”Διαπραγμάτευση εντός ευρώ και εντός Ευρώπης”. Αυτή είναι η υπόσχεση με την οποία η κυβέρνηση έλαβε εντολή από τον ελληνικό λαό για τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο λαός ψήφισε το κόμμα της αριστεράς όχι τόσο για την αλλαγή όσο για να βάλει φρένο στα μέτρα λιτότητας που τον ”βασανίζουν εδώ και 4-5 χρόνια”.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που ανέκαθεν είχε εξάρτηση από τον εξωτερικό παράγοντα δεδομένου ότι δεν έχει από μόνη της ισχυρή οικονομική βάση που θα της επιφέρει κέρδη τόσο για την κάλυψη των αναγκών της όσο και για την ανάπτυξη την οποία τόσο πολύ έχει ανάγκη. Υποσχέσεις του τύπου ”λεφτά υπάρχουν” δεν θα πρέπει να γίνονται από τη στιγμή που μία κυβέρνηση δεν επιθυμεί να συνεργαστεί αλλά αντιθέτως να έρθει σε ρήξη αγνοώντας υπάρχοντες συμφωνίες.
Κανείς δεν επιθυμεί στην παρούσα κατάσταση η κυβέρνηση να λάβει μέτρα ”λιτότητας” που στην κυριολεξία θα γονατίσουν τον Έλληνα πολίτη αλλά ταυτόχρονα κανείς δεν θέλει και την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την είσοδο της δραχμής ως εθνικό νόμισμα. Στην όλη κατάσταση θα πρέπει να βρεθεί η μέση όδος με τη συνεργασία όλων των κομμάτων που εντάσσονται υπέρ του ευρώ έτσι ώστε ούτε η οικονομία να πλήγει αλλά και το τραπεζικό σύστημα να κρατηθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Η απόφαση της κυβέρνησης να οδηγήσει την χώρα σε δημοψήφισμα στην παρούσα φάση και φέρνει τη χώρα σε προβλήματα αλλά ούτε και πρόκειται να επιφέρει καποιά ουσιαστική λύση στο πρόβλημα της χώρας.
Στην περίπτωση που ο λαός ψηφίσει θετικά, στελέχη της κυβέρνησης δηλώνουν ότι η κυβέρνηση θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές για να πάρει νέα εντολή. Υπό αυτή την εκδοχή ποιός ο λόγος να γίνει το δημοψήφισμα; Από την άλλη μεριά με την αρνητική ψήφο του λαού, η κυβέρνηση θα συνεχίσει την διαπραγμάτευση. Και με αυτή την εκδοχή γιατί η χώρα να χρεωθεί προκειμένου να γίνει το δημοψήφισμα και να μην συνεχίσει τη διαπραγμάτευση;
Το δημοψήφισμα θα είχε νόημα από τη στγμή που η κυβέρνηση ξεκάθαρα έλεγε τι θα κάνει την επομένη με τη μία ή την άλλη απόφαση ανάλογα με τη ψήφο του λαού. Σε ένα ενδεχόμενο όχι στα μέτρα από το λάο, ξεκάθαρα ποιό θα είναι το plan b; Η κυβέρνηση θα οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της δραχμής ή έχει κάποιο δεύτερο σχέδιο που θα καταθέσει στην Ευρώπη εκ νέου; Και εάν έχει γιατί δημιουργεί όλη αυτή την αναστάτωση στον Ελληνικό λαό από τη στιγμή που έχει λαϊκή εντολή η οποία μάλιστα είναι πρόσφατη;
Εν κατακλείδι η λύση στο πρόβλημα θα πρέπει να έρθει συγκεντρωτικά με τη συνεργασία των ελληνικών κομμάτων όσο και των κρατών της Ευρώπης. Τελεσίγραφα και ακραίες στάσεις δεν θα πρέπει να υπάρξουν.
Μία ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας θα είναι καταστροφική και για την ίδια την Ευρώπη. Εάν μία χώρα φύγει από τη ζώνη του ευρώ κλονίζεται η σταθερότητα της και θα ακολουθήσουν και άλλες δεδομένου ότι στην Ευρώπη η κάθε χώρα είναι ένας κρίκος. Οι πολίτες θα πρέπει και αυτοί με τη σειρά τους να δείξουν ότι επιθυμούν την παραμονή της χώρας στο ευρώ χωρίς ωστόσο ακραία μέτρα, πράγμα το οποίο και θα επιτευχθεί με τη συνεργασία των κομμάτων στο εσωτερικό.
Τι λοιπόν θα υπερισχύσει; Σοβαρή συνεργασία και παραμονή στο ευρώ ή αβεβαιότητα που θα οδηγήσει στην καταστροφή;
