά έχει πάψει να υφίσταται. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι Ιδεολογίες όπως ο Κομμουνισμός, ο Σοσιαλισμός, ο Φιλελευθερισμός έχουν αποτύχει. Αυτό πάντως που δυστυχώς επιβιώνει και επί ημερών κρίσης γνωρίζει ακόμα και ενίσχυση είναι ο Φασισμός και όλα τα παρακλάδια του, καθώς κυρίως εντείνεται η φυγή του ανθρώπου προς την εύκολη λύση, αρνούμενος να σταθεί αντιμέτωπος με τους φόβους και τα πάθη του. Τελικά όμως οι Ιδεολογίες αποτελούν δημιουργήματα του μακρινού παρελθόντος , τα οποία σαν γερασμένα κορμιά έχουν προγεγραμμένη κατάληξη ή μήπως πρόκειται για ζωντανούς οργανισμούς διψασμένους για την ανέλιξη τους; Τι είναι τελικά αυτό που κάνει μια Ιδεολογία να πεθαίνει, να ανασταίνεται και κυρίως ποιος είναι αυτός που την δημιουργεί;
Σε αυτό το κομβικό σημείο είναι που υπεισέρχεται ο ρόλος των νέων, εκείνων που θα μεταποιήσουν την αποστροφή τους, την άγνοια τους και την συνειδητή αδιαφορία τους σε ζωηρό κίνητρο της δημιουργίας του καινοτόμου, της Αλλαγής, της δικής τους Επανάστασης. Αυτή είναι αναγκαίο να βασίζεται στην συλλογικότητα, την ηθική, τον ορθολογισμό, την διαφορετικότητα, την ομαλή σχέση δικαίωματος και υποχρέωσης και την συνεχή εύρεση νέων διόδων και διεξόδων για την αντιμετώπιση των επιταγών της εποχής μέσα όχι από την δογματική υπηρέτηση των παλαιότερων Ιδεολογιών, αλλά από τον εποικοδομητικό συνδυασμό τους. Αυτό μπορούν να το επιτύχουν μέσα από όποιο βήμα τους δίνεται, όπως την συμμετοχή σε διάφορες προσομοιώσεις, σε συνέδρια, σε κάποια πολιτική ομάδα και δράση, ή και ακόμα μέσω κάποιας φοιτητικής παράταξης ή πολιτικού σχηματισμού.
Εξάλλου το να αναμιχθείς και να επέμβεις δραστικά στα κοινωνικά δρώμενα, ειδικά τώρα στο τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται με την πολιτική σαθρότητα των τελευταίων ετών.
Μία από τις ευχές μου λοιπόν για το 2016 είναι να βρει τους σύγχρονους νέους ακόμα περισσότερο ορμώμενους για να βλέπουν το παρόν και το μέλλον τόσο των δικών τους όσο και των συνανθρώπων τους κάθε χρόνο τέτοια μέρα ομορφότερο, δικαιότερο και με περισσότερες προοπτικές. Αυτά απαιτούν όμως την ουσιαστική γνώση του παρελθόντος, την κατανόηση του παρόντος και την δημιουργία ενός ισχυρού οράματος για το μέλλον. Εξάλλου αν κάποιοι άλλοι Νέοι στα δικά τους χρόνια της νιότης με τις επιλογές τους μας οδήγησαν εώς εδώ σήμερα, κάποιοι άλλοι νέοι μπορούν με την δράση τους να μας βοηθήσουν να ανέβουμε όλοι μαζί εώς την κορυφή του βουνού, πάντα μέχρι την επόμενη όμως.
